Foto’s van de restanten van het modderige vluchtelingenkamp in Duinkerken

We hebben allemaal wel eens gehoord van de 'Jungle van Calais'. We lezen in de krant over families die de oorlog ontvluchten, en terechtkomen op een plek waar het 's nachts onveilig is en waar constant vuren branden. De Franse overheid ontruimde het kamp in oktober.

Maar verstopt, diep in het moeras van het dorpje Duinkerke (gelegen vlakbij het Franse dorp Grande-Synthe), zijn de overblijfselen van een tentenkamp voor vluchtelingen waar we weinig over hebben gehoord. De directeur van de Britse tak van Artsen Zonder Grenzen omschreef het als "een van de ergste dingen die ik ooit heb gezien tijdens mijn twintig jaar als hulpverlener."
In maart werd dit kamp ontruimd. Documentair fotograaf Alice Aedy zag het met haar eigen ogen en legde het vast. Alice vertelt dat ze zowel Calais als Duinkerke meerdere keren heeft bezocht in de afgelopen acht maanden. In de periode nadat het kamp ontruimd werd is ze regelmatig teruggegaan naar Grande-Synthe, om foto's te maken van wat er nog over was van het kamp waar eerder tweeduizend mensen verbleven. In alle haast gedumpte spullen, of juist bedachtzaam weggelegd om plek te maken in een koffer. "De spullen, bedekt met aarde of overwoekerd met planten, zijn als littekens," zegt ze. "Ze zijn een herinnering aan het leed dat hier heeft plaatsgevonden."

"Wat het meest opmerkelijk is aan het kamp in Grande-Synthe is de locatie. Een bos, met aan de overkant eenwoonwijk vol prachtige, grote huizen," zegt ze. "De enorme tegenstelling tussen deze twee werelden was schokkend." Alice vraagt zich af hoe de mensen aan de andere kant van de weg konden wegkijken van de kwestie. "De schrijver Chimamanda Ngozi Adichie heeft het over 'het gevaar van het verhaal van een individu'. Ik denk dat de media een slecht beeld schetst, waardoor het voelt alsof degene die in het verhaal geportretteerd wordt een uitzondering is. En als je dat gelooft, is het ook makkelijker om ander lijden te negeren."

De humanitaire crisis dient alleen nog als voer voor de roddelbladen. Het is een onderwerp waarin veel angst voor migratie berusten wordt gebruikt als een gereedschap voor politieke manipulatie. Er is zoveel afstand en complexiteit. En ineens beleef je het in 3D.

Hoe voelt het om de kwestie zoals die is geschetst door de media, in het echt te zien? "De media heeft een dichotomie gecreëerd die we allemaal kennen. Een van de 'gelukszoeker' en een van de 'vluchteling'. Hierdoor ontstaat een hiërarchie, gebaseerd op nationaliteit. Op woensdag werd aangekondigd dat minderjarigen uit Syrië en Soedan het recht hebben te worden opgenomen in het Verenigd Koninkrijk. Kinderen uit Afghanistan, die opgegroeiden in de oorlog, hebben dat recht niet. De media doet vluchtelingen af als criminelen, terwijl ze juist slachtoffers zijn. Slachtoffers van oorlog en armoede", zegt Alice.

Het gebied is afgesloten met hekken en sloten, "en met een greppel om ervoor te zorgen dat de plek niet opnieuw wordt gebruikt als vluchtelingenkamp." Inwoners zijn verhuisd naar een ander kamp in de buurt. Om vast te leggen en mensen te herinneren aan wat eens bestond — een vluchtelingenkamp in een drassig gebied zowel in als om het bos — voelt als het minste wat ze kan doen. Ze wil hiermee laten zien dat erbarmelijke omstandigheden op meer plekken voorkomen dan alleen in de Jungle van Calais, en dat de vluchtelingencrisis nog lang niet is opgelost.