Deze Noord-Koreaanse dames kennen de tekst van 'Aan de Amsterdamse grachten' beter dan jij

Ik zat dus laatst in het enige Noord-Koreaanse restaurant van Amsterdam aan een Noord-Koreaanse barbecueschotel, toen opeens het liedje Aan de Amsterdamse grachten klonk, een oude volksklassieker over onze hoofdstad. Het bijzonderste aan dit gegeven was misschien wel dat de Noord-Koreaanse serveersters het nummer live ten gehore brachten. En dat is heel erg knap. Ik ken geen woord Koreaans, laat staan dat ik een nostalgisch mopje over Pyongyang kan zingen in die taal.

Bovendien vond ik vrijwel alle interactie die ik met mijn serveerster had buitengewoon interessant. Hoe ze deden, hoe ze praatten, hun kleurrijke jurken – ik had bijna het idee dat het hier om doodgewone mensen zoals ik en jij ging. Maar het ging hier dus om Noord-Koreanen. Daar waren er vorig jaar maar 81 van in Nederland, en in restaurant Haedanghwa werken er vijf.

Het optreden raakte me zo, dat ik later ben teruggegaan om het er met de serveersters/zangeressen over te hebben. Ik sprak Kim (25) en Choi (24) voor hun avondshift.

Hoewel ze een mondje Engels spreken, is negentig procent van ons gesprek geparafraseerd door hun baas, de (Zuid)-Koreaanse John Kim. Hij tolkte.

VICE: Okay, hoe hebben jullie dat gedaan?

Kim en Choi: We hebben een paar weken geoefend. En we weten waar het lied over gaat, dus dan kan je ook de emotie meenemen in je stem. Als je het alleen maar fonetisch zingt, dan werkt het niet.

En waarom dan een liedje over de grachten?

We hadden een rondvaart gedaan over de grachten. En het was zo bijzonder! De stad is echt heel anders vanaf het water. We zagen al die prachtige monumentale gebouwen en beseften dat Nederland ook een heel oud land met een rijke cultuur is, net als Korea.

Hoe kwamen jullie dan bij dit nummer uit?

We zijn op internet gaan zoeken, want we waren benieuwd of er een lied bestond over die mooie grachten. En dat was zo. Toen zijn we het gaan oefenen.

Zijn er ook grachten in Noord-Korea?

Nee, niet echt. Er loopt een hele grote rivier door Pyongyang, en dat is van nature een soort rustplek geworden. Daar kan je wandelen langs het water. Korea heeft ook een rijke cultuur van wel vijfduizend jaar oud – een van de oudste ter wereld. Ze noemen het "het land van de ochtendkalmte".

Aan de Amsterdamse grachten gaat over nostalgie, over dat dingen altijd maar veranderen en over de vergankelijkheid van je jeugd. Voelen jullie daar wat bij?

Oh, die betekenis hadden we er nog niet uitgehaald. Wij wilden gewoon interesse tonen in jullie cultuur. Maar de sfeer kennen we wel. We zingen ook Koreaanse volksliedjes: Arirang, noemen we dat. Die liedjes behandelen dezelfde thema's. Koreanen, waar ze ook vandaan komen, herkennen die liedjes meteen. De taal is anders, maar de gedachte is hetzelfde.

Arirang, he? Dat klinkt heerlijk.

Ik ben heel benieuwd naar hoe het jullie vergaat hier in Nederland.

Dat is privé. Ik zeg niks over mijn privéleven.

Oh, okay. En hoe moeten we jullie benaderen op straat?

Eh, gewoon. Normaal. Wat een vreemde vraag, die snappen we niet.

Nee, ja, nou, wat ik misschien wil zeggen is dit: ik lees zo veel over Noord-Korea maar eigenlijk weet ik er helemaal niks van. Ik vind het dus best spannend om met jullie te praten.

Wij hebben hier geleerd dat het eigenlijk niet zo anders is dan bij ons. Ook zijn de mensen hier heel erg vriendelijk. Er zijn wel een paar omgangsvormen die anders zijn, maar dat valt wel mee. Soms zien we mensen hier ontzettend hun best doen om met stokjes te eten. "Want ja, dat hoort," zeggen ze dan. We vinden het erg leuk als mensen zo geïnteresseerd zijn in onze cultuur.

Hoe lang blijven jullie hier nog? Wil Noord-Korea jullie niet terug?

John Kim: Het probleem zit 'm niet zozeer in de Noord-Koreaanse overheid, maar in de Nederlandse. We zijn constant bezig met de verlenging van de werkvergunningen, maar het is vreselijk moeilijk.

Kim en Choi: Natuurlijk hebben we wel eens heimwee. We hebben vrienden en familie thuis. Maar we vinden het leven in Nederland heel comfortabel, dus dat is fijn. De lucht is hier net zo schoon als in Pyongyang. Het is niet zoals in Chinese steden.

Ik zou heel graag eens naar Pyongyang gaan.

Ja, dat moet je doen! Dat kan gewoon hoor, via een speciaal reisbureau. Je kan er namelijk honderd keer over schrijven of iets over zeggen, maar uiteindelijk moet je er zelf naartoe gaan om het te zien, om het te ervaren.