Het broeit in Taipei

Bijna twee weken geleden bestormde en bezette een groep van ongeveer tweehonderd studenten het Taiwanese parlement, wat leidde tot een sit-in die nu onder de namen ‘Sunflower Student Movement’, ‘De 18 maart-beweging’ of ‘Occupy Legislative Yuan’ voortleeft. De studenten en burgers zijn boos over een omstreden handelsverdrag tussen Taiwan en China. Ze vrezen dat dit handelsverdrag economisch nadelig voor Taiwan zou kunnen uitpakken en de geopolitieke invloed van China op Taiwan aanzienlijk zou vergroten.

Vorige week zondag liep een poging om het hoofdkwartier van de zittende regering te bezetten nog uit op een bloedige confrontatie tussen studenten en de politie van Taipei. Momenteel wordt er voorzichtig overlegd over onderhandelingen tussen de leiders van het verzet en president Ma Ying-jeou. Eerdere onderhandelingen met de zittende regering liepen op niets uit. Daan Loeff, een Nederlandse student Mandarijn in Taiwan, bezocht de sit-ins en werd daar met open armen ontvangen. Hij mailde ons hierover:

“Deze protesten zijn uitzonderlijk: de gemiddelde Taiwanese student stond tot voorkort niet bekend als politiek geëngageerd. Ze studeren hard, en zijn doorgaans net als de gemiddelde student in het Westen vooral bezig met consumeren, smartphones en selfies. De studenten bij mij op de campus zijn niet bepaald spontaan en zijn vaak zelfs te nerveus of verlegen om mij, een gezonde Hollandse jongen, aan te kijken – laat staan om mij gedag te zeggen of te woord te staan. Maar juist deze jongeren maken zich dus nu in Taipei hard voor meer democratie en bestuurlijke transparantie, in wat ik alleen maar kan beschrijven als een passionele, serieuze en ontzettend goed georganiseerde protestbeweging. Ze hebben bij de bezetting een eigen voedseldistributie, on-site afvalverwerking en recyclingstations, een centraal georganiseerde beddencentrale, eigen toiletvoorzieningen en natuurlijk gratis wifi. Veel studenten hebben het gevoel dat hun stem niet gehoord wordt en ze wantrouwen de Taiwanese media enorm. Ik ben tijdens mijn bezoeken meerdere malen door studenten aangeklampt met het verzoek om hun verhaal met mensen in het buitenland te delen.”