Nederlandse acteurs vertellen hoe het is om je eigen seksscène terug te zien

Ik keek laatst in de bioscoop naar Call me by your name. De zaal zat vol, en een beetje tegen het einde aan was er in de film een vreselijk broeierige seksscène. Op zo’n moment gebeurt er van alles met me. Ik begin bijvoorbeeld op mezelf te letten, en vraag me af of ik wel of niet op dit moment moet gaan verzitten, zuchten, mijn keel schrapen, met mijn duim op mijn been tikken. Of dat ik juist mijn benen over elkaar moet doen als de scène voorbij is, maar dat verklapt weer dat deze dertig seconden ontzettende moeite had om mezelf in het gareel te houden – want naar een seksscène kijken met mensen om je heen is moeilijk, ellendig zelfs. En ik was niet de enige, want toen de seksscène eindelijk voorbij was klonk er een massale opluchtingszucht door de zaal.

Het komt erop neer: je kan gewoon niet echt chill zijn tijdens een seksscène in de film, want het is teringongemakkelijk als er wordt opgemerkt dat iemand of jijzelf er enorm hitsig van wordt.

Nu is het voor het publiek al oncomfortabel, maar hoe moet dat in hemelsnaam zijn als je acteur bent en jezelf terugziet in je eigen seksscène? Terwijl je vrienden en familie naast je zitten? Ik vroeg het een aantal actrices en acteurs.

Maarten Heijmans speelde in de televisieserie ‘Ramses’, een biografie van Ramses Shaffy. Hij speelde daarin een seksscène met een man.

VICE: Hoi Maarten. Vind jij het gênant om je eigen seksscènes terug te zien?
Maarten: De seksscène in mijn eerste film wel, ja. Maar dat was gewoon een fucking domme film. Voor de rest niet, want je weet dat het nep is. Ik kan me wel herinneren dat ik vroeger voor de televisie zat met m’n ouders, en als er dan een seksscène voorbijkwam schaamde ik me kapot. Het is gek dat je je dan opeens begint te schamen, terwijl er gewoon iets op televisie is. Maar als ik naar mezelf kijk heb ik dat gevoel niet, dan voelt het eerder als een opluchting.

Leg uit.
Ik vind het belangrijk dat het geloofwaardig is. Ga je de ongemakkelijkheid zien die wij op de dag zelf voelden? Of zit je er als kijker helemaal in? Ik hoop gewoon dat het er goed uitziet. Zo’n seksscène is een soort complexe technische samenwerking, een stunt die uren kan duren. Het wordt pas gênant als het een slechte scène is, want dan is het extra lullig dat je ook nog eens naakt bent.

Welke scène vond je het spannendst om terug te zien?
Dat was in Ramses, met een man. Ik was toen heel bang dat het niet overtuigend zou zijn. Thomas Cammaert, mijn tegenspeler, kwam die ochtend naar me toe voordat we onze scène gingen draaien en zei: “Wat vind je ervan, dat we dit zo gaan doen?” Ik antwoordde: “Ik vind het prima, het is oké.” Waarmee ik bedoelde: dat jij een man bent, dat maakt me niet uit. En toen zei hij: “Eigenlijk moet je er niet oké mee zijn, je moet er zin in hebben en het te gek vinden.” Het was heel goed dat hij dat zei, want ik moest het niet tolereren, ik moest het willen. Het moest echt geil worden. En dat werd het.

Waarom is het eigenlijk zo dat een seksscène beladener is dan een intieme dialoog, denk je?
Da’s raar, inderdaad. Een dialoog over je dooie tante zou net zo heftig kunnen zijn. Maar dat is toch een intieme grens die we hebben. Daarom is een porno-acteur zijn uitzonderlijker dan een gewone acteur. Terwijl je allebei gesimuleerd gedrag voor de camera laat zien. Het is een stukje veiligheid dat je opgeeft. En het seksuele maakt het misschien spannend. Ik heb weleens een flirt met een tegenspeler gehad, maar ook weleens totaal het tegenovergestelde. Dat er geen chemie was. Maar dat zie je op beeld niet terug. Dat bewijst, denk ik, dat zo'n seksscène technisch is, en niet 'echt'.

Kan het opwindend zijn als je je eigen scène terugkijkt en het goed is gelukt?
Nee. Ik word er niet geil van, nee. Ik ben eerder gewoon blij als het er niet ongemakkelijk uitziet, en misschien zelfs wel sexy en geloofwaardig. Ik ben dan bezig met mijn vak, en niet of ik er wel of niet opgewonden van word.

Jade speelde in de films ‘Zomer’, ‘Fuckboy Season’ en onlangs in ‘Geel Zwart Rotterdam’.

VICE: Hey Jade, wat waren jouw seksscènes?
Jade: De eerste deed ik toen ik achttien was. Ik speelde een lesbisch meisje in Zomer. Tijdens de repetitie zeiden ze: probeer maar wat. Het voelde alsof ik mijn eigen ideeën over hoe ik seks heb moest delen met de rest. Dat was ongemakkelijk. De andere scène was in Geel Zwart Rotterdam, waarin ik een meisje speelde met vaginisme, als gevolg van seksueel misbruik. En in Fuckboy Season heb ik ook een seksscène gehad.

Wat denk je als je die scènes terugziet?
Er gaat dan van alles door me heen. Soms denk ik: iedereen heeft nu dus het idee dat ik het op deze manier doe. Alsof het publiek een soort primeurtje heeft van hoe ik seks heb. Andere keren denk ik: ik had het misschien net iets anders gewild. Dan vind ik het er niet cool genoeg uitzien.

Wat bedoel je precies?
Ik vind seksscènes cool als ze er rauw uitzien, als je een echt lichaam ziet, als je vetrolletjes ziet. In je eigen slaapkamer ga je immers ook je buik niet inhouden, hoop ik voor je. Maar uiteindelijk vind ik het altijd ongemakkelijk om mezelf terug te zien, met of zonder seks.

Ik moet denken aan La Vie d’Adele, waarin twee lesbiennes enorm rauwe seks hebben. Is het ongemakkelijker voor je om twaalf minuten naar zo’n scène te kijken, of naar jezelf, als je speelt dat je seks hebt?
Haha, nou, ik vind die scène in die film prachtig, maar wel echt heftiger dan naar mezelf kijken. Ik was met m’n moeder naar die film, en wij zijn vrij open naar elkaar, maar die scène hebben we denk ik bewust niet uitgebreid tot in de details besproken.

Jij gaat naar de première van je film toe, je neemt je vrienden en familie mee, en dan komt die seksscène eraan. Wat gebeurt er dan met je?
De laatste keer had ik mazzel, want toen zat m’n familie op een andere plek dan ik, en hoefde ik niet dat ongemak te voelen. Dat zou ik sneller voelen als ze wel naast me hadden gezeten. M’n vader is misschien het ongemakkelijkste daarmee. Hij komt uit Suriname en daar wordt er gewoon niet zó open over gepraat. Ik vind het ook wel grappig om zijn ongemak te zien. Maar als ik er zelf niet over praat, begint niemand erover, en hoef ik me ook niet te generen.

Pauline is beginnend actrice en speelde Liesl in haar eerste film ‘Wij’, die 27 januari in première ging op IFFR.

VICE: Ha Pauline, kun jij jouw seksscène in Wij eens beschrijven?
Pauline: Ik speelde een tiener die sekswerk deed voor de lol en moest een 51-jarige klant ontvangen. Het was mijn allereerste seksscène ooit. Hij moest bovenop me liggen. Ik hoefde gelukkig niet te kreunen. Het was best droog, en dat vond ik wel prettig, dat ik niet op hem hoefde te zitten en geil moest doen. Ik ben pas net begonnen met acteren, dus dat had ik echt nog niet gekund zonder in de lach te schieten, denk ik.

Hoe vond je het om jezelf terug te zien?
Raar. Die scène vond ik heel lelijk en niet flatteus. Ik verberg mijn borsten, en dat ziet er gek uit. Het plan was in eerste instantie het plan om een bh te dragen. Die man zou hem dan uittrekken, en dat zou ik tegenhouden door hem te slaan. Dat paste ook goed bij mijn karakter, want Liesl is vreselijk arrogant. Maar toen moest ik uiteindelijk toch met mijn borsten bloot. Ik mocht ze nog wel vasthouden. Dus dat deed ik. Ik was heel gestrest voor deze scène, en wilde absoluut niet naakt, dus dat ik ze vast mocht houden kwam goed uit – het strookte ook met de koppigheid van Liesl. Kijk, in die scène zit Liesl met haar hoofd ergens anders, omdat haar vriendin net is overleden. Liesl heeft er geen zin in, en wacht gewoon tot hij klaarkomt. Maar het vasthouden van m’n borsten, het ziet er toch raar uit.

Was het ongemakkelijk in de bioscoop?
Nou, toen die scène er eenmaal aan zat te komen, dacht ik wel: oei, m’n moeder zit achterin en ziet nu de scène, en de rest van m'n vrienden zit voorin en ziet nu ook die scène. Dat was wel even ongemakkelijk, ja. Mijn vrienden en familie waren positief over de film, maar niemand sprak over die specifieke scène. Een beetje zo van: het is beter om er maar niet over te praten.

Hoe kijk je zelf naar seksscènes in film?
Ik word daar totaal niet ongemakkelijk van. Ik vind het juist leuk. Bijvoorbeeld in de films La vie d’Adele, of Call me by your name. Het zijn prachtige seksscènes, en ik heb heel veel respect voor acteurs die dat doen, zo volledig naakt. Ik denk dan: hoe hebben ze dat gedaan? Kenden ze elkaar heel goed, of zo? Ga ik zelf ooit op een punt komen dat ik dat niet meer zo spannend vind? Dat probeer ik me dan in te beelden.

Saman Amini is acteur en zanger, en speelde onder andere in ‘In Vrijheid’. Saman heeft tot nu toe vier seksscènes gedaan, in vier verschillende producties. Hij speelt nu in de voorstelling 'Samenloop van Omstandigheden', die je tot 4 juni kan zien.

VICE: Hoi Saman, in welke scène moest jij doen alsof je seks had?
Saman: Dat was in mijn videoclip Dunne Lijn. Die gaat over een jongen die door Europa heen reist en in Polen een stripper ontmoet, waarmee hij in bed belandt. Een hele intense scène, maar ook liefdevol. Dat is soms best raar voor acteurs, want je schudt elkaar de hand, en dan kan het zijn dat je even later meteen een seksscène moet doen. Mensen vragen me vaak of het geil was, of dat ik een erectie had. Maar zo werkt het niet, het is eerder een soort choreografie, maar dan heel intiem. Je repeteert het, en bouwt het op. Het is ongemakkelijk, maar je moet ervoor gaan.

Hoe was dat, om die scène terug te zien?
Ik ben een familieman, dus ik denk altijd: shit, m’n moeder. En m’n zusje. Ik heb wel tegen mijn zusje gezegd dat ze mijn seksscènes niet mag zien. Toen ik haar de videoclip liet zien zat ik naast haar, en toen hield ik mijn handen voor haar ogen als er seksscènes voorbij kwamen. M’n zusje was toen veertien, en ze zal het vast gezien hebben in haar eentje. Maar als ik erbij ben? Da’s raar, man. Naar mezelf kijken vind ik geen punt. Ik denk dat ik het ongemak uitschakel, als ik ernaar kijk.

Het is lastig om seks te acteren. Je moet je eigen grenzen stellen. Ik heb altijd gezegd: ik ga nooit naakt. Het kan me niet schelen dat iedereen het doet op de toneelschool, of dat het functioneel kan zijn, ik vind het fucking onzin.

Wat zijn reacties van vrienden en familie op jouw seksscènes?
Boys letten vaak op je lichaam. Dan zeggen ze: "Hey, body’tje hoor, G." Ze zien dan wel dat je getraind hebt bijvoorbeeld. Maar mijn familie, ik heb liever niet dat zij het zien. Als ze er iets over zouden vragen zou ik er wel antwoord op geven, maar ze vragen het niet.

Ten slotte: Wat vind je partner ervan?
Als ik naast mijn vriendin een fucking seksscène van mezelf zou moeten kijken, dan zou ik denken: dit gaat heel pijnlijk voor haar zijn. Gelukkig is dat nog niet voorgekomen. Ik kan me goed voorstellen dat het heel kut is, en als ik een of andere gare acteur met mijn vriendin zou zien gaan op het scherm, zou ik dat ook niet leuk vinden. Het is iets geks, want ik zie mezelf als een moderne, ruimdenkende man. Maar ik voel die ongemakken ook. Het is niet cultureel gebonden, het ongemak dat hoort bij naar seks kijken of het uitoefenen blijft iets universeels.