Het is begin oktober. Een kleine duizend vluchtelingen zijn de grens tussen Macedonië en Servië overgestoken. In Servië werden ze opgevangen door de Servische en Duitse politie, waarna ze hun weg vervolgden naar Miratovac.
Het zijn voornamelijk gezinnen die deze dinsdagochtend vanuit Macedonië naar Servië zijn gekomen. Dit zijn de broers Moman, Yasmin en Samon.
Miratovac is een klein dorp in het Servisch-Macedonisch grensgebied.
De sfeer is gespannen. Politieagenten en blaffende honden lopen door de massa heen. Vrijwilligers verzamelen afval, en delen water en fruit uit. Lokale mannen bieden zich aan als taxichauffeur. Hier wachten vluchtelingen op bussen die ze naar het UNHCR-kamp in Preševo brengen.
Debi, een lokale bewoner.
Het is ongeveer tien uur later, en bijna middernacht. De vandaag aangekomen vluchtelingen zijn inmiddels geregistreerd in Preševo, en worden nu met bussen naar de Kroatische grens gebracht. De sfeer is luidruchtig en een beetje gespannen. Op het kleine plein tussen het opvangkamp en de bussen zijn lokale jongeren aan het stoeien, er worden sigaretten uitgedeeld en opgerookt, en sokken en schoenen verkocht.
De volgende avond. Dezelfde procedure, een ander land. Hier in Tovarnik in Kroatië gaat alles wat rustiger en efficiënter. Gedurende de dag zijn de vluchtelingen van Sid (Servië) naar Bapska (Kroatië) gewandeld en geregistreerd in het Opatovac-kamp.
De nacht wordt doorgebracht in de trein, die de vluchtelingen naar de Hongaarse grens brengt. Wederom zijn er veel gezinnen, sommigen hebben we die nacht daarvoor al gezien in Preševo.
De Kroatische politie is behulpzaam en professioneel. Toch heeft deze jonge man liever dat zijn reisgenoten hem de wagon in tillen. Hij mist een been.
Het duurt meer dan vier uur voordat alle vluchtelingen voorzien zijn van water en fruit en in de trein zitten. Vandaag zitten er tussen de 1000 en 1200 vluchtelingen in de trein, die ze verder Kroatië in brengt.
Voordat ze instapten, werden de vluchtelingen ingedeeld volgens gezinssituatie en nationaliteit. Politie en vluchtelingen bevestigen dat deze maatregel noodzakelijk is voor een vreedzame tocht.
Als het niet al ver na middernacht was, waren we waarschijnlijk een biertje gaan drinken met Nour. De rechtenstudent stapt in de trein, hij wil verder reizen naar het land waar zijn broer nu woont. Zijn broer is vorig jaar van Turkije naar Griekenland gezwommen.
De vluchtelingen zwaaien naar de journalisten, en de journalisten zwaaien naar de vluchtelingen. Het is 00:15.