Deze Mexicaanse stad zou beschermd worden door aliens

MIRAMAR BEACH, Tamaulipas – Hoewel tropische storm Karl afgelopen maand een paar honderd kilometer van de kuststeden Madero en Tampico vorm aan begon te nemen, maakte Beatriz García, een inwoner van 71, zich geen zorgen toen ze het nieuws zag. “Ik zei meteen, ‘ze [aliens] zullen ons beschermen.’ En dat geloof ik ook, ik heb er vertrouwen in: ze bestaan echt, en ze hebben een uitvalsbasis,” zei García. 

Volgens een lokale legende wordt dit gebied in Mexico al meer dan 50 jaar beschermd tegen orkanen en andere gevaarlijke stormen door buitenaardse wezens die de Aarde in de gaten houden vanuit een onderwaterbasis genaamd Amupac, die een paar kilometer voor de kust bij Miramar Beach verborgen ligt. En García is, net als vele anderen hier, iemand die gelooft. Hoewel de geruchten van onderzeese buitenaardse beschermers onbewezen zijn, is het zeker dat de tropische storm Karl voor dat deel van de kustlijn scherp wegdraaide, en verder zuidelijk contact maakte aan de Mexicaanse Golfkust, wat op sommige plekken tot overstromingen leidde, en één dode veroorzaakte. 

Deze steden worden wel vaker gespaard door extreme weersomstandigheden, wat de legende alleen maar heeft aangesterkt en waardoor Madero en Tampico het epicentrum van aliencultuur in Mexico zijn geworden. De legende van Amupac heeft de economie een flinke boost gegeven, vooral rond Miramar Beach, en is één van de voornaamste redenen waarom toeristen zich naar het gebied begeven. Restaurants zijn naar marsmannetjes vernoemd en souvenirwinkels verkopen alien-knuffels, t-shirts met vliegende schotels en groene mannetjes die beweren het Playa Protegida te zijn – het “Beschermde Strand”. En misschien is het dat wel.

Tijdens Garcia's jeugd in het zuidelijke puntje van de grensstaat Tamaulipas maakte ze meerdere orkanen mee die in beide steden hebben huisgehouden in 1955 en 1966. Maar de orkanen stopten met het verwoesten van haar deel van Mexico na een mysterieuze gebeurtenis die haar leven heeft veranderd. 

García zei dat zij en een vriendin op een avond in 1967 allebei een aantal vliegende objecten in “een formatie in de lucht” zagen. Ze vertelde het later aan haar familie, die het bagatelliseerden en zeiden dat het misschien gewoon vliegtuigen waren. “Maar het hadden geen vliegtuigen kunnen zijn als je kijkt naar de manier waarop ze zich manifesteerden, en zelfs die formatie: vliegtuigen doen dat niet. Ze waren langzaam en het waren er een hoop.”

Hoewel haar familie de vreemde vliegende objecten niet als een eenheid hadden zien vliegen, hebben anderen dat wel gezien. 

Een dag later, op 7 augustus 1967, publiceerde de lokale krant El Sol de Tampico een artikel met de kop Platillos Voladores Sobre Tampico, oftewel “Vliegende Schotels Boven Tampico”. In het artikel stond dat ‘duizenden bewoners’ getuige waren geweest van het luchtverschijnsel, en werd er een officier van de verkeerstoren van het lokale vliegveld aangehaald, die naar verluid “negen onbekende objecten” had geteld. 

“Ze kwamen daar vandaan, blijkbaar waren ze onderweg naar de zee,” zei García, vanuit de richting van Tampico en Madero naar het water bij Miramar Beach wijzend. 

García woonde op 25 oktober een evenement op het strand genaamd El Día OVNI Tamaulipas bij, een onofficiële feestdag in de staat, vernoemd naar de Spaanse afkorting Objeto Volador No Identificado – onbekend vliegend object, oftewel UFO. Ze droeg een tie-dye shirt bedrukt met een vliegende schotel en het woord “geloof” op de voorkant. Haar volwassen dochter vergezelde haar en droeg oorbellen in de vorm van kleine groene alienhoofdjes. Ze waren in hun element tussen de alien-enthousiastelingen. 

Het evenement werd georganiseerd door een groep zelfverklaarde alien-onderzoekers, genaamd de OVNI Scientific Investigation Association of Tamaulipas (met de Spaanse afkorting AICOT), en gehouden in een klein enclave bij de boulevard van Miramar Beach, bij een muurschildering van de zee. De groep had meerdere vergrote afbeeldingen van OVNI’s op schildersezels geplaatst en gaf een aantal korte lezingen over recente waarnemingen, het vermeende contact van oude Meso-Amerikaanse beschavingen met buitenaardse wezens, en de legende van de onderwaterbasis van de aliens, Amupac. Niet iedereen gelooft de claims van AICOT of keurt hun promotie van het bestaan van Amupac goed, maar ze zijn een belangrijk referentiepunt geworden voor alien-enthousiastelingen in de regio, en in de rest van Mexico. 

Juan Carlos Ramón López, de oprichter en voorzitter van de groep, is een bekend figuur in de buitenaardse scene van Mexico. Hij vertelde VICE World News dat hij Amupac bijna tien jaar geleden heeft bezocht, tijdens een begeleide meditatie met behulp van zijn zogenaamde ‘astraallichaam”, wat apart staat van zijn fysieke lichaam. 

Lopez claimt dat Amupac “binnenaards” en “multidimensionaal” is, schijnbaar gemaakt van kristal en bepaalde metalen, en wordt bewoond door dunne wezens met een lichte huid van bijna 3 meter hoog, wiens “bewustzijn” meer geëvolueerd is, met “energie die overal wordt uitgestraald”. 

“Volgens de informatie die ik op deze plek heb ontvangen houden ze deze fase van de planeet in de gaten” zei López. “Ikzelf kan wel uitvogelen dat het psychologen zijn, wetenschappers die in deze realiteit verbonden zijn, maar ze leven in de ruimte waar geen tijd is.”

Hoewel de claims van López over astrale reizen voor sommige ongelovigen nogal ver gaan, is het bestuderen van onbekende luchtverschijnselen de afgelopen jaren populairder geworden. Het Amerikaanse Congres had recentelijk de eerste hoorzittingen in meer dan 50 jaar over zogenaamde UFO-waarnemingen, nadat een reeks New York Times-artikelen onthulde dat de Amerikaanse overheid al jaren in het geheim onverklaarbare waarnemingen door Amerikaanse militairen aan het onderzoeken is. 

Zo’n 500 kilometer ten zuiden van Texas, in het zuiden van Tamaulipas, neemt het aantal waarnemingen naar verluid ook toe. 

Een hoop mensen op het evenement beweerde OVNI’s of andere onverklaarbare verschijnselen te hebben gezien. Eén man beweerde dat hij is 1992 door aliens werd ontvoerd en mee werd genomen naar een andere buitenaardse beschaving waar hij de geheimen van het universum leerde. Een ander, Juan Abraham Soto, die jarenlang op boorplatformen voor de kust van Miramar Beach heeft gewerkt en beweerde meerdere keren OVNI’s te hebben gezien, speculeerde over waarom de wezens in Amupac de regio schijnbaar hebben beschermd voor extreme weersomstandigheden. 

“Ik geloof dat ze niet alleen ons beschermen, maar ook zichzelf,” zei Soto. 

De onofficiële feestdag, El Día OVNI Tamaulipas, is eigenlijk als grap begonnen om de opbloeiende legende belachelijk te maken. Een mediafiguur uit de buurstaat Nuevo Leon organiseerde in oktober 2013 een evenement genaamd El Día del Marciano (Dag van de Marsman), en presenteerde een huisgemaakte buste van een groen alienhoofd vlakbij Miramar Beach. Hij overtuigde een paar mensen van het lokale gemeentebestuur om de verzonnen dag bij te wonen. Foto’s van ambtenaren in overheidspakken die voor het alienbeeld stonden deden al snel de ronde in Mexico, en mensen maakten de schijnbaar echte feestdag belachelijk. De lokale overheid nam afstand van het evenement, en de buste van de alien was al gauw nergens meer te bekennen. 

Maar in de jaren daarna hebben López en AICOT een beweging geleid om de feestdag te legitimeren, en om hem aan te passen zodat hij naar OVNI’s (uitgesproken als ov-nies, niet als afkorting) refereert in plaats van Marsmannen. En nu krijgt de beweging steun van de overheid. 

“Iedereen, van kinderen tot ouderen, heeft interesse getoond in het onderwerp,” zei Nembra Carmen Jiménez, minister van toerisme voor de staatsoverheid van Tamaulipas, en  lid van AICOT. 

Jiménez probeert de feestdag officieel erkend te laten worden, en hielp met het organiseren van het eerste Holistische Ufologische Congres in Tamaulipas afgelopen juni, dat alien-onderzoekers vanuit het hele land samenbracht in Madero en Tampico. 

“Mensen komen hier alleen maar om dit gebied te bezoeken… om dergelijke verschijnselen te zien,” zei Jiménez, voordat ze zichzelf verbetert. “Of nou ja, we gebruiken het woord ‘verschijnsel’ niet meer. Het soort ‘realiteit’ die we hier hebben.” 

Net zoals anderen beweert Jiménez de buitenaardse buren van de regio zelf te hebben meegemaakt. “Ik geloof hierin. “Ik zie ze al sinds ik 5 ben, ik heb contact gehad met een ruimteschip,” zei ze. “We zijn niet alleen in het universum.”

Maar niet iedereen gelooft in het bestaan van Apumac. 

Javier Francisco Álvarez, een recent gepensioneerd meteorologisch havenmeester die het weer in de regio jarenlang heeft gevolgd, vertelde VICE World News dat hij “sceptisch” was over een buitenaardse onderwaterbasis die stormen wegstuurt van zuidelijk Tamaulipas. Hij zei juist dat “de koersen van deze hydrometeorologische fenomenen onregelmatig zijn, oftewel, ze raken niet altijd hetzelfde deel of in hetzelfde gebied, of komen niet op dezelfde manier binnen, of bereiken het land niet via dezelfde plek.”

Hij merkte op dat er naast Madero en Tampico verscheidene andere steden langs de kust liggen die al lange tijd niet direct door een orkaan zijn geraakt. Álvarez herhaalde ook een andere gedachtegang die populair is in de regio: dat het gebrek aan grote stormen in het gebied te danken is aan het water bij de zuidelijke kust van Tamaulipas, dat iets kouder is dan in het noorden en zuiden van de Golf van Mexico. 

“Omdat het zeewater 1 à 2 graden kouder is weet het de massa uit de lucht te halen, waardoor orkanen worden afgeslagen. De luchtmassa die door de Golf binnenkomt wordt omgeleid afgeleid naar de Amerikaanse kust en naar de Landengte van Tehuantepec [in het zuiden van Mexico],” zei Álvarez. 

Maar hij geloofde niet dat de regio altijd zoveel geluk zou hebben.

“De verklaring van de Marsmannetjes is een leuk volksverhaal geworden dat al meerdere generaties meegaat en een toeristenattractie heeft gecreëerd,” zei hij. “Het is echter belangrijk om de realiteit niet door een broodjeaapverhaal uit het oog te verliezen, en beschermende maatregelen toe te passen in het geval er een orkaan aankomt.”

Door de jaren heen is de mythe van Amupac gegroeid, zeker nadat de orkaan Gilbert, waarvan meteorologen in 1988 voorspelden dat hij Madero en Tampico hard zou raken, van koers veranderde. De storm doodde 300 mensen en veroorzaakte miljarden dollars aan schade in de Caraïben, Verenigde Staten en het zuiden van Mexico. In 2005 verzamelden bewoners zich op Miramar Beach met borden, en vroegen de aliens om ze te beschermen terwijl orkaan Katrina naderde. De orkaan maakte wederom ergens anders contact, voornamelijk rond New Orleans, en veroorzaakte meer dan 1800 doden. 

Carolina Infante, een officiële historica in Madero, stelde een andere theorie voor. Ze zei dat er in 1967, hetzelfde jaar waarin de groep OVNI’s werd waargenomen, ook een monument voor de Virgen del Carmen, de beschermheilige van matrozen en vissers, in de stad werd gebouwd. Veel religieuze leden van de gemeenschap geloven dat de bescherming aan haar te danken is, niet aan aliens. 

De combinatie van twee tegenovergestelde vormen van geloof hebben samen iets gecreëerd dat “meer dan een broodjeaapverhaal is. Het is een sociaal fenomeen waarbij mensen zich bewust zijn van en geloven in superieure wezens.”

Bij Miramar Beach is het duidelijke welke van de twee geloven populairder is. 

“Mensen komen steevast naar het strand om aliens te zoeken. Ze komen ook voor souvenirs, sleutelhangers, t-shirts, hoeden, armbanden, knuffels, alles wat met aliens te maken heeft,” zei Infante. “De lokale bevolking heeft zeker geprobeerd om van het fenomeen gebruik te maken om meer spullen te verkopen.” 

Kraampjes op de weg die naar het strand leidt verkopen alles wat je je maar met een alien-thema kunt voorstellen. Alles in de twee steden, van kapperszaken tot restaurants, hebben het beeld omarmd. Maar het zijn niet alleen maar mensen die een beetje bij proberen te verdienen. 

Zo’n drie jaar geleden begon een groep graffiti-artiesten door de steden muurschilderingen te maken van alienhoofden en de naam van hun crew – WTA. De leider van de groep, die alleen bij zijn artiestennaam DELO genoemd wilde worden, zei dat hun naam “de Wereld met Kunst Transformeren” betekent.

De groep plaatste oorspronkelijk meer traditionele graffiti-stukken van hun crewnaam en hun tags, maar nadat DELO en andere crewleden iets onverklaarbaars zagen begonnen ze alien-motieven in hun kunst te verwerken. 

“We waren op een nacht met een graffiti-stuk bezig toen we een licht zagen. Het was een flits, maar hij gloeide,” zei DELO. “We keken omhoog en toen was hij ineens verdwenen.”

De muurschilderingen zijn erg goed ontvangen door buurtbewoners, zei hij, omdat een groot deel van hen ook gelooft. “We transformeren [de wereld] nu met het concept van aliens. We veranderen de wereld in aliens.”

En sommige mensen in Madero en Tampico vatten dat erg letterlijk op. 

Terwijl de zon op een recente middag in oktober op de toeristen op Miramar Beach scheen, hebben velen een alien waargenomen. Soort van. Een man en zijn neefje liepen over het strand gekleed in alienkostuums. De man, die enkel bekend staat als El Marcianito, oftewel Het Marsmannetje, is hier nogal beroemd geworden. El Marcianito, die vroeg of zijn echte naam niet kon worden gebruikt, neemt foto’s met bezoekers, of haalt en brengt bestellingen van nabijgelegen winkels en restaurants. Vandaag leert hij zijn achtjarige neefje hoe je een “Marsman” moet zijn. 

El Marcianito houdt zich soms wel en soms niet aan zijn alias vast; op sommige momenten beweert hij een echte alien te zijn die uit Apumac is verbannen omdat hij contact had met mensen nadat hij “verliefd werd op Miramar Beach.” Hij zegt dat hij het geld dat hij heeft gespaard met het maken van foto’s met toeristen zou gaan gebruiken om zijn ruimteschip te repareren zodat hij ooit weer kon terugkeren naar Apumac. 

Maar op andere momenten geeft de man achter het masker toe dat hij en zijn familie in een arm gedeelte van de stad leven, en dat ze geld verdienen met groente en fruit verkopen op een lokale markt. Hij zei dat hij niet genoeg geld heeft voor een mobiele telefoon. Van één ding was hij wel overtuigd – aliens bestaan.

Hij zei dat hij op een nacht al dromend contact maakte met aliens, en dat hij daarna “overduidelijk veranderd was. Ik was niet meer de persoon die ik daarvoor was.” Kort daarna verscheen hij als El Marcianito op het strand, in het uitgewoonde alienkostuum dat voor eeuwig onder het zand zit. 

In dat veel te grote kostuum herhaalde El Marcianito keer op keer dat de Aardbewoners niks van aliens te vrezen hadden: “Ze zijn goed, ze zijn niet slecht.”

“Er zijn veel mensen die in ons geloven, omdat we echt zijn. We vinden het fijn om deze prachtige kust bij Miramar te verzorgen, zodat er niets bijkomt dat het kapot zou kunnen maken,” zei hij. “Wij beschermen het.”  

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE US.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.