Het eerste bezoek van The Wolfpack aan Hollywood

The Wolfpack. In een notendop gaat de documentaire over Bhagavan, Eddie, Glenn, Govinda, Mukunda en Narayana Angulo, die het grootste gedeelte van hun leven hebben doorgebracht binnenshuis. Ik sliep een week lang op hun hotelkamervloer en keek hoe ze de welcome-home-scène van Castaway naspeelden. Het was gek om te zien hoeveel lof ze kregen. Werner Herzog, David O. Russel, een roadie van Journey – allemaal keken ze vol bewondering en met vragende ogen naar de jongens. Een beetje als spermadonoren die hun volgroeide zonen ontmoeten. Er zou een Big Mac in de lachende mond van Demi Moore hebben gepast, toen zij hen zag. Het was ongelofelijk. Bij iedereen die ze ontmoetten kwamen mensen op de proppen met een waslijst vol suggesties en beloftes, mensen met wie zij moesten praten en ideeën voor wat het volgende project zou moeten worden.

Waar kwam die enorme aantrekkingskracht vandaan? Zijn de Angulo-broers (en trouwens ook hun zus) – die hun wereldbeeld baseren op de duizenden films die ze hebben gezien – het bewijs van de mystieke krachten die mooie mensen nog steeds naar California trekken? Het antwoord is ja. Maar mensen vragen zich ook af: is deze familie gestoord? Zijn ze oké? Zullen ze niet op een dag helemaal instorten? Ik zal deze vragen proberen te beantwoorden.

Zijn ze gestoord? Ze zijn leuk, nieuwsgierig en het zijn warme mensen. Zijn ze vreemd? Zeker. Zullen ze instorten? Welnee. Breng een uur door met hun moeder – de vrolijk aanwezige en constant schorre Susanne Reisenbichler – en al je vragen worden beantwoord. Hoewel de broers in de categorie 16 tot 24 vallen, hebben ze een filosofie en emotionele diepgang zoals je die van Quentin Tarantino zou verwachten. Ik vroeg aan Susanne hoe het was om zo belangrijk te zijn in het de kleine omgeving tussen vier muren waarin haar kinderen opgroeiden. Haar tranen welden op en ze zei: "Het waren juist zij die mij gered hebben."

Als je met de familie door LA rijdt worden er de hele tijd dingen gezegd als: "Oh my God, Narayana, kijk naar die bloemen, ze zijn prachtig! Kijk Eddie, dat is Capitol Records. Hey Mukunda – kijk, het is John Travolta!" Hun moeder is fantastisch. Ze staat symbool voor de manier waarop haar kinderen hun weg in de buitenwereld vinden. Om het kort te zeggen, zij hebben een echte moeder.