Deze videoclip spookt al weken door mijn hoofd, sinds het moment dat ik hem vond dankzij mijn nooit teleurstellende vrienden van De Foutmijn. Een vrolijke blanke Smurf genaamd Tommy Manuels zingt hier een liedje dat 'Loop di Love' heet, een liedje dat qua structuur ook een loop is. Maar het idiote is: de videoclip is incidenteel OOK één grote loop van een zich steeds herhalend beeld (misschien omdat er maar anderhalve seconde bruikbaar materiaal geschoten was). Het heeft een compleet narcotische werking op me, ook dankzij de geweldige cast.
Dit in roze Hans Textiel gewikkelde kindje gooit haar arm gemiddeld elke drie seconden op precies dezelfde manier de lucht in en is daarmee de ruggegraat van het loopje. Haar moeder is het soort vrouw dat dit kind gebruikt als excuus om te mogen dansen en draagt een tentzak als broek (met een duurzame bestendigheid tegen regen en wind.)
Tommy Manuels, verteller van dit verhaal. De tekst op zijn shirt, 34 MENSWEAR WILD DENIM, wobbelt vrolijk mee op de elegante deining van zijn manboobs.
De jaloerse tweelingbroer!
Deze vrouw worstelt met de zorg om een baby. Je ziet aan haar ogen dat ze crazy lijp wil gaan op de mad beatz van het liedje maar het kan gewoon niet omdat Noa dan misschien van haar schoot tuimelt.
Tommy Manuels: "Hebben we d'r een beetje zin in????!"
Deze jongen: "Half!!!!!!"
Deze man hijst onophoudelijk aan zijn sjekkie en komt daarom nogal over als een rookverslaafde, en bovendien is het mogelijk een vrouw.
Dan heb je nog deze lieve mevrouw, die bij de deur is geparkeerd en de hele tijd om zich heenkijkt alsof ze geen idee heeft waarom ze precies gearresteerd is.
En dit is mijn lievelingsmoment uit de video. Precies tijdens de drumroffel die het tweede couplet inleidt, op 1:35, komt zij plotseling - dansend, want minder opvallend - tussendoor gelopen om een poepend kind naar binnen te brengen.MARTEN MANTEL
Advertentie
Deze jongen: "Half!!!!!!"