Dit zijn de vrouwen die Chinese miljonairs beschermen

Met haar zwarte leren jas met studs op de schouders, leren broek en laarzen met vijf centimeter hoge plateauzolen, lijkt Li Wenjing eerder op een moordenaar uit een B-film dan op een undercover bodyguard. Toen ik haar opzocht was de 24-jarige voormalig kickbokskampioene bezig met patrouilleren rond haar thuisbasis: een vijfsterrenresort in een oostelijke buitenwijk van Peking. Op het moment dat ik naar haar toe liep sloften de in badjas gehulde gasten net van hun kamers richting de sauna en werd ik verwelkomd door een soort liftmuziek-versie van Simon & Garfunkel's "Sounds of Silence", die op repeat door de marmeren lobby galmde.

"Als ik zoals nu bij mijn cliënten thuis ben kan ik me wat meer casual kleden", vertelde Li over haar cyberpunk-outfit. "Als ik moet werken op gala's en dat soort dingen kleed ik me vaak wat vrouwelijker. Ik doe mezelf het liefst voor als secretaresse, zodat niemand doorheeft dat ik eigenlijk een bodyguard ben."

Nadat ik Li ontmoet had, bekeek ik foto's van de Amazonian Guard, de privé-beveiliging van Muammar Gaddafi die volledig uit vrouwen bestond. De groep diende niet alleen als zijn beveiliging, maar functioneerde ook als zijn harem en trok wereldwijd een hoop aandacht. In China is er nu eenzelfde soort aandacht , via krantenartikelen en clickbait-sites, voor foto's van lokale, bikini dragende bodyguards in opleiding.

Het is echter niet het erotische aspect dat de vrouwelijke bodyguards zo populair maakt. Er zijn in China meer dan twee miljoen miljonairs, de op een na hoogste concentratie miljonairs na de VS. Sinds private beveiligingsbedrijven in 2010 gelegaliseerd werden, zijn ondernemers, acteurs en andere mensen die tot de Chinese elite behoren op zoek gegaan naar persoonlijke lijfwachten. De vrouwelijke bodyguards worden gezien als een geheim wapen, omdat ze zich eenvoudig kunnen voordoen als onschuldige assistentes of danspartners. Daarnaast zijn de vrouwelijke bodyguards erg populair onder superrijke vrouwelijke cliënten, omdat mannelijke bodyguards vaak leiden tot vervelende geruchten over seksuele relaties en dat soort dingen.

Mevrouw Guo, die een soort Chinese versie van Tussen Kunst & Kitsch presenteert, deelt dit gevoel. Ze heeft zelf bodyguards in dienst van Yunhai Elite Security, een trainingscentrum in Peking. "Een bodyguard is onmisbaar, meer nog dan een visagist of een assistent," vertelde ze. Het appartementencomplex waar mevrouw Guo woont staat grotendeels leeg. Enkele uithangborden voor een "Jamay Choo"-schoenenboetiek en een "Y-Eleven"-supermarktje getuigen echter van de westerlijke aspiraties van de projectontwikkelaar. "Dit is het beste tijdperk in de Chinese geschiedenis, maar tegelijkertijd ook de slechtste," vertelde mevrouw Guo me. "Ik zou graag willen geloven dat ieder mens goede bedoelingen heeft, maar dat zou vreselijk naïef zijn".

Als gevolg van de groeiende vraag naar vrouwelijke beveiliging, zijn een hoop jonge, pas afgestudeerde vrouwelijke bodyguards naar trainingsscholen als Yunhai getrokken om hun vechtkunsten en gedragsmanieren bij te werken. Ze voelen zich aangetrokken tot de hoge salarissen en de kans op een stabiel en boeiend toekomstig leven.

De Yunhai-trainingsschool is een klein pand, niet ver van het vliegveld van Peking. Toen ik er aankwam werd ik begroet door degene die me zou rondleiden: Xin Yang, de president van de school en een voormalig militaire vechtsportinstructeur. De twintig kersverse studenten, waaronder drie dames, sliepen in speciaal daarvoor gebouwde slaapzalen. Het deed me denken aan de schoolkampen van vroeger. In de trainingsruimte waren afbeeldingen te zien van G.I. Joe-karakters en rondvormige vrouwelijke personages uit videogames. Buiten lagen stapels Chinese kool te drogen in de koude lucht.

De studenten die zich inschrijven bij Yunhai moeten eerst door een selectieronde heen voor ze mogen deelnemen aan de opleiding tot bodyguard. Ze betalen voor hun eten en onderdak, maar de trainingen zijn gratis. Een standaard training bestaat uit vijf kilometer hardlopen op de vroege ochtend, gevolgd door stootoefeningen, kickboksen en wushu-sparren (wushu is een soort krijgskunst). 's Middags oefenen de leerlingen hoe je moet handelen in verschillende situaties, bijvoorbeeld hoe je een client veilig in en uit een auto kunt krijgen.

Iedereen in de groep krijgt dezelfde uitleg, terwijl het niveau van de leerlingen sterk varieert. Vandaar dat de ene student veel langer bezig is met het trainingsprogramma dan de andere student. Op de dag dat ik Yunhai bezocht werd de studenten geleerd hoe je een aanvaller kunt overmeesteren die gewapend is met messen, AK-47 machinegeweren en alles ertussenin. Een instructeur, Lu Qingxin, demonstreerde de technieken om een met een slagersmes zwaaiende aanvaller te overmeesteren, en hem vervolgens zijn eigen keel door te laten snijden.

Even later werd een deel van de matten die in het spar-gedeelte lagen weggehaald. Ik keek toe hoe twee van de vrouwelijke leerlingen rondzwalkten op acht-centimeter-hoge hakken, terwijl Ding Jia, lerares in etiquette en gedragsregels, hen instrueerde over hun lichaamshouding . "Op deze manier leren lopen is een belangrijk deel van de functie, " legde Ma Zeng uit, een twintigjarige leerling met weinig vlees op haar botten en een blosje op haar wangen. "Het gaat om het tonen van respect tegenover de client."

Gewelddadige misdaad is relatief zeldzaam in China, deels omdat het redelijk moeilijk is om aan vuurwapens te komen. "Volgens de Chinese wet mag niemand wapens dragen, zeker bodyguards niet," vertelde Xin me. "En als je geen wapens hebt moet je dus extra goed zijn in kung fu en zelfverdediging. Daarnaast is het belangrijk dat je gevaar direct herkent en moet je op zulke momenten snel kunnen reageren."

Sommige Yunhai bodyguards dragen echter wel een wapen, te weten een zelfverdedigingspen die Xin zelf ontworpen heeft. Gemaakt van zwart aluminium, met een scherpe punt aan één kant, is het een soort veredelde shank die eruitziet alsof je er gemakkelijk wat vitale organen mee zou kunnen doorboren. "Je kan er ook mee masseren!" zei Xin enthousiast, terwijl hij met het uiteinde van de pen zachtjes op een drukpunt op mijn hand duwde.

Naarmate de training vorderde, zag ik hoe Ma Zeng vol overtuiging haar stootkunsten oefende op een mannelijke medeleerling. Bij elke stoot schreeuwde ze van inspanning, terwijl haar partner met moeite de stootkussens omhoog wist te houden. Op Yunhai zijn de dagen lang en de trainingen vermoeiend. Ik vroeg aan Ma waarom ze dit als carrière zou kiezen. "Ik zou enorm trots zijn als ik mijn cliënt kan beschermen, en hij of zij zich veilig voelt dankzij mijn vaardigheden," vertelde ze me. "Het zou betekenen dat al het zweet en alle moeite niet voor niets zijn geweest ."

Bekijk binnenkort ook onze documentaire, onderdeel van de serie VICE Reports, over deze vrouwelijke bodyguards.