Doet culturele toe-eigening in popmuziek er eigenlijk toe?

Ik weet dat je denkt dat culturele appropriatie iets nieuws is, maar net als de selfie is het er altijd al geweest -alleen was er tot nu toe nog geen woord voor. En ik weet dat jij denkt dat culturele toe-eigening er niet toe doet, en dat doet het ook niet, maar niet om de redenen die jij denkt.

Jij denkt dat het niet uitmaakt omdat niemand het recht heeft om jou te vertellen wat je wel en niet mag doen op basis van je afkomst. De ironie van dat standpunt is overweldigend. Om te klagen dat je niet mag twerken omdat je blank bent, terwijl er zwarte mensen zijn die letterlijk worden neergeschoten omdat ze door rood lopen, naar muziek luisteren of ergens aankloppen, is zo dom en brutaal dat het bijna bewonderenswaardig wordt.

De culturele appropriatiediscussie focuste zich deze week op Taylor Swift –de blankste persoon ooit- die zich verkleedde als ghettomeisje en dat deel van haar lichaam waar een kont hoort te zitten nogal inefficiënt heen en weer bewoog voor een groep dansers die wel wat te schudden hadden. Dat daar ook blanke dansers bij zaten was belangrijk voor het soort mensen dat racisme wel oké vindt maar daar niet op aangesproken wil worden, en graag het ‘het is niet racistisch als er ook blanke dansers in zitten’-argument gebruikt.

Maar dat is dus het hele punt van culturele appropriatie, sukkels! Blanke mensen die culturele praktijken en ruimtes overnemen die traditioneel gezien van zwarte (of een ander ras) mensen zijn, maar het niet goed vinden als zwarte mensen hetzelfde doen. Als je me niet gelooft, vraag jezelf dan af waarom er geen donkere ballerina’s zijn. Waarschijnlijk omdat de beste ballerina’s die auditie deden op die dag toevallig allemaal blank waren, toch?

Het ding is dat in een samenleving die steeds meer divers en multicultureel wordt, de grenzen steeds meer vervagen. Maar het probleem is dat vandaag de dag, in de sociaaleconomische en politieke situatie waarin we leven, blanke mensen ‘zwartheid’ onderdrukken, om er vervolgens zelf mee aan de haal te gaan. En dat is waarom elke keer als Taylor Swift ‘ghetto’ doet of Lana del Ray een indianentooi opzet, iemand daar wat van moet zeggen.

Ondanks dat ze lang niet de ergste van het stel is, is Katy Perry wel de meest verguisde en beruchte artiest als het om culturele appropriatie gaat. Haar recente opmerking dat ze het voortaan maar bij “hotdogs en honkbal” gaat houden, waren superonthullend, omdat eruit blijkt hoe enorm saai ‘blanke’ kenmerken en cultuur eigenlijk zijn. En dat is de crux van het probleem: blankheid is saai en dat is de schuld van blanke mensen.

Weet je wat het is, als je mensen met een andere afkomst vertelt dat ze net als jij moeten praten en zich gedragen, zodat jullie hetzelfde baantje kunnen krijgen, in dezelfde winkels kunnen winkelen, en dezelfde toiletten kunnen gebruiken –als je ‘blankheid’ en de kenmerken daarvan de norm maakt –dan normaliseer je de blanke identiteit tot op het punt dat je zelf niet meer innovatief of creatief of interessant kan zijn zonder dingen te stelen of ‘lenen’ van de culturen die je onderdrukt hebt.

Wat iedereen lijkt te vergeten (en dan bedoel ik selectief vergeten) wanneer er protesten zijn tegen het gebruik van de hoofdtooi als sportclublogo of festivalaccessoire, is dat de mensen waarvan die tradities oorspronkelijk zijn, niet vrij zijn om zich op dezelfde manier te uiten als blanke mensen. De inheemse Amerikanen werden met de duizenden vermoord, van hun land gejaagd en het recht op godsdienstvrijheid ontzegd, en hun kinderen werden afgevoerd naar kostscholen voor ‘heropvoeding’. Denk je dat inheemse mensen door de straten mochten lopen in mocassins en hoofdtooien? Nee, zij werden gedwongen om pakken aan te trekken en elke zondag naar de kerk te gaan. Dus je begrijpt hoe kwetsend het moet zijn voor hen om de kinderen van hun onderdrukkers halfnaakt te zien dansen in de kleding die zij niet mochten dragen. En hoe zit het dan met Taylor die met haar sneakers, snapback en grill eruit ziet alsof ze uit het getto komt? #IfTheyGunnedHerDown, welke foto zouden ze dan van haar gebruiken? Als ze er elke dag zo uit zag, denk je dat ze haar dan überhaupt zouden neerschieten als ze de wet op welke manier dan ook overtrad? Het is een belediging om te zeggen dat het ‘grappig’ bedoeld is, omdat het niet grappig is voor de mensen die nooit hogerop zullen komen, hoe erg ze ook hun best doen om zich ‘blank’ te gedragen en zich aan te passen. Lees Ronan Farrow’s slecht geschreven maar goedbedoelde opmerkingen over ‘black motheritis’ om een idee te krijgen van hoe iets dat voor blanke popsterren “leuk en een compliment” is, voor zwarte mensen het verschil kan maken tussen vermoord worden of in leven blijven.

Luister, ik weet dat je het niet leuk vindt. Je vindt het oneerlijk. Waarom zouden inheemse Amerikanen een monopolie op hoofdtooien mogen hebben? Waarom mag ik niet twerken of een kimono dragen of mezelf een ‘sassy black woman’ noemen of what de fuck dan ook? We zijn allemaal mensen, en ik zie geen kleur, en racisme bestaat niet meer, en blablabla. En tot op een bepaald punt ben ik het met je eens. Ik vind het ook onzin om normen en waarden (of die nu religieus, spiritueel of iets anders zijn) hoog te houden die niet de mijne zijn. Ik vind het vervelend dat onze levens in deze mate worden beïnvloed door de fouten van onze ouders en grootouders. Ik haat het dat we niet gewoon met z’n allen een taart kunnen bakken van regenbogen en glimlachen en die samen kunnen eten en gelukkig kunnen zijn. Maar, hoe graag ik ook mezelf in een ideologische ruimte zou willen plaatsen die geen waarde hecht aan het historische en structurele gewicht van dit issue, werkt de echte wereld niet zo. Er is teveel pijn en woede aan de ene kant en teveel onwetendheid aan de andere kant om het verleden te laten rusten. Totdat er gelijkheid is, is er geen gelijkheid, ya dig? Dus het antwoord op de vraag is: nee. Taylor Swift, Katy Perry, Lily Allen, Lana del Ray, Miley Cyrus en Justin Bieber -die nu allemaal doen alsof ze zwart zijn -zijn niet het probleem, maar ze zijn er wel een symptoom van. Culturele appropriatie in popmuziek doet er niet toe zolang de achterliggende bullshit blijft bestaan. MAAR, en dit is een belangrijke vraag die je jezelf moet stellen wanneer je weer eens je best doet om je idool te verdedigen: als ze al van zilveren schalen eten en een heel buffet aan privileges voor zich hebben, waarom moeten ze dan ook nog van een ander z’n bord eten?

Dit artikel geschreven door Grace Medford is eerder verschenen op One Of Those Faces. Volg Grace op Twitter @oneofthosefaces