FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Dingen die ik als heteroseksuele man leerde van het Eurovisie Songfestival

Heb ik een belabberde gaydar, of is het gewoon niet zo gay als ik dacht?

Ik heb nog nooit naar het Eurovisie Songfestival gekeken. Ik dacht altijd dat dit evenement gehuld zou gaan in een roze suikerspinnen-aura. Een soort Gay Pride, maar dan met een megagroot Europees podium in plaats van een gehuurde sloep. Dus besloot ik er gisteren met mijn leukste roze zonnebril op er eens goed voor te gaan zitten. Want hoe gay is het Songfestival eigenlijk echt?

Rusland deed mee, en ik had gehoopt dat het statements zou regenen. Dat vond ik best vet tijdens de Winterspelen in Sotsji, die statements van deelnemende atleten tegen de tsaristische macho-beer van een Russische regering. In plaats van geraffineerde spot kreeg ik een tot de seconde dichtgeregisseerde show te zien met Balkanballades, geouwehoer van Jan Smit en Cornald, Waylon met een domme hoed en verbazingwekkend weinig gayness. Waarom is dit evenement nog niet volledig gekaapt door de gay community? Die mega-kubus in Kopenhagen lijkt mij een podium bij uitstek om iedereen met een kortzichtige visie wat betreft ‘lekker-doen waar-je-zin-in-hebt’ de mond te snoeren. Ook de cijfers wijzen uit dat het wel meevalt met de betrokkenheid van de LGBT-community. De finale van het Eurovisie Songfestival in 2013 was vorig jaar ongeveer 4,9 miljoen kijkers het best bekeken televisieprogramma van Nederland. Cijfers over hoe gay het Songfestival precies is zijn er natuurlijk niet, maar een onderzoeksbureau stelde in 2011 dat slechts 13% van de Nederlandse LGBT-gemeenschap het Songfestival volgt. De andere 87% doet tijdens die paar uur van het jaar dus doodnormale andere LGBT-dingen. Dat is ook best een domper. Ik had wel meer verwacht dan 13% van de Nederlandse LGBT-gemeenschap, zeker wanneer je bedenkt dat meer dan 1 op de 4 Nederlanders aan de buis gekluisterd zit tijdens de finales. Zelfs geen Gordon dit jaar. :( Ook de performances waren niet echt uitgesproken gay. De stereotypering van het Songfestival als gay-event van het jaar komt waarschijnlijk door een paar (voor die tijd) opzienbarende performances. Jammer genoeg is daar, in deze steekproefsgewijs gekozen uitzending, weinig van terug te zien. Ik leerde dus dat het wel meeviel met de gayness. Los daarvan is het Songfestival alsnog een soort muzikale regenboogsneltrein die met 220 kilometer per uur over het Europese kabelnetwerk suist. Hier nog enkele andere dingen die ik leerde tijdens mijn Eurovisie-ontmaagding: 1. Die chick met die baard deed niet mee. 2. Als Skrillex de soundtrack van een James Bond-film zou doen klinkt dat net als de inzending van Armenië. 3. San Marino is een land. 4. De zangeres van Zweden lijkt op Nance van Lingo. 5. De enige man in een roze pak zit in een postpunk inzending en vertegenwoordigt Ijsland. Hij en zijn band komen in dit nummer op voor een jongetje dat stottert. Maar goed ook, want het is al jarenlang dramatisch gesteld met de rechten van stotteraars wereldwijd. 6. Rusland komt met een officieel statement over de kritieken op de situatie van de LBGT-gemeenschap in hun land. Het statement van likmevestje luidde: “Wanneer geliefden dit nummer horen kunnen ze niet anders kunnen dan elkaar in de armen sluiten.” 7. Azerbeidzjan is geen rapper van THC maar een land dat schijnbaar bij Europa hoort. 8. Cornald Maas grapte dat Halina Reijn in de trapeze zat tijdens het optreden van Azerbeidzjan maar dat kan helemaal niet want die was vochtig toiletpapier aan het testen. 9. Oekraïne krijgt blijkbaar helemaal geen steunstem. Gelukkig maar, want dit haalt namelijk geen reet uit voor de situatie in dat land. 10. De Belgische performance is dermate triest dat je niet eens zoiets hebt van: “Ach wat leuk voor hem dat-ie mag meedoen.” 11. De inzending van Moldavië is een combinatie van poppy dubstep en Game Of Thrones. Ik heb kippenvel terwijl ik dit typ. Ik bedoel kom op man, je stopt toch ook geen pizza Hawaii in een envelop van de Belastingdienst? 12. Het woord balkanballade behoort tot het algemeen geaccepteerd Songfestivaljargon. 13. Montenegro gebruikte een touchscreen schaatsbaan om een Balkanballade op ten gehore te brengen. Touchscreen schaatsbanen bestaan! Zo kunnen de Winterspelen ook iets leren van het Songfestival, en niet alleen andersom. Ijsmeesters, take note. 14. Heel terloops verkondigt Jantje Smit dat de landen die het meest betalen aan het evenement sowieso geplaatst zijn voor de finale. Als je poen hebt zit je dus gebakken. Mooie parallel naar het echte Europa. Verder zet niemand hier vraagtekens bij. 15. Jantje Smit is bang voor de fanclub van deze jongetjes, nadat hij zich voorgaande jaren kritisch over hen uitliet. Lol. 16. Ook deze uitzending was niet compleet zonder het vastleggen van de tijdsgeest middels een geregisseerde selfie. 17. Natuurlijk is het nogal logisch dat het niet heel erg gay is allemaal. Niet elke hetero smult van het WK voetbal en op tijdens die wedstrijden worden er ook geen testosteronbiefstukken gegrilld op de motorkappen van monstertrucks. Ik had gewoon zin in een verzetje, maar ving bot. Ik ben een illusie armer, en een middelmatige avondbesteding rijker.