De Mexicaanse Drugsballade Is Zo Mainstream

Latino moeders kunnen best hun kinderen opsluiten want de narcocorrido's zijn populair. Waar gangster rap de gewelddadige realiteit van het straatleven claimt te beschrijven, puurt de narcocorrido uit het drugsmilieu in en rond het noorden van Mexico. Zelfs als je kennis van het Spaans zich net als de mijne beperkt tot wat scheldwoorden uit Scarface en het bestellen van twee matig getapte cervezas, vermoed ik dat zelfs jij kan inzien dat ‘narcocorrido’ zoveel betekent als ‘drugsballade’. De liedjes verhalen over het drugsverkeer aan de grens, de kartels, corruptie en de gewelddadige wapenfeiten die essentieel zijn voor wie serieus wil worden genomen als drugsbaron.

Het genre werd geboren uit de populaire norteño folk en is vooral in trek bij de Mexicanen en hun Spaanstalige Amerikaanse broeders aan de andere kant van de grens. Al in de jaren '30 zochten de muzikale Mexicanen inspiratie in de drugssmokkel voor hun corrido's. De narcocorrido wint de laatste jaren aan populariteit en vindt vanuit vaderland Mexico stilaan haar weg naar de mainstream in andere landen waar mensen gewoon Jesus heten en toch geen ongeschoren jood zijn. Spaanstaligen aller landen lijken het genre te smaken, en durven er hun eigen ding mee te doen.

Ondanks of misschien net door hun groeiende populariteit stuiten deze brave troubadours op kritiek vanuit verschillende kampen. De liederen zouden drugshandel en maffiapraktijken verheerlijken, terwijl de muzikanten de realiteit een inspiratiebron noemen. En het smokkelen van narcotica is een deel van die realiteit. In Chihuahua is er bijvoorbeeld een strikt verbod op zulke songs. En dan heb ik het over de hoofdstad van de gelijknamige Mexicaanse staat, die grotendeels verantwoordelijk is voor de achterlijke hondensoort en het gelijknamige kutlied.

De band Los Tigres del Norte, die we met hun zes Latin Grammy Awards toch bij de halfgoden van de norteño kunnen rekenen, mag er sinds kort niet meer optreden. Ze verbraken het verbod omdat ze de cojones hadden een corrido over La Reina Del Sur te spelen. Zeker checken als je je gat wilt bougeren op een bende Mexicanen die je met een accordeon en enkele snaarinstrumenten gelijk nen baas het relaas van de Koningin van het Zuiden brengen. Het is gebaseerd op een personage uit een boek, waarover eveneens een Spaanstalige tv-serie is gemaakt. Dat doet me eraan denken: er is een aflevering van Breaking Bad die begint met een narcocorrido over het hoofdpersonage. (Breaking Bad is een Amerikaans tv-drama met een laag donkere humor dat zich afspeelt in New Mexico en dat je ongetwijfeld kent of waarvan je al gehoord hebt en dat je ongetwijfeld nu zal bekijken omdat ik zeg dat het wel het bekijken waard is. Ik mag dat allemaal zeggen. Het staat tussen haakjes.)

Naar aanleiding van zo'n verbod worden carridozwaargewichten Los Tigres del Norte en Los Tucanes de Tijuana uitgenodigd op tv-talkshows. Zo’n big deal is dat daar. Die laatsten zijn trouwens ook niet slecht. Ik stel voor dat je bij El Diablo begint. Dat is catchy genoeg om je warm te maken voor het genre en op die manier leer je wellicht nog een woordje Spaans. Niet voldoende om een serieus gesprek te voeren over Spinoza met een Spaanse Erasmusgriet die ondanks haar lelijke jeansbroek best wel te pruimen is, maar wel genoeg om je Barcelona-vrienden te imponeren met verhalen over drugsperikelen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. En we weten allebei dat je dat zal doen. Adios, cabrones! En blijf van de drugs of whatever.