Glennis Grace gaat ‘America’s Got Talent’ winnen en onze nationale trots redden

Ons chauvinistische hart – in principe het enige is dat de Noisey-redactie op de been houdt – is al maanden onophoudelijk aan het bloeden. Want o man, wat waren wij ervan overtuigd dat Waylon als een onvervalste Messias ons land naar ondenkbare hoogtes zou tillen tijdens het Eurovisiesongfestival. Niets bleek minder waar. Een roemloze achttiende plaats op de ranglijst der ranglijsten was als een deksel op onze neus en een dolk in onze gemoedstoestand.

Maar goed, de wereld waarin wij leven is een opportunistische, die ons dagelijks twee opties voorschotelt: blijven hangen in tragische teleurstelling, of schaamteloos de kop oprichten en op zoek gaan naar een nieuwe bandwagon om op te springen. Na een korte maar gemoedelijke vergadering hebben wij unaniem besloten voor de tweede optie te gaan, en daarom kan ik jullie nu met trots mededelen dat Noisey vanaf vandaag alles op alles zal gaan zetten om Glennis Grace te helpen om America’s Got Talent te winnen. You go, queen – opdat wij nooit vergeten hoe te reageren als je op een haar na van je sokken wordt gereden:

Voor de mensen die Glennis-technisch onder een hunebed hebben geleefd de afgelopen tijd: ze doet dus mee aan America’s Got Talent, en heeft het inmiddels tot de halve finale weten te schoppen. Drie witte mannen met een gemiddelde leeftijd hoger dan m’n studieschuld mochten in een talkshow haar succes duiden en RTL Boulevard heeft meerdere tranentrekkende items over haar opgenomen. Dus ja, ik kan niets anders zeggen dan dat het ontzettend leeft onder het volk.

Ondanks dat roept haar deelname en succes ongetwijfeld wat vragen op. “Huh, hoezo?!” bijvoorbeeld. Of: “Maar ze is toch al hartstikke bekend, heeft dan niemand dat door?!” Hier is maar één antwoord op te geven, namelijk: dit is Amerika, niemand weet iets, niemand geeft een fuck. Dat zit echt wel snor. Een betere vraag om te stellen is: “Wat ontzettend leuk dat ze zo ver is gekomen, maar heeft ze kans om te winnen?” Om antwoord te krijgen op deze vraag is het belangrijk om de competitie en haar deelnemers duidelijk in beeld te krijgen. In de twaalf voorgaande edities van de show kwam het drie keer voor dat er een buikspreker won. Een zangeres van elf jaar pakte ook een keer de titel. In 2012 wonnen deze hond en z’n baasjes. Kenichi Ebina, een Japanse hiphopdanser/mimespeler was de winnaar van seizoen acht. Naast een verklaring voor de onvoorwaardelijke Amerikaanse steun voor Achmed the Dead Terrorist leert ons dit helemaal niets. Het is een gigantische entertainmentjungle, waar complete willekeur de dienst uitmaakt, en juist de concurrentie uit onverwachte hoek moordend kan zijn.

Met deze kennis in het achterhoofd is de wereldprestatie die ons Glen overzees levert nog indrukwekkender, en als je in de halve finale staat is de eindzege in zicht. Toch? Toch?! Nee, helaas niet. Groot land; grote aantallen – op het moment van schrijven is Glennis Grace slechts een van de vijfentwintig kanshebbers op die miljoen pietermannen prijzengeld. Ze is, net als hier in Nederland, een van de velen. Maar de kwantiteit aan concurrenten is nog niet eens het grootste probleem, dat is namelijk een culturele issue van enorme omvang. Nederlanders zijn koningen als het gaat om het verafgoden van klein leed. Juist de meest triviale non-dingen – aandoenlijke verzamelingen, onmogelijke hobbyprojecten, een paar centen proberen te trekken uit lelijke, geërfde kunst – is waar wij met z’n allen heerlijk op gaan. Die vlieger gaat niet snel en zonder lachband op in de Verenigde Staten. Een show zonder helse pijnen en meeslepende persoonlijkheden is geen show. Lukt het je niet om hier in mee te draaien, blijft er uiteindelijk niets dan puin van je over.

Dit jaar zitten er op dat gebied weer een aantal parels van jewelste tussen. Glennis was een van de zeven deelnemers die dinsdag doorstoomden naar de halve finale, en in dat gezelschap bevinden zich een aantal mensen met een levensverhaal wat ontzettend gaat worden uitgemolken door de show. Duo Transcend bijvoorbeeld, een trapeze act waarin een acrobaat met zicht in maar één oog zichzelf blinddoekt om vervolgens z’n partner van metershoog op de grond te laten kletteren. Of Samuel J. Comroe, een komiek die leeft met Tourette en toch z’n dromen en ambities kan volgen door mee te doen aan deze talentenshow.

Hier schuilt het grootste gevaar voor Glennis. Natuurlijk heeft iedereen struggles, en haar leven zal lang niet altijd van een leien dakje gaan, maar ze is sinds jaar en dag een van de prominentere zangeressen van het land. Vriendin van Amstel Live. Eurovisiesongfestival-deelnemer. Bovengemiddeld welvarende vrouw. Nee, er passeert zelden een dag dat ik me zorgen maak om Glennis Grace. Althans, tot ik dit zag:

Ik hou het moeilijk droog tijdens de eerste vijftig seconden. Er wordt een verhaal neergezet over een vrouw op leeftijd die nooit de mogelijkheden heeft gekregen om te doen wat ze het allerliefste wil: optreden voor een grote zaal vol met mensen. Ze doet alsof veertig zijn ongeveer gelijkstaat aan een terminale ziekte hebben, en alsof ze niet al op haar vijftiende een hele sicke Whitney Houston neerzette in Henny Huismans Soundmixshow.

Maar hé, als dit nodig is om haar – en daarmee ons, het Nederlandse volk – naar die eindzege te helpen moet ze er vooral vol voor gaan. Sterker nog, Glen, dit kan veel beter. Lieg dat je ternauwernood de watersnoodramp hebt weten te ontlopen. Jok dat je een flinke hand vol dierbare vrienden hebt verloren omdat ze in een wak schaatsten onderweg naar werk. Vertel met meeslepende details dat je wel eens in een radioshow bij Giel Beelen bent geweest. Alles om de kansen op die titel te vergroten. There is no business like showbusiness, en hier wordt over lijken gegaan. Doe hetzelfde, Glennis. Doe het voor ons. We rekenen op je.