Dit artikel verscheen eerder in het Photo Issue van ons magazine.Afgelopen lente werkte Dru Donovan samen met een groep mannen uit Fordham, in The Bronx, om de confrontaties die ze hadden gehad met de NYPD uit te beelden. Op deze foto's zie je hoe die situaties eruit hebben gezien.MOHAMED: Ik ging midden in de nacht wat melk halen voor mijn zoontje [in het midden op de foto hierboven], die toen net twee was. Vanaf het moment dat ik naar buiten stapte werd ik gevolgd door een politiebusje en zodra ik de hoek om kwam stopten ze, en stapten er vier of vijf agenten uit. Toen ik vroeg of er een probleem was, pakten ze me vast en zetten ze me tegen de muur. "Controleer zijn kruis, spreid zijn benen. Zorg dat hij er niets tussen heeft zitten." Alsof ze eindelijk wat leuks te doen hadden; het leek alsof ze het wel vermakelijk vonden. Hoe erg ik me ook aangetast voelde in mijn eer, ik wist dat ik er op dat moment niets aan kon doen. Ze pakten mijn portemonnee en zagen mijn studentenkaart. Daardoor begonnen ze me te vertellen over hoe onveilig het was om hier te zijn. Ze waarschuwden dat de buurt erg gevaarlijk was, en dat ze me slechts wilden beschermen. Ik woonde op deze plek; hoe ga je me beschermen in mijn eigen huis? Elke keer dat ik langs die straathoek loop herinner ik me weer hoe ik tegen die muur werd gedrukt. Nu ik er weer stond om het te herleven voor de foto met mijn zoon, besefte ik dat mijn zoon ook tegen dit soort dingen aan gaat lopen. Ik wou dat ik hem er op kon voorbereiden.
Advertentie
EASY AL: We zaten met z'n allen voor ons flatgebouw, gewoon een beetje grappen te maken en te ouwehoeren, tot ineens de politie op ons af kwam stormen. Iedereen werd tegen de muur gezet. We moesten allemaal op onze knieën zitten, waardoor mijn knieën vreselijk veel pijn deden. Ze schreeuwden: "Wie heeft de drugs?" Niemand zei iets, en toen dreigden ze over te gaan op geweld. Een van ons was al geboeid en vastgebonden, als een hond wiens baasje even boodschappen aan het doen is. Op dat moment besef je dat je echt helemaal niets hebt. Zij hebben de macht om je je vrijheid, je bezittingen en je leven af te nemen, als ze dat willen.
BRANDON: Ik had een afspraak met mijn reclasseringsambtenaar, en hij zei dat ik mijn verlofregels had verbroken. Ik wilde mijn moeder bellen, die me erheen had gereden en buiten op me zat te wachten. Ze stond vlak voor het raam geparkeerd, maar het was een eenrichtingsspiegel. Je kon wel van binnen naar buiten kijken maar niet van buiten naar binnen. Ik had mijn telefoon al in mijn hand. Hij zei dat ik niet mocht bellen, maar ik wilde mijn moeder laten weten wat er aan de hand was, omdat ze stond te wachten. Toen ik belde riep hij versterking op. Ze kwamen de kamer in gerend en beukten me tegen de muur in een poging om mijn handen te boeien. Hij duwde met een hand tegen mijn rug en met zijn andere hand probeerde hij mijn telefoon af te pakken. Hij kreeg hem uiteindelijk te pakken en gooide hem op de grond. Daarna werd ik geboeid. Ze lezen je je rechten voor en daarna kun je het schudden. Ze overmeesteren je met fysieke kracht, slaan je in de boeien, en gaan over tot de orde van de dag.
RONNY: Ik was net naar New York verhuisd, en reed met een vriend terug naar mijn appartement. Ik kende de buurt nog niet zo goed, en reed per ongeluk vanaf de verkeerde kant een eenrichtingsstraat in. Net toen ik aan het draaien was, werden we omsingeld door drie politiewagens. Ik zette de auto stil en hield mijn handen aan het stuur. De agent riep: "Handen omhoog, handen omhoog!" Dus stak ik m'n handen omhoog. En toen riep iemand anders: "Hou je handen aan het stuur!" Ik weet nog dat ik dacht dat ik zou kunnen sterven door iets heel stoms, zoals m'n handen niet op de goede plek houden.