Kanghee Kim maakt kunst met kaarsvet en fruit

Kanghee Kim neemt hele normale dingen uit het leven als onderwerp voor haar foto's, maar vervolgens smelt ze die dingen, kijkt ze ernaar met schele ogen, draait ze het een paar keer heel hard rond, bakt ze er een taart van, en maakt ze er daarna weer een geheel van. Ook al heeft haar werk een hele eigen stijl – en is het technisch gezien ontzettend indrukwekkend – de van origine Koreaanse kunstenares zweert dat haar kunst voortvloeit uit een hele chille, luchtige manier van werken.

Goede kunst, zegt ze, gaat om experimenteren zonder dat je je te veel bewust bent van jezelf. En als het niet grappig is, is het waarschijnlijk sowieso niet de moeite waard.

VICE: Je werk heeft veel verschillende thema's, maar fruit en spiegels zijn dingen die steeds weer terugkomen. Wat boeit je zo aan die twee dingen?
Kanghee Kim: Ik weet het niet. Ik denk dat ik nogal geobsedeerd ben door watermeloenen en bananen. Ik vind ze op visueel vlak heel interessant, en ik vind het leuk om ze naast nepfruit te leggen, om te kijken hoe je hersenen eigenlijk denken dat fruit eruitziet. Daarnaast is watermeloen gewoon heel lekker. Spiegels begon ik een paar jaar geleden overal mee naar toe te nemen. Ik vind het leuk dat ze iets in beeld brengen dat je anders niet zou zien. Een belangrijk onderdeel van iedere foto is alles wat je niet ziet, maar daardoor vind ik het vet om een klein stukje daarvan juist weer in beeld te brengen.

Er zit nogal wat humor in je werk. Vind je dat dat een onderbelicht element is in kunst?
Ja. Humor is wat me motiveert, en waarom ik dit wil doen. Het leven is al zo serieus en ingewikkeld, waarom zou je daar nog meer serieuze en ingewikkelde dingen aan toevoegen? Ik vind het heel belangrijk om speels te blijven. Als mijn werk te serieus is, voelt alles gespannen. Als je kijkt naar sociale interacties dan zie je dat humor een belangrijke rol speelt, en ik hoop dat dat ook zo werkt in mijn werk.

Is creativiteit hetzelfde als spelen, vind je?
Ja. Mijn werk lijdt eronder als ik het gevoel heb dat ik iets heel straks en 'goeds' moet leveren. Ik heb vrijheid nodig in mijn werk.

Je werk is speels, maar het ziet er niet onsamenhangend uit. Is het hebben van een consistente stijl belangrijk?
Veel mensen zeggen dat het heel erg belangrijk is om een duidelijke visuele stijl te hebben. Maar ik vind experimenteren gewoon leuk. Ik word altijd weer opgewonden als ik iets totaal nieuws maak.

Zie je jezelf als een fotograaf of een kunstenaar?
Beide. Als fotograaf ben ik blij met mijn achtergrond in de fijne kunsten. Ik vind het leuk om tussen die twee in te hangen. Het is een beetje alsof je me vraagt of ik mezelf zie als Koreaanse Amerikaan, of als Koreaan.

Over waar je vandaan komt gesproken: ik vroeg me af waarom je in Baltimore begon als kunstenaar, terwijl je woont in Brooklyn.
Tja, de kunstenaarsscene in Baltimore is gewoon nu heel erg aan het opkomen. New York kan soms een beetje intimiderend voelen.

Was het makkelijker om te werken op een plek waar de kunstwereld nog niet zo groot is?
Voor mij was het makkelijker om me te concentreren op mijn werk. Er gebeurt zoveel in New York dat je makkelijk afgeleid wordt. Het is moeilijk te omschrijven, maar er hangt een hele positieve creatieve energie in Baltimore.

Hoezo?
De kunstenaars in Baltimore zijn misschien wat experimenteler en niet zo erg gedreven door geld. Het is een omgeving die je steunt, en de gemeenschapszin is sterk. Er zijn veel goede doe-het-zelfgalerieën die een bezoekje waard zijn. Bijvoorbeeld Bb, Platform Gallery en Springsteen Gallery, die alle drie gerund worden door een aantal van mijn vrienden van MICA (Maryland Institute College of Art).

Ik vond je serie MELT die je samen met Bettina Yung maakte cool. Kun je daar iets over vertellen?
Bettina is een van mijn beste vrienden. Ik vond het heel vet wat ze deed met bijenwas, en de kaarsen die ze maakte vond ik er veel mooier uitzien dan normale kaarsen. Het is heel lastig materiaal om mee te werken, dus we besloten draagbare accessoires te maken van die bijenwas. Dat leverde dingen op die zowel bruikbaar als nutteloos waren.