Waarom bestaat contant geld überhaupt nog?

In Amerikaanse rapvideo's wordt het bezitten van contant geld afgeschilderd als een glorieuze bezigheid. Lekker met dollars strooien in de stripclub en doen alsof je belt met een enorme stapel briefgeld zijn inmiddels twee van de pilaren geworden waarop moderne hiphop is gebouwd. Helaas is het overgrote deel van de Nederlandse bevolking geen Amerikaanse rapper. En gooien met euromuntjes wordt in geen enkele stripclub gewaardeerd; die knaken komen hard aan.

Contant geld is vooral lastig, maar dankzij de wonderen van pinnen en contactloos betalen is er eigenlijk geen enkele reden waarom cash nog moet bestaan. Toch lijken veel mensen er nog niet helemaal klaar voor te zijn. Voor die mensen is hier een overzichtelijk lijstje met een aantal redenen waarom cash zuigt.

Iedereen die ooit noodgedwongen 5 euro 20 heeft afgerekend met een briefje van vijftig in een horeca-etablissement waar even geen briefgeld meer hadden, weet hoe fysiek zwaar de euro kan zijn. Daarbij vormt je portemonnee zich binnen de kortste keren tot een onhandelbaar bol apparaat wanneer je er een zooitje muntjes in propt. Geen binnen- noch achterzak die dat aankan. En je wil ook niet die krent zijn die muntjes van tien cent in een fooienpot loopt te stoppen.

Je hebt vast weleens een onderzoekje gelezen of dat filmpje van De Smaakpolitie gezien waaruit bleek dat op een aanzienlijk deel van ons geld hele hordes bacteriën zitten. Kun je nagaan wat voor bende er op cash kan zitten waar geen onderzoek naar is gedaan. Misschien heeft dat twee euromuntstuk dat je nu in je zak hebt wel drie dagen in een dixie bij een crustpunkfestival gelegen. Misschien heeft iemand met een kloppende koortslip wel expres jouw briefje van twintig gretig over z'n lippen gewreven. Je weet het niet, maar je snapt het punt. Cash is vies.

Een korte opsomming van dingen die makkelijk scheuren: Formule 1-wagens, knutselpapier, de aardkorst, panty's, zwarte broeken en dan blijkbaar in het specifiek het gedeelte bij de knieën, gitaarsolo's, deze plek in Zwitserland, en briefgeld.

Nu het merendeel van de mensen wél gewoon met hun pasje betaalt, lijken geldautomaten steeds schaarser te worden. Vermoeiende tijden voor mensen die zweren bij cash. Aan iedere aankoop gaat een zoektocht naar zo'n machine vooraf, die ook nog eens een aanzienlijk deel van de tijd buiten gebruik zijn of geen tientjes meer hebben. En de grote grap is: je bent alsnog aan het pinnen – dat had ook gewoon aan de kassa gekund.

"Dat wordt dan 7 euro 35."

"Oké, wacht even, volgens mij heb ik het gepast… Nog heel even hoor, het zit onderin mijn tas." Van achterin de rij: "Neem je tijd!"

"Ja, nee, ik heb het hier. Even kijken. Twee, Vier, Zes, Zeven. Uhm. Volgens mij had ik nog ergens twintig cent. O, ja hier. Zo, alsjeblieft!"

"Dankjewel. Dat is dan nog vijftien cent."

"O, ja, shit. Uhm… Hier is alvast tien cent. Even kijken."

Een andere stem achter je: "De wereld draait niet om jou!"

"Ja, sorry. Ik moet vast nog wel vijf cent hebben ergens."

"Zal ik anders de rijstwafels eraf halen?"

Dit is een scenario dat je te allen tijde wil vermijden.

Ben je weleens geld verloren? Of een keertje gerold? Dan weet jij ook dondersgoed dat als je contant geld eenmaal kwijt bent, je het nooit meer terugkrijgt.

Digitaal geld is een stuk veiliger – zelfs voor contactloos rollen hoef je niet bang te zijn. Bij de ING wordt bij bedragen vanaf 25 euro altijd om je pincode gevraagd. En ook als je meer dan 50 euro per dag contactloos betaalt. Daarna heb je sowieso ook voor kleinere bedragen je pincode nodig. Als je pas of telefoon wordt gestolen en wordt gebruikt voor contactloze transacties, dan wordt dat gewoon vergoed door de bank.

Kijk voor meer informatie over de veiligheid van contactloos betalen op de website van ING.