“…en Raymond van Mil was erbij.” Maar nu niet meer.

VICE Nederland bestaat tien jaar. Om dat te vieren geven we een enorm feest, en posten we de komende weken verhalen die we het afgelopen decennium hebben gemaakt en die we koesteren. Als je ook naar ons verjaardagsfeest wil komen, neem dan de cybertrein en stap uit bij vicewordt10.nl

In 2013 namen we afscheid van onze huispartyfotograaf Raymond van Mil. Raymond is gelukkig nooit helemaal weggegaan, en werkt nu — drie jaar later — nog steeds voor ons als fotoredacteur van VICE, schiet vaak fraaie plaatjes bij onze interviews, en maakt nog regelmatig het nachtleven onveilig voor onze vrienden van THUMP. Bekijk meer van zijn werk op zijn website.

Raymond van Mil is afgelopen weekend 42 geworden en gestopt met feest- en festivalfoto's maken voor VICE. Het einde van een tijdperk, als je het mij vraagt. En je mag het me vragen, want toen Raymond foto's begon te maken voor VICE was het aan mij om voor het eerst in mijn leven commentaar te geven op zijn foto's. Ik was toen net aangenomen als online redacteur en ik weet nog heel goed dat ik een autoritaire toon aansloeg—tegen een onbekende man van bijna twee keer mijn leeftijd—alsof ik ergens verstand van had. Raymond had zijn biezen kunnen pakken en met de noorderzon kunnen vertrekken, maar dat gebeurde niet.

Hij bleef aan, en meer dan anderhalf jaar lang eindigde de standaardondertitel op de fotopagina van VICE met "…en Raymond van Mil was erbij." De man hield maar niet op. En ondertussen begonnen de vragen zich op te hopen bij de redactie. Wie is Raymond eigenlijk? Waar komt hij vandaan? En waarom staat iemand van in de veertig nog elk weekend op meerdere feestjes? Toen hij aankondigde te gaan stoppen was het onze laatste kans om hem deze dingen eindelijk te vragen. En zijn favoriete foto's van de afgelopen jaren te publiceren. Bij deze stel ik jullie, geëerd publiek, voor aan jullie trouwe ex-feestjesfotograaf. Chroniqueur van het nachtleven, registrator van je gênantste momenten, Brabantse motor van de fotopagina: Raymond van Mil.

VICE: Raymond van Mil, ik heb een jaar met je gewerkt en ik weet niks van je. Vertel.

Raymond van Mil: Ik ben 42 en kom uit Ammerzoden, een dorpje vlakbij Den Bosch. Nu woon ik drie jaar in Amsterdam en daarvoor woonde ik twintig jaar in Nijmegen.

Wat deed je daar dan?

[…stilte…] Ik heb dit nooit aan iemand verteld.

Dat is de bedoeling van dit interview, Raymond van Mil.

Nou, ik ging erheen voor een leraaropleiding tekenen, die heb ik niet afgemaakt. Toen wilde ik naar het conservatorium om gitaar te spelen, maar daar was ik te lui voor. Daarna heb ik tien jaar een uitkering gehad, heb ik vijf jaar lang illegaal op de universiteit filosofiecolleges gevolgd en heb ik me beziggehouden met Chinese geneeskunde en meditatie.

Was je dan een new age-guy?

Nee dat niet. Daar heb ik me tegen verzet. Het kan ook zonder die new age-stijl. Maar dat is wel de reden dat ik gestopt ben.

En toen?

Ik heb altijd al getekend, dus ben ik design ingedoken en webdesigner geworden. Vijf jaar geleden bracht een vriendin van me mij in aanraking met fotografie en dat ben ik toen gaan doen.

Dus je fotografeert nog maar relatief kort?

Eigenlijk fotografeer ik pas sinds anderhalf jaar elk weekend. Dat was toen echt nieuw voor mij. En ik vond het zo leuk dat ik dat elke week ben gaan doen.

Oh gelukkig, dus je was niet boos op me toen ik die eerste keer commentaar had op je foto's?

Nee, ik was het juist met je eens. Ik heb daar heel veel aan gehad.

Fijn, want ik ga je nu een vraag stellen die iedereen zich afvraagt en niet beledigend is bedoeld: ben je niet te oud om feestjes te fotograferen?

Nee, waarom?

Omdat iedereen op die feestjes pakweg tussen de 18 en de 30 is. Speelt dat geen rol?

Mensen vragen me dat wel eens, maar ik zie dat niet zo. Het speelt voor mij geen rol. Ik leef mijn leven ook niet zo lineair. Ik ben nooit getrouwd, heb geen kinderen.

Heeft het fotograferen dan geen groupies opgeleverd?

Dat houd ik liever privé.

Nee, Raymond van Mil, zo gaat dat dus niet.

Natuurlijk zijn er wel spannende flirtdingen geweest, maar ik ben een privépersoon wat dat betreft, of ik nou met of zonder camera ben. Wat vrouwen betreft maakt het niks uit of ik mijn camera bij me heb of niet. Ik heb niet meer vriendinnetjes ofzo, ze zijn hooguit wat mooier.

Oké. Heb je nog avonden die je speciaal bijstaan?

Ik was een keer op een feestje in een swingersclub. De mensen waren heel verschillend, sommigen hadden zwemkleren aan en ik voelde me totaal niet verbonden met het publiek. Maar dat geeft me de ruimte om daar gewoon rond te lopen en te kijken. Dat was echt een toevalstreffer.

En vervelende dingen?

Ik word gemiddeld vijftig keer op een avond gevraagd om een foto te maken. Serieus. Daar moeten mensen echt mee ophouden.

Wat maakt voor jou een ideale partypic, nu je anderhalf jaar verder bent?

Een foto moet een verhaal vertellen. Ik probeer foto's te maken die ook leuk zijn voor mensen die niet op het feestje waren. Zelfs als ik een foto maak van iemands hoofd dan moet dat wat vertellen.

Waarom stop je bij VICE? Het klinkt alsof je ervan geniet.

Ik ben met een vriend bezig om zelf een platform en tijdschrift op te zetten. We willen het klein houden, om heel specifieke dingen te doen. Dan kan ik daar mijn eigen foto-essays kwijt over andere dingen dan feestjes. Dus dat is de volgende stap.

Klinkt goed. En we komen je vast nog wel tegen 's nachts.

Vast.