Hoe je een kater overleeft

Je ontwaakt, wederom een dag dichterbij je dood, met een opgezwollen hoofd, bloeddoorlopen ogen, en lippen die aan elkaar vastgelijmd lijken te zijn. Het ruikt een beetje zuur, vooral als je uitademt. Ah, het is de geur van mond. Nog heel even is dit het serene moment van stilte, voordat de pijn door je hele lichaam schiet. Het moment voordat het licht door de gordijnen heen flitst en de snerpende pijn je schedel binnendringt, voordat je je omdraait en bovenop een half opgegeten stuk pizza gaat liggen. Dit is een vredig moment, dat niet lang zal voortduren. Je hebt een kater.

Dit ben jij vandaag, omdat je er gisteren weer bent ingetuind toen een vriend vroeg of je meeging naar dat ene feestje in die ene tent. Je had er niet echt zin in, maar hij zei dat het spectaculair zou worden, en dus ging je toch maar. Dit proces zal zich elke week herhalen, totdat je een middelbare leeftijd bereikt en je beseft dat het het allemaal niet meer waard is. Vanaf dan besef je je dat je liever aandachtig bereide kruidenthee drinkt en Ik Vertrek kijkt. Vanaf dit moment gaat het hard achteruit met je, en voor je het doorhebt ben je in het bezit van een bladblazer om je tuin bladerenvrij te maken, en vul je dagen met het maken van kruiswoordpuzzels, hopend dat je kleinkinderen binnenkort weer eens langskomen.

Maar hey, de toekomst is iets voor later, dus tot het zover is dienen er grote hoeveelheden tequila gedronken te worden. Of kopstootjes. Cognac? Walg ik van, maar kom maar door! Wat zeg je? Nog acht bier in rap tempo naar binnen klokken voordat ik een wazig gevecht met een uitsmijter aanga, waarin ik met beide vuisten uithaal maar helemaal niets raak, waarop de uitsmijter zoveel medelijden met me heeft dat hij niet mijn schedel breekt maar een taxi voor me belt? Let's go! Zoals ik al zei, de toekomst is voor later, en dat geldt ook voor de kater!

Die kater gaat alleen onvermijdelijk komen, en snel ook. Dit is hoe je het overleeft:

Opstaan
Kom gast, vooruit met de geit. Ho, voorzichtig. Rustig aan. Doe je ogen dicht, span je benen aan, en hijs je karkas omhoog op je handpalmen. Ja, heel goed, dit is het. Je herrijst. Je bent opgestaan. Dit is precies hoe Jezus dat gedaan moet hebben nadat hij was gekruisigd en begraven. Maar dan opeens stijgt het bloed naar je hoofd, waardoor een alles vernietigende hoofdpijn je in z'n greep krijgt. Je wilskracht verslapt, en je valt lachend weer terug in bed. Neem even een kwartiertje rust. Check Twitter met één oog, zoals het bedoeld is, en bid dat, hoe de Griekse god der pijn ook mag heten, niet uit zijn schaduw treedt. Misschien moet je toch maar gewoon anderhalf uur in bed blijven liggen en je Domino's-app raadplegen. Je bent Jezus niet.

Omgaan met de flarden van beschamende herinneringen die door je hoofd flitsen, de PTSS van gisternacht
Op een zeker moment van je kater raak je in shock door een mentale compilatie van flarden van de vorige avond, die nog het meeste lijkt op een Prodigy-videoclip. Is dit dan het vagevuur? Een 2001: A Space Odyssey -reis door een ruimte vol beelden van je belachelijkste gedrag en de meest verschrikkelijke dingen die je uit je drankbek wist te sputteren. Een traan rolt over je linkerwang tijdens de scène waarin je iemand wil begroeten met een kus op de wang, en haar in plaats daarvan een kopstoot geeft. Dit beeld blijft zich maar herhalen, totdat je je ineens herinnert dat je in een taxi in je handen hebt gekotst, als een kommetje, en daar toen stilletjes hebt gezeten, terwijl het zuur af en toe een beetje tussen je vingers door biggelde. Dit is het moment dat de angst om de hoek komt – een drukkend gevoel op het midden van je borst, zo bitter dat je het proeft – en het is nog niet eens alleen de angst die voortkomt uit schaamte: het is de angst dat de dronken jij de echte jij is.

We zijn allemaal monsters die zitten te wachten om uit onze huid te scheuren. We zijn allemaal vreselijke beesten, ingeperkt door maatschappelijke normen. We zijn allemaal Hyde onder ons Jekyll-pak. Onze echte persoonlijkheden komen pas bovendrijven na ettelijke liters bier en wodka. Wild rondrennend, vechtend en kotsend, om vervolgens drie opeenvolgende taxichauffeurs een klootzak te noemen. Zij zijn ons, en wij zijn hen. Dit is alleen veel te confronterend voor tijdens een kater, dus sluit je ogen, kijk vooral niet naar je verzonden berichten, en probeer alles te vergeten.

Je verzonden berichten
Als het de flashbacks niet zijn, is het wel de verzondenberichtenfolder, die het vagevuur belichaamt. Het is een walgelijke horrorfilm, alleen in plaats van dat er een rat in een kooi aan je gezicht gebonden zit, zit je opgescheept met empirisch bewijs dat je contact hebt opgenomen met je ex. Als je je niet heel erg kut wil voelen kun je nog beter een totaal onschuldige man vermoorden met een schep, dan je outbox bekijken. Doe dit niet, totdat je volledig zeker weet dat je er emotioneel klaar voor bent.

Katerjaloezie
Er is altijd iemand bij die de volgende ochtend om 11 uur een foto op Facebook plaatst met het onderschrift 'Mooie dag in de Ardennen!'. Dit klinkt als iets dat alleen compleet gestoorde mensen zeggen. Hoe kan een mens op dit tijdstip a) wakker zijn b) normaal uit z'n ogen kijken c) rechtop staan in een zwembroek naast een meer? Wie zijn deze mensen? Zijn het mensen? Zijn het geen aliens/monsters, vermomd als levensechte homo sapiens met gezonde blosjes op hun wangen? Ze kunnen niet echt zijn – hun bestaan is een wazige luchtspiegeling.

Hoe dan ook, wees niet jaloers, maar leef met ze mee. Zij weten niet hoe goed het voelt om je plas langzaam maar zeker in een gezondere kleur te zien veranderen in de loop van een brakke zondag.

Kunstzinnig kotsen
Met een sierlijk boogje in een bierpul die aan de andere kant van je bed staat, of zo voorzichtig in het toilet dat je niet spettert en hoeft op te ruimen – als je genoeg oefent is het serieus mogelijk om elegant te kotsen. Het kan. Maar naar alle waarschijnlijkheid zul je je eigen haar uit je ogen en de pot moeten houden, terwijl je knieën langzaam groenblauw kleuren. Je huilt en hapt naar adem en klinkt door deze combinatie als een gemartelde zeeschildpad.

Dekentjes
Ik weet niet meer wanneer het keerpunt in mijn leven kwam dat ik opeens niet meer prima op een stuk golfplaat onder een stuk karton kon slapen, maar ik hecht inmiddels gewoon erg veel waarde aan dekens en kussens. En deze liefde voor alles wat zacht is vermenigvuldigt zich met honderd als ik me in de klauwen van een kater bevind. Vind wat dekens, bouw een klein fort en stop jezelf in. Omhul jezelf in decadentie; koop een deken van honderd euro en een matras van duizend. Deze investering gaat je meer geluk bezorgen dan het vinden van een leuke baan, vrouw, of masturbeertechniek.

De genezing
Een goedkope pijnstiller, een drankje met genoeg suiker en iets met de geur en vorm van voedsel – bijvoorbeeld twee ibuprofen, een grote AA-drink, en een Big Mac – vormen de magische drie-eenheid op je katerdag, die trouwens nog beter werkt als iemand anders het voor je haalt. Dat is de oplossing die je verdient, maar niet wat je lichaam nodig heeft. Wat je nodig hebt is een kolossale klap eiwit in je pens. Ik heb ooit een keer in zes minuten een kater verholpen door een dozijn eieren te eten met een pak bacon, zonder toast. Heb ik het ooit weer gedaan? Nee. Ik was in één klap van mijn kater af, maar hij werd vriendelijk afgelost door zijn goede vriend Misselijkheid. Hoe dan ook, als je er echt voor gaat ben je nog voordat je telefoon is opgeladen over je kater heen.

Doordrinken
Even voel je je weer lekker – de scherpste randjes zijn er af, en het vocht doet je goed. Maar rond een uur of 4 zit je huid je te strak, en zijn je ledematen verzuurd. Als iemand vriendelijk z'n arm om je heen slaat reageer je met een welgemeende grom. "Dit is NIET HET MOMENT," foeter je. Je staat overeind en functioneert, maar je bent veranderd in een naar figuur – een gast die vraagt of mensen wel zeker weten of ze nog een biertje willen wanneer het zijn beurt is om een rondje te halen. Nog net niet hardop zeg je tegen jezelf: Tsja, mijn glas is nog halfvol, en ik haal geen bier om een verzameling aan te leggen of zo – het groeit mij immers ook niet op de rug. Als dit je gedachtegang is, is het tijd om jezelf naar je huis te verplaatsen. Haal onderweg een pizza, kruip in bed, en kijk een paar tekenfilms totdat je in slaap valt. Je wordt wakker in een plas van je eigen lichaamssappen, maar bent sociaal gezien wel weer de oude.

Afspraken afzeggen
Als je ooit plannen hebt gemaakt met iemand voor de ochtend na een grootse avond, weet dan dat je een idioot bent, en dat de overheid je op zou moeten kunnen laten nemen omdat je niet in staat bent om voor jezelf te zorgen. Toch doen we het allemaal wel eens, om vervolgens op te moeten komen dagen voor een of andere activiteit. "Een keertje naar de klimmuur?" zei je negen dagen gelegen. "Leuk! Zondagochtend acht uur? Laten we dat doen!" Nu zweet je en ril je, terwijl de hoogtevrees toeslaat en een kliminstructeur met Zwitsers accent zegt dat "genoeg magnesium aan je handen het halve werk is," en dat "je moet zorgen dat je tuigje niet in de knel raakt met je zak." Je hebt het weer verneukt.

Werk
Je ziek melden door een kater is de grootste verspilling van een vrije dag die er is, want als je jezelf naar je bureau weet te hijsen, dan kun je daar je kater uitzitten en er betaald voor krijgen . Besef: je krijgt betaald om je vleselijke omhulsel te tonen, niet om daadwerkelijk shit te doen. Als je enigszins degelijke collega's hebt, die begrijpen dat je een kater hebt, zal elk beetje werk dat je verricht gewaardeerd worden als een gewonde soldaat die zich door Normandië heen weet te knokken. (Mits er een niet ál te penetrante alcoholpislucht uit je poriën dampt.)

Je kan minstens twee keer een half uur op de wc zitten zonder dat iemand op of om kijkt. Doe een dutje. Drink cola aan je bureau. Neem anderhalf uur pauze om een burrito naar binnen te werken. Het laatste uur van je dag kun je openlijk patience spelen zonder dat iemand er iets over zegt. Klokslag vijf uur doe je ze de groeten, en kun je naar huis om een joggingbroek aan te trekken en je gratis verdiende geld uit te geven aan zaken die er tijdens een kater echt toe doen: patat.

Wakker worden op een bank met een pik op je gezicht getekend
Kijk, ik weet dat gender tegenwoordig ook maar een construct is, en dat niemand een man of een vrouw is maar slechts een bewoner van een zak vlees met of zonder uitsteeksels dat al dan niet overeenkomt met onze gevoelens en identiteit. Ik weet dus dat wat hier volgt zeer politiek incorrect is, maar ik heb een theorie: met een leeg oppervlak en iets om mee te tekenen ter beschikking, zullen mannen pikken en vrouwen hartjes of smiley's tekenen. Doe maar eens uitgebreid wetenschappelijk onderzoek. Betaal mijn PhD en ik zal het je bewijzen.

Dit is waarom je na dat huisfeestje wakker werd met een pik op je gezicht: mannen zullen, wanneer in het bezit van een stift, altijd met deze stift een pik op een gezicht tekenen. De eikel naar je mond wijzend, en de ballen bij je oor. Dit was een man. De gedetailleerd getekende haren op de balzak verraden hem. Hoe vurig je je gezicht ook boent met wat voor vloeibare zeep je ook maar weet te vinden, je maakt het alleen maar erger. Je zal naar huis moeten lopen, terwijl je met een hand de helft van je gezicht bedekt alsof je de bof hebt.

Wanhoop
Wanneer je op een bepaald moment in je leven elke nacht meerdere keren wakker wordt met hartkloppingen, zul je, zwemmend in de diepste krochten van de wanhoop, alcohol in al z'n vormen de rug toekeren. Tijdelijk. Je vertelt aan iedereen dat je een maandje zonder doet. "Voor mij gewoon een colaatje," zeg je aan de bar. Ze vragen je of Pepsi oké is. "Nee." Voel je je niet goed? Voel je je niet… levendiger, aanzienlijk minder moe? Al je vrienden tanken alsof hun leven er vanaf hangt, en jij drinkt sinaasappelsap en doet aan hardlopen. Heb je het dan echt achter je weten te laten? Je werk gaat beter, en uit bed komen is ineens een lachertje. Het voelt alsof al je bloed ververst is, alsof al je cellen geüpdatet en opnieuw opgestart zijn. Jezus, wat voel je je levendig. Niet te doen. Je voelt je zo – hey, het is vrijdag. Eén Corona kan vast geen kwaad. Jij betaalt? Oké, eentje dan, en dan ga ik naar de sportschool. Hey, heb je nou wodka in deze 7UP gedaan? Haha, klootzak!

Je wordt wakker, en je lijf voelt weer als een gft-bak. Zes dagen heb je het volgehouden. Zes.

Zonnebrillen dragen
Alleen tijdens een kater is het enigszins geaccepteerd om binnen een zonnebril te dragen, totdat je op een dag genoeg drinkt om wakker te worden als Lenny Kravitz.

Opruimen
Het ergste kabaal wat er bestaat is het geluid van lege blikjes in een metalen prullenbak, tijdens een kater. Doe het niet, ruim niet op. Je schuifelt rond in die rare houding, en dat is echt niet best voor je ruggengraat. Hier en daar raap je een verdwaalde Wokkel op, gooi je hem in de prullenbak, en ontdek je dat ze zich blijkbaar hebben voortgeplant op het moment dat jij je even omdraaide. Stop met opruimen. Opruimen gaat veel beter als je dronken bent, of gewoon 'normaal'. Laat het voor vandaag varen.

Alles vergeten en herhalen
Met dezelfde zekerheid als dat de maan de zon volgt en de zee de kust weer zal bereiken, zal je enkele dagen na de ergste kater van je leven de gedachte hebben dat op zich een klein gin-tonicje je best zou smaken. Het vergeten van katers werkt net als de vloedgolf van hormonen waardoor nieuwe moeders de pijn van een bevalling vergeten. Jij houdt alleen geen baby vast waar je tegen brabbelt, maar een fles gin. En terwijl je thuis je zesde glas gin inschenkt kijkt die gore kater watertandend door het raam naar binnen. Ha! denkt-ie. Drink maar lekker. Ga de pleinen op en drink jezelf maar weer heerlijk de goot in. Ik zie je morgenochtend wel weer, voor wat Domino's en een gedempte schreeuw in je kussen.