Pharrell maakt nu zo’n twintig jaar muziek en hij is alweer zo’n 10 jaar een superster, maar vanwege een rare speling van het lot lijkt voor hem – inmiddels de 41 gepasseerd - 2014 het beste jaar van zijn carrière te worden.Terwijl Pharrell grotendeels bekend is vanwege zijn producties voor artiesten van Jay Z tot aan Madonna, was hij nooit die gezichtsloze producer die zich op de achtergrond hield. Zijn gastbijdrages op nummers zoals Snoop Doggs Drop It Like It’s Hot en Blurred Lines van Robin Thicke hebben er grotendeels voor gezorgd dat het nummer 1 hits werden, toch vond het publiek het lange tijd moeilijk om hem als soloartiest te omarmen. Tot nu toe.Happy is de eerste single van zijn nieuwe album G I R L en is zijn eerste nummer 1 hit op eigen houtje. Ook in Nederland stond het nummer wekenlang op 1. Sterker, het is zelfs de allergrootste Top 40-hit in Nederland ooit. Dan weet je dat je te maken hebt met de evergreen van de toekomst. We spraken kort met Pharrell over hoe het voelt om het meest populaire lied ter wereld op je naam te hebben staan en waarom dit album zoveel meer voor hem betekent dan zijn debuut.Noisey: Happy is meer dan een nummer 1-hit, het is een momentum in popcultuur geworden. Hoe voelt het om de afzender te zijn?
Pharrell: Fantastisch, omdat ik weet dat ik niet de afzender ben. Natuurlijk, ik heb het nummer geschreven, maar al jullie mensen hebben ervoor gezorgd dat het een succes werd. Wanneer je woorden gebruikt zoals groots, populair en succesvol, dan heb je het eigenlijk over hoe het publiek op iets reageert, niet over het ding zelf, zoals in mijn geval Happy. Elke keer wanneer iemand het nummer downloadt, aanvraagt of luistert, dragen ze bij aan de movement die Happy is geworden. Zij hebben er een nummer 1-hit van gemaakt. Het enige wat ik kon doen is het nummer schrijven. Hoeveel populaire nummers worden er tegenwoordig geschreven? Niet allemaal kunnen ze rekenen op zo’n response. Wanneer je jong bent en muziek maakt, voelt het alsof jij als enige verantwoordelijk bent voor het verloop van je nummers. Maar als je net als ik al langer meegaat, realiseer je je dat een hit van nog veel meer factoren afhankelijk is. Het is haast niet van te voren te zeggen of iets het goed gaat doen, of niet. Soms denk je van iets dat het mensen omver zal blazen, maar wat dan om een of andere reden toch niet gebeurd. Ik ben vooral erg blij dat het universum zich nu is gaan samenspannen om van Happy een hit te maken, en dat voelt als een gift.Is het extra fijn dat dit nu juist overkomt met een positief lied? Ik vond The Wolf of Wall Street zo tof vanwege alle fucked up dingen die erin voor komen. We voelen ons snel aangetrokken tot de donkere kant van kunst. Maar Happy doet me denken dat er een verandering gaande is. We lijken langzaam uit het dal te willen trekken. En ik denk dat juist veel mensen zich voelen aangetrokken tot dit nummer.
Wie had verwacht dat dit nummer zoveel zou teweegbrengen? Het is onwerkelijk. Ik ben iedereen die iets bij het nummer voelt, zo dankbaar. Ook al is mijn werk niet perfect, de gemeenschappelijke noemer in muziek is dat het van esthetische waarde kan zijn. Ja, ik hoor dat het muziek is, maar wat voel ik erbij? Daar gaat het om. De betekenis van wat kwaliteit is zal de komende tijd veranderen, en dat zal snel zijn. Het ging eerst om die Ferrari, nu zal het veel meer zijn van “Hoe ervaar ik het gebouw wanneer ik er binnenstap. Wat voelde ik bij het nummer toen ik het zong? Hoe was mijn online ervaring toen ik die site bezocht?" Het zal weer om het gevoel gaan, zoals het ook ooit was.Het valt me op dat je spijt lijkt te hebben van wat je zingt en van de muziek op je eerste soloalbum In My Mind.
Oké, even ter verduidelijking: ik was toentertijd overdreven gepassioneerd. Ik was toen erg emotioneel, het was ook een tumultueuze tijd. Ik ging door een fase, ik was gretig, deed wilde dingen. Ik wilde ook heel graag een sterke concurrent zijn voor mijn collega’s, dat hoor je ook terug. Het gaat heel erg van “I’m that guy, I’m that guy, I’m that guy, I’m that guy.” Als je naar mijn nieuwe werk kijkt, dan merk je dat de egotrip plaats heeft gemaakt voor onbaatzuchtigheid dat voelt als een soort gewichtloosheid en dat zorgt voor een compleet andere ervaring. Natuurlijk, die andere plaat was ook emotioneel, maar meer als een rollercoaster. Dit album is meer een vliegtuig. Dit album is gewichtsloos omdat het niet over mijzelf gaat, het is vooral een liefdesverhaal.
Advertentie
Pharrell: Fantastisch, omdat ik weet dat ik niet de afzender ben. Natuurlijk, ik heb het nummer geschreven, maar al jullie mensen hebben ervoor gezorgd dat het een succes werd. Wanneer je woorden gebruikt zoals groots, populair en succesvol, dan heb je het eigenlijk over hoe het publiek op iets reageert, niet over het ding zelf, zoals in mijn geval Happy. Elke keer wanneer iemand het nummer downloadt, aanvraagt of luistert, dragen ze bij aan de movement die Happy is geworden. Zij hebben er een nummer 1-hit van gemaakt. Het enige wat ik kon doen is het nummer schrijven. Hoeveel populaire nummers worden er tegenwoordig geschreven? Niet allemaal kunnen ze rekenen op zo’n response. Wanneer je jong bent en muziek maakt, voelt het alsof jij als enige verantwoordelijk bent voor het verloop van je nummers. Maar als je net als ik al langer meegaat, realiseer je je dat een hit van nog veel meer factoren afhankelijk is. Het is haast niet van te voren te zeggen of iets het goed gaat doen, of niet. Soms denk je van iets dat het mensen omver zal blazen, maar wat dan om een of andere reden toch niet gebeurd. Ik ben vooral erg blij dat het universum zich nu is gaan samenspannen om van Happy een hit te maken, en dat voelt als een gift.Is het extra fijn dat dit nu juist overkomt met een positief lied? Ik vond The Wolf of Wall Street zo tof vanwege alle fucked up dingen die erin voor komen. We voelen ons snel aangetrokken tot de donkere kant van kunst. Maar Happy doet me denken dat er een verandering gaande is. We lijken langzaam uit het dal te willen trekken. En ik denk dat juist veel mensen zich voelen aangetrokken tot dit nummer.
Wie had verwacht dat dit nummer zoveel zou teweegbrengen? Het is onwerkelijk. Ik ben iedereen die iets bij het nummer voelt, zo dankbaar. Ook al is mijn werk niet perfect, de gemeenschappelijke noemer in muziek is dat het van esthetische waarde kan zijn. Ja, ik hoor dat het muziek is, maar wat voel ik erbij? Daar gaat het om. De betekenis van wat kwaliteit is zal de komende tijd veranderen, en dat zal snel zijn. Het ging eerst om die Ferrari, nu zal het veel meer zijn van “Hoe ervaar ik het gebouw wanneer ik er binnenstap. Wat voelde ik bij het nummer toen ik het zong? Hoe was mijn online ervaring toen ik die site bezocht?" Het zal weer om het gevoel gaan, zoals het ook ooit was.Het valt me op dat je spijt lijkt te hebben van wat je zingt en van de muziek op je eerste soloalbum In My Mind.
Oké, even ter verduidelijking: ik was toentertijd overdreven gepassioneerd. Ik was toen erg emotioneel, het was ook een tumultueuze tijd. Ik ging door een fase, ik was gretig, deed wilde dingen. Ik wilde ook heel graag een sterke concurrent zijn voor mijn collega’s, dat hoor je ook terug. Het gaat heel erg van “I’m that guy, I’m that guy, I’m that guy, I’m that guy.” Als je naar mijn nieuwe werk kijkt, dan merk je dat de egotrip plaats heeft gemaakt voor onbaatzuchtigheid dat voelt als een soort gewichtloosheid en dat zorgt voor een compleet andere ervaring. Natuurlijk, die andere plaat was ook emotioneel, maar meer als een rollercoaster. Dit album is meer een vliegtuig. Dit album is gewichtsloos omdat het niet over mijzelf gaat, het is vooral een liefdesverhaal.