Dennis Duijnhouwer kan alleen maar aan nepplanten denken

Elke keer als ik ontdek dat een plant of bos bloemen nep is, voel ik een steek in mijn hart. Ik voel me bedrogen en denk: waar zijn we hier op deze aardkloot in godsnaam mee bezig? Gelukkig is daar de optimist Dennis Duijnhouwer, fotograaf en vriend van VICE. Waar ik kunstbloemen en -planten dieptriest vind, ziet Dennis er een ongekende schoonheid in. Hij noemde zijn serie Never Wither, verwijzend naar het onverwoestbare karakter van die dingen.

"We willen bloemen en planten in ons huis, maar er niet de tijd en liefde in stoppen die ze verdienen. Dus kopen we nepbloemen," zegt Dennis. "Dat is treurig en liefdeloos, maar als je kijkt hoe zorgvuldig die nepbloemen soms worden neergezet in pizzeria's en tankstations, afgemaakt met natuurstenen en bontkleedjes, ga ik twijfelen. Die tafereeltjes hebben iets ontroerends, dus deze serie is haast een eerbetoon aan de personen achter de nepbloemen."

De eerste foto van een nepplant maakte Dennis in 2006. Sindsdien fotografeert hij ze overal waar hij komt, van Amerika tot Irak. Je zou denken dat Dennis echt van nep kan onderscheiden, maar: "Die dingen worden steeds ingenieuzer gemaakt. Als je neporchideeën koopt zitten er nog een paar in de knop, elk blaadje heeft een ander randje." Op zijn expo dit weekend hangen alleen foto's van planten die ZEKER nep zijn. Een deel zie je alvast hierboven, aangevuld met exclusive outtakes.

Tijdens het fotograferen moest Dennis zijn wereldbeeld geregeld bijstellen. "Je denkt dat mensen die dingen kopen omdat het goedkoper is dan elke week een nieuwe bos bloemen. Maar een goede bos nepbloemen kost 600 euro man! En dan denk je dat ze één keer zo'n bos neerzetten, klaar. Maar ik heb bij een autoverhuurbedrijf in Amsterdam Oost in anderhalf jaar tijd vier keer de kunstbloemen zien veranderen. En elke keer werd er rekening gehouden met de kleuren van het kantoor."

De collectie foto's moet met de tijd uitgroeien tot een boek. Hij lacht: "Dus geef me geld." Dennis heeft namelijk het idee dat dit plastic plantending deel uitmaakt van de Zeitgeist. "Je ziet een soort nieuwe vrolijkheid, al die meisjes die hun fiets volhangen met nepbloemen. Dat zal nog wel even erger worden, tot we op een gegeven moment verzadigd zijn." De expo Never Wither moeten we zien als een preview van het boek, dat idealiter aan het einde van dit plastic tijdperk uitkomt.

Never Wither is een logisch vervolg op zijn eerdere series over dierenprints, slechte graffiti en het uitgaansleven. Het voedt zijn constante obsessie met kleur. "Ik ben opgegroeid in een omgeving die volledig zwart-wit was. Ons minimalistische jaren tachtig-huis was in Gorinchem echt een bezienswaardigheid: zwarte vloerbedekking, witte leren banken en zwart-wit gestreepte gordijnen."

Als reactie daarop maakte de kleine Dennis van zijn kamer een kleurexplosie. Er was nergens een stukje wit te zien op zijn muren; overal zag je posters en graffiti. Dat jongetje is niet gek veel veranderd. "Ik ben een ekster. Als het felgekleurd is of glimt, wil ik er een foto van maken."

De expo Never Wither - Het geheime leven van de nepplant van Dennis Duijnhouwer opent vrijdag om 18.00 uur in Galerie Bart aan de Bloemgracht in Amsterdam. Zondagmiddag om 14.00 uur houdt Dennis ook een praatje over zijn werk. Voor meer info, check Beelddragers: www.beelddragers.nl