De gruwelijke en prachtige dromen van fotograaf Prue Stent

De Australische fotograaf Prue Stent is 21 jaar oud en is pas een paar maanden geleden afgestudeerd, maar heeft al een behoorlijke fanbase opgebouwd online, vooral onder jonge vrouwen die dol zijn op haar surrealistische foto's van meisjes in suikerzoete landschappen. Ik sprak met de fotograaf over haar artistieke ontwikkeling en groeiend aantal volgers.

VICE: Je bent pas 21, maar je werk doet erg volwassen aan.
Prue Stent: Fotografie is altijd al een passie van me geweest. Het begon met van die kleine wegwerpcameraatjes toen ik nog op de basisschool zat. Daar kocht ik er tientallen van, en dan fotografeerde ik alles wat ik zag. Mijn moeder zegt dat ik als kind vaak door oude familiealbums bladerde en dan zat te huilen, hoewel er niemand in stond die ik kende. Fotografie was denk ik altijd al iets emotioneels voor me.

Veel van je foto's draaien om genderrollen. Was dat altijd al een interesse van je?
Dat is meer recent – mijn fotografie was altijd meer intuïtief. Maar naarmate ik meer ging nadenken over waarom ik het doe en waarom ik de drang voel om altijd foto's te maken, werd het belangrijker. Maar het is wel deels onbewust – ik vind het nog steeds moeilijk om onder woorden te brengen wat ik precies wil zeggen. Soms hang ik er te veel context aan en ben ik er te bewust mee bezig.

Waarom denk je dat je werk zoveel mensen aanspreekt?
Ik denk dat het iets bekends is dat samen wordt gevoegd met iets dat heel raar en confronterend is. Het ondermijnt de vertrouwdheid van iets moois en maakt er iets vreemds van.

Verbaast het je weleens hoe mensen reageren op je werk?
Ja, ik vind persoonlijk mijn werk niet heel erg confronterend, maar dat heeft misschien ook te maken met de vrienden die ik heb. We zijn allemaal erg open tegen elkaar en praten gewoon over dat soort dingen. Maar met Instagram en het internet krijg ik weleens rare comments. Sommige mensen vinden het mooi, maar anderen hebben zoiets van: "Waarom is dit kunst? Dit is gewoon raar en smerig."

Waar reageren mensen verder nog op?
Ik krijg veel kritiek dat ik niet meer gekleurde vrouwen fotografeer, wat ik wel interessant vind. Maar de reden daarvoor is vooral dat ik meestal mezelf, mijn zus, en mijn beste vriendin Honey fotografeer – dus het zijn gewoon de drie mensen die het dichtste bij me staan. Mensen vinden dat beledigend, en hebben weleens dingen gezegd als: "Ik volg je niet meer omdat je weigert om niet-blanke vrouwen te erkennen." En dat is iets waar ik nooit eerder over heb nagedacht bij mijn eigen werk.

Wat wil je nog met je werk doen?
Ik probeer nu vooral een soort alternatieve schoonheid te creëren waar mensen niet echt bekend mee zijn.