Deze mensen kiezen ervoor om met zichzelf te trouwen

In 1993 besloot Linda Baker, een tandarts uit Los Angeles, dat ze het helemaal gehad had met het wachten op een man die ze op een dag haar echtgenoot zou mogen noemen. Ze nam het heft in eigen handen, nodigde 75 van haar goede vrienden uit die haar vervolgende gade sloegen terwijl ze in haar eentje naar een zelfgefabriceerd altaar liep. Vriend en acteur Ron Cummins verklaarde haar tot haar eigen wettige echtgenoot. Het heeft meer dan twintig jaar geduurd voordat de pers inzag dat met jezelf trouwen een 'fenomeen' is. In 2014 beloofde Sasha Cagen, schrijver van het boek Quirkyalone: A Manifesto For Uncompromising Romantics zichzelf eeuwig trouw tijdens haar bruiloft in Buenos Aires. Cages benadrukte dat ze niet celibatair was of daten afzwoor nadat ze met zichzelf was getrouwd – ze deed het om die innerlijke stem, die zei dat ze nooit compleet zou zijn zonder man, te overwinnen. "Het was vooral om mezelf te laten zien dat ik niemand nodig heb," vertelt ze. Op dit, als we de kranten moeten geloven, treden steeds meer vrouwen van de millennial-generatie in het huwelijksbootje met zichzelf – liever dat dan eeuwig rond blijven hangen op Tinder. Ze zijn bemoeizuchtige ouders en zelfvoldane getrouwde vrienden beu en gooien alle oude tradities overboord. Met een ring aan hun vinger verklaren ze aan zichzelf: "Ja, ik wil."

Het is moeilijk te achterhalen hoeveel mensen precies met zichzelf getrouwd zijn. Degene die ik erover sprak vertelden dat ze de laatste tijd meer mediaverzoeken binnen kregen dan van mede-sologamisten. Sologamie wordt niet erkend in de VS, noch in Engeland of Europa, noch door de meeste ouders, maar dat lijkt de aanhangers niet te deren. Het gaat mensen uit deze beweging met name om het omarmen van alles wat er bij een huwelijk komt kijken, terwijl ze tegelijkertijd "het tirannieke idee van een stel zijn" afwijzen. Toen Cagan met zichzelf in het huwelijksbootje stapte, zorgden de tradities die bij een bruiloft horen – de jurk, de belofte, de ring en gasten – ervoor dat de geloften aan haarzelf ook 'echt' aanvoelden. "Een ritueel creëren is krachtiger dan in je dagboek schrijven dat je van jezelf houdt," zegt Cagen. "Wanneer je een ritueel creëert, dan maak je ook een belofte. Het maakt het tot iets definitiefs, iets serieus, net als bij een regulier huwelijk." Sinds Cagen met zichzelf trouwde, is er een kleine markt ontstaan die ceremonies biedt aan mensen die met zichzelf trouwen, zoals een reguliere bruiloft. Zo heb je in Kyoto een DIY-bruiloft voor vrijgezellen die uit een make-over, een fotoshoot en een kleine ceremonie bestaat – dit alles voor een kleine 2200 euro (gek genoeg is er ook de keuze om een man, tussen de 20 en 70 jaar oud, ter 'decoratie' in te huren om een huwelijksportret mee te schieten). Voor hen die liever niet naar Japan afreizen kun je ook een cursus van tien weken doen in Amerika met een coach die al jarenlang vrijgezellen trouwt op het festival Burning Man in Nevada. "Het is tijd voor een doorstart van je enige, kostbare leven," staat er op haar website. Voor die mensen die zich geen ring kunnen veroorloven bestaat de website I Married Me, waar je ringen tussen de 20 en 250 euro kan vinden – afhankelijk van hoeveel je jezelf waard vindt. Cagen zegt dat voornamelijk heterovrouwen deze geloften afleggen. "Ik denk dat lgbt+-ers er dezelfde voordelen uit halen – vooral om trauma's, misbruik en homofobie af te schudden – maar ik denk niet dat ze dezelfde druk ondervinden om te moeten trouwen als heterovrouwen, dus ik denk dat het onder hen minder een trend is," zegt ze. Cagen schreef haar boek Quirkyalone – een ode aan het vrijgezelle leven – in 2003, een tijd waarin ze het gevoel had dat er van vrijgezelle vrouwen verwacht werd dat ze daten net zo serieus moesten nemen als hun baan en waarin de media overspoelt werd met plaatjes van oude vrijsters. "Toen ik het boek schreef, was er een soort angst aan het rondwaren over 35 en 'nog steeds' vrijgezel zijn. "Het zorgde ervoor dat ouder worden en vrijgezel zijn nog enger werd dan het al was."

Bella DePaula is auteur van het boek Singled Out: How Singles Are Stereotyped, Stigmatized, and Ignored, and Still Live Happily Ever After en gelooft dat vrijgezellen nog steeds als eenzame gekwelde zielen worden gezien, maar meent dat trouwen met jezelf geen alternatief is. Integendeel: ze denkt dat sologamisten het instituut van trouwen nog steeds stilzwijgend goedkeuren door de tradities zo te omarmen. "Door de bruiloftsceremonie als een soort blauwdruk te nemen, reproduceren mensen die zichzelf trouwen het traditionele huwelijksinstituut alleen maar, terwijl het eigenlijk hun bedoeling is zich er juist tegen af te zetten," zegt ze. DePaula vindt dat sologamie de ergste stereotypes over vrijgezellen in de hand werkt – namelijk dat het zelfvoldane losers zijn –, hoewel onderzoek heeft aangetoond dat alleenstaanden veel minder narcistisch zijn dan hun vrienden in een relatie. "Ze zijn hartelijker, doen meer vrijwilligerswerk en geven meer om hun gepensioneerde ouders," zegt ze, terwijl ze het onderzoek door Bureau of Labor citeert uit het artikel Social Science & Medicine. Hoewel ze sologamie als het tegenovergestelde beschouwt van hoe vrijgezelle mensen zich doorgaans identificeren, denkt DePaulo dat er meer kritisch naar het traditionele huwelijk moet worden gekeken. "Waarom reageren we niet hetzelfde op traditionele huwelijken en stellen?", vaagt ze zich af. "Je moet een heel weekend vrij nemen, het is hartstikke duur en ze gaan er nog vanuit dat je ze nog meer cadeaus geeft ook! Waarom vinden we dat geen egocentrische viering?" Ze noemt dat de negatieve houding tegenover sologamie waarschijnlijk voortkomt uit het feit dat "mensen overtuigd zijn dat de meerderheid van de mensen die tegen sologamie zijn, uitgaat van het feit dat "getrouwde mensen verheven zijn en dat wanneer je getrouwd bent, je gezonder, gelukkiger en moreel superieur bent." "Het wordt ons al ons hele leven ingeprent dat vrijgezelle mensen ongelukkig en eenzaam zijn en niets liever willen dan een echtgenoot vinden om te trouwen – en dat als ze deze persoon vinden, ze op magische wijze transformeren in gelukkigere en gezondere mensen," zegt ze. "Het is tegenwoordig lastiger die sprookjesversie van het huwelijk of van het vrijgezelle bestaan vol te houden." Het idee dat je door met jezelf te trouwen het instituut van het huwelijk onderuithaalt, is wat overdreven, maar je moet wel heel cynisch zijn om het als een vorm van narcisme te zien. Zelfs DePaulo geeft toe dat ze het leuk zou vinden om op een bruiloft te komen van iemand die met zichzelf gaat trouwen. "Het hele idee van dat het draait om wat jij belangrijk vindt, staat me wel aan," zegt ze.