De tatoeëerders die racistische tattoos gratis wegwerken

Dave Cutlip heeft, net als de meeste professionele tattoo-artiesten nooit iemand voorzien van een haatdragende tekst of afbeelding. Dat gaat tegen zijn moraal in, en is niet goed voor zijn zaken. Tattooshops laten dat vuile werk doorgaans over aan amateurs die werken vanuit garages of gevangenissen, een protest tegen de haat. Toch was hij behoorlijk overdonderd toen een man zijn zaak binnenkwam, en hem smeekte om iets te doen aan de bende-tattoos in zijn gezicht. "Vanwege de grootte en de plek van de tattoos konden we hem niet helpen," zegt Cutlip. "Maar de blik in zijn ogen toen we 'm dat vertelden deden mijn vrouw en ik besluiten om andere mensen te helpen, als dat kon."

In januari zette hij een post op Facebook, waarin hij vertelde mensen te zoeken die hun racistische of bende-gerelateerde tatoeages wilden laten bedekken. Cutlip bood zijn diensten gratis aan, en dat zegt veel als je bedenkt dat het verwijderen van een tattoo normaal gesproken zo'n vijfhonderd euro kost. "Soms maken mensen verkeerde keuzes," schreef hij op Facebook, "en soms veranderen mensen." De reacties op de post waren overweldigend – 35.000 likes en 26.000 shares. Cutlip had niet verwacht dat zijn actie door zoveel mensen opgepikt zou worden. Nu staat hij plotseling aan de wieg van een nieuwe beweging in de tattoo-industrie.

Sinds Cutlip de post op Facebook zetten volgden tientallen tattooshops zijn voorbeeld. Erik Rohner is eigenaar van Ye Old Tattoo Shop, in Platteville in de Amerikaanse staat Wisconsin – een stadje met ongeveer 50.000 inwoners. Hij verwachtte dat hij misschien een of twee mensen per maand zou helpen die spijt hadden van hun tattoo, maar in de eerste twee weken hebben hij en zijn collega's al vier mensen van hun ongewenste inkt afgeholpen, en nog een aantal mensen heeft al een afspraak gemaakt. "Ik werk al twintig jaar in deze bedrijfstak, en vroeger was het vrij gewoon om swastika's en confederatievlaggen aan de muur te hebben. Tijden veranderen, en wij willen meeveranderen."
Rohner vertelt dat alle aandacht hem een beetje heeft overweldigd, maar dat het werk nodig en geeft hem voldoening. "Er was een meisje met wie ik contact heb, die 'Eigendom van…" in haar nek heeft staan, met daaronder de naam van een bende," vertelt hij. "Normaal gesproken moeten mensen op hun beurt wachten, maar ik wil haar zo snel mogelijk helpen. Ze was jong en werd opgeslokt door de bende. Ze raakte een bepaalde snaar. Ze is een mens, en niet iemands eigendom."

Beide tattoo-artiesten hebben door het aanbieden van hun diensten ontdekt dat er veel mensen zijn die zich gevangen voelen in hun tatoeages. Cutlip en Rohner hadden allebei niet verwacht dat hun actie zoveel mensen aan zou trekken, maar er zijn veel mensen die er behoefte aan hebben, zoals Rand (die zijn achternaam liever niet noemde). Hij wilde graag van zijn nazi-doodshoofd, IJzeren Kruis en andere symbolen van de Aryan Brotherhood af. "Ik hoorde over het project van iemand die bij het project Healthcare for the Homeless werkt," zegt hij. "Het was een opluchting om niet meer elke ochtend naar dat IJzeren Kruis te hoeven kijken. Het voelde alsof ik eindelijk verder kon met het veranderen van mijn leven."

Zijn bezoek aan de tattoo-shop van Cutlip bleek belangrijk voor Randy, die nog steeds dakloos was toen hij zijn tatoeages liet verwijderen. Nu is hij een leerling in de zaak, en is de man die hem van zijn tattoos afhielp zijn baas. "Ik woonde in een vervallen, leegstaand huis in een achterbuurt," zegt hij. "Dave en Beth [de vrouw van Dave] maakten zich zorgen om me, en toen ik vertelde dat ik geïnteresseerd was in tatoeages namen ze me mee naar hun winkel om me het vak te leren. Ik ben ze erg dankbaar voor die kans."

Toen hij merkte hoeveel aandacht zijn project kreeg, richtten de Cutlips de non-profitorganisatie Redemption Ink op – de officiële naam voor de tattoo-verwijderservice. Uiteindelijk hoopt hij een netwerk van honderden tattoo-artiesten over de hele wereld op te bouwen die dezelfde humanitaire aanpak hanteren. "Ik zou het gewoon cool vinden als er een afspraak was tussen shops," zegt hij. "Dat is een belangrijk onderdeel van wat we proberen te doen met dit project. We proberen om Redemption Ink in de hele VS bekend te laten worden. We hebben zelfs al fanmail uit Nieuw-Zeeland gekregen, dus misschien wordt het wel een wereldwijd project. Er is genoeg te doen."

De tattoo-wereld is altijd een plek geweest met zijn eigen regels. Veel tattooshops blijven tot laat open, om dronkaards te verlijden om een door alcohol ingegeven, verkeerde beslissing te nemen. Dat businessmodel is gebaseerd op een sterke i-dont'-give-a-fuck-mentaliteit – iets dat je nodig hebt als je carrière bestaat uit het op verzoek onderkliederen van andere mensen. Cutlips werk, en de artiesten die zijn voorbeeld volgen, zijn tekenend voor een veranderende dynamiek in de tattoo-wereld. De eerste zin op de website van Redemption Ink is dat de service "een droom van Mr Dave Cutlip om de mensheid 'iets' te bieden middels zijn geliefde tattoos" is.

Tattoo-artiesten kunnen wellicht geen wereldvrede brengen door te tatoeëren, of hongerige kinderen voeden. Maar ze kunnen wel oude herinneringen aan haat uitwissen en hun vakmanschap een maatschappelijk doel geven.

"Ik zou het te gek vinden als veel tattoo-artiesten iets terug doen voor hun gemeenschap," zegt Rohner. "Het gebeurt te vaak dat mensen werken en alleen maar nemen van hun gemeenschap en vergeten iets terug te geven. Ik zou het mooi vinden als deze trend doorzet en tattooshops een onmisbaar onderdeel van onze samenleving worden."