Waarom zijn er in godsnaam zoveel tiny houses te zien bij het Songfestival?

Vanavond vindt de finale plaats van het Songfestival, dat zich dit jaar in Rotterdam afspeelt. Het festival wordt traditioneel door het gastland gebruikt om zichzelf eens even flink in het zonnetje te zetten, en dat is dan ook uitgebreid gebeurd. De Deltawerken werden gevierd in een pauze-act en onze eigen polderversie van de Engelse taal had door niemand beter kunnen worden vertolkt dan door Jan Smit. Maar geen enkel cultuurverschijnsel kreeg zoveel exposure als het ‘tiny house’. Het schitterde in elk van de 41 introductiefilmpjes die aan de optredens vooraf gingen, met steeds weer een ander vtwonen-achtig interieur. Laten we hopen dat er na vanavond eindelijk genoeg tiny houses in de media te zien geweest zijn. 

Het tiny house is geen specifiek Nederlands verschijnsel, maar het sluit goed aan bij de nuchtere, realistische mindset die hier graag gevierd wordt. Ook werd het de afgelopen tijd ontzettend vaak gebruikt om een probleem niet op te lossen. Iedereen stopt spontaan met nadenken zodra het concept ‘tiny house’ gedropt wordt, en dat is precies de kracht ervan. Woningentekort? Tiny house. Zijn de huren te hoog zijn en kun je geen hypotheek krijgen? Tiny house. Op zoek naar rust? Tiny house. Teveel spullen? Tiny house. Te weinig spullen? Tiny house. Een onbestemd gevoel van onbehagen bij de consumptiemaatschappij? Tiny house. Een vergrijzende bevolking? Tiny house. Geen inspiratie tijdens je Songfestival-brainstorm? Tiny house. 

De tiny houses uit de Eurovisie-filmpjes werden geplaatst op iconische plekken in Nederland. Iedereen mocht zo’n plek voordragen, maar net als bij het opruimen voordat je verhuist naar een tiny house, moesten er hartverscheurende keuzes worden gemaakt. De Hunebedden kregen hun felbegeerde plek als decor van een tiny house. De Grote Toren in Breda sparkte kennelijk niet genoeg joy en viel af. 

Het leidde tot verdriet bij de klokkenluiders van Breda. Zij hadden hun Grote Toren trots voorgedragen als icoon van het Nederlandse landschap. De toren leek, voordat de tiny houses in beeld kwamen, een goede kanshebber op een plek in een intro-filmpje. Vanuit de toren kun je bij helder weer namelijk niet alleen Rotterdam zien, maar ook Antwerpen. “Zo verbindt hij Rotterdam en de rest van Europa,” aldus de ijzersterke pitch van de klokkenluiders. Helaas waren de tiny houses dan weer net niet tiny genoeg om ze ergens in de toren te plaatsen. En iedereen had zich zo blindgestaard op het concept ‘tiny house’ dat ze niet op het idee kwamen om bij wijze van uitzondering een groot huis te bouwen waar de hele toren inpaste. Dat de Grote Toren van Breda een veel interessanter bouwwerk is dan een tiny house, kwam al helemaal niet in ze op. 

Het staat iedereen natuurlijk vrij om in een tiny house te wonen. Een tiny house is een prima woning voor mensen die zichzelf heel goed dingen wijs kunnen maken, met behulp van boeken als Minder huis, meer leven en Ruimte voor je woonwens. Uiteraard laat een tiny house te wensen over, maar het Songfestival is nou juist een gelegenheid om te dromen. 

Het Songfestival viert de veelvormigheid van de Europese bevolking en haar kunstuitingen. Het gaat over maximalisme: glitters, onhandige jurken en overbodige geplaybackte fluitsolo’s. Het helpt kijkers heel even te ontsnappen aan de harde realiteit door te fantaseren over een betere wereld. Groots, meeslepend en vredelievend. 

Op het Songfestival delen Rusland en Oekraïne gebroederlijk hetzelfde podium en heet de inzending van Israël “Set me Free”. Maar na elke spektakelshow wordt de droomachtige roes dit jaar onderbroken door een viering van de realistische oplossing voor geen enkel probleem: het tiny house. Zo komt er natuurlijk nooit wereldvrede.