Een ode aan smakelijke festivalkledders

Onze vriendin en oud-collega Gidi Heesakkers gaat graag naar festivals en eten is haar leven. Niet op de manier van “vandaag maak ik biologische schorsenerenstamppot met zelfgemaakte boerenrabarberragout”, maar meer van dat ze altijd honger heeft, zich de hele dag op een vettig hapje kan verheugen en vervolgens tijdens het eten heel aanstekelijke genietknorretjes. Het sleutelelement van een festival is voor haar dan ook niet de muziek, de drugs of de ludieke naaktheid van bezoekers, maar het eten. Of het nou gaat om een verdrietig koud broodje warm vlees van viereneenhalve munt of een zompig knoflookorgasme in de mond – Gidi breekt er een lans voor.

Wie houdt van grote porties en achterhaalde grapjes met piemelachtige dingen moet zeker eens een Swaffelworst op Pinkpop proberen.

De meeste mensen bezoeken festivals om hun bioritme om zeep te helpen, functionerende organen te slopen en onnodig jong sterven in de hand te werken. Aardige bijkomstigheden zijn zaken als ‘de sfeer’, ‘de muziek’, ‘de lekkere wijven’ en ‘de nacht doorbrengen op een lek eenpersoons opblaasmatje’. Gehaaide Polen tellen hier ‘het niet verkeerde weeksalaris dat er in de vorm van lege bekers voor het oprapen ligt’ bij op. Als non-culinair fijnproever zie ik het als mijn taak om ‘festivalvoedsel’ aan dit rijtje toe te voegen.

Stilleven van festivalfriet

Ieder jaar kijk ik hunkerend uit naar het eten dat er op een festival te verzamelen is. Ik begrijp dan ook weinig van mensen die tussen twee optredens door campingwaarts keren om bij wijze van diner een blik koude knakworsten te verorberen. Ik heb daar ook helemaal geen respect voor. Vooral op Lowlands is geniaal voedsel te koop. Toen ik vorig jaar geen kaartje had, deed het idee dat ik de drie dagen per jaar verkrijgbare lekkerste hamburger van de wereld moest missen misschien wel het meeste pijn. Sinds jaar en dag stamp ik namelijk direct na aankomst in Biddinghuizen zo’n perfect besausde, vers gegrilde lap vlees op een broodje naar binnen. Ter illustratie: gemiddeld eet ik elke Lowlands-editie vijf hamburgers. En drie broodjes ter plekke gemaakte falafel, want die mogen er ook zijn. Net als de grote driehoekbroodjes van Oxfam Novib, trouwens – voor de gezondheid en wereldvrede.

Zo heeft elk festival zijn eigen heerlijkheden. Iedereen die ooit van plan is naar Melt! te gaan, dient te weten dat de knobibrötjes (zompig brood gevuld met knoflooksaus, champignons en kaas) en Indiase pakora met mango chutney geen smaakpapil onberoerd laten. Op Paaspop worden die honeurs waargenomen door wraps met romige avocadomousse van Cantina Mexicana.

Beeldmetafoor voor ‘zo liever niet’.

Natuurlijk bestaat er ook festivalvoedsel dat smaakt als de gemiddelde dagsnack in een Albron-bedrijfskantine. Het domste stuk vreten kwam ik ooit tegen op Solar Weekend – daar kreeg een snackstand het voor elkaar om een durum döner-rol met vier voorgesneden minibrokjes lamsvlees, drie blaadjes sla en twee schijfjes komkommer verkopen voor vier muntjes. VIER MUNTJES. Dat kan zo natuurlijk niet. Op Pinkpop waagde een chagrijnige cateringkenau het om een soeplepel vloeibare cheddar over mijn nachos heen te genieten (nadat ze met een Limburg accent de vraag: ‘kaas of pikant?’ had gesteld en ik dus de verkeerde keuze had gemaakt). Ik wil maar zeggen: net als het leven zelf kent ook festivalvoedsel hoogte- en dieptepunten, maar is het altijd de moeite waard.

Om in te zien dat het niet alleen de moeite maar ook het geld waard is, moet je leren leven met de ongunstige wisselkoers van de breekmunteenheid op festivals. Nee, in het normale leven betaal je inderdaad geen vijftien euro voor een pannenkoek met spek. Maar dit is niet het normale leven. Dit is een festival. Een festival dat ons allemaal in de gelegenheid stelt om binnen één etmaal pizza, friet, chicken wings, loempia’s, kroketten, wraps, worsten, nacho’s, broodjes en Luikse wafels in de holle kies te laten verdwijnen zonder overvallen te worden door verdriet en een meerdaags schuldgevoel. Dat is iets om te koesteren, en voor te sparen.

Dit zijn een smakelijke tortillawrap (avocadomousse, rundergehakt, tomaat, komkommer, kaas, sla, pikante saus en nachochips - links) en Gidi Heesakkers (rechts) samen op Paaspop 2012. (foto door Merel van Gils)