Hoe het is om jezelf een dier in een mensenlijf te voelen

"Ik voel dat mijn persoonlijkheid los staat van dit lichaam. Ik zit er niet in opgesloten – het is een voertuig dat ik bestuur. En wat betekent het überhaupt om mens te zijn?" Riviera identificeert zich als een draak. Dit besloot hij vijftien jaar geleden na het hebben van – zoals hij het zelf omschrijft – profetische dromen over een vorig leven. Als 'otherkin' is hij een van de honderden Australiërs die zich identificeert als een andere soort – bestaand of mythologisch. Terwijl we op het gras zitten voor de Universiteit van Melbourne, laat Riviera me een grote handgemaakte kraaienkop zien. "Ik heb het gevoel dat otherkins en furries door elkaar worden gehaald in de media," vertelt hij. "Voor veel otherkins is het een stille spirituele basis in hun leven, en niet iets dat ze op elk moment kunnen uitschakelen." Hij zet een weelderige hoofdtooi op en legt uit dat het maken en dragen van kostuums centraal staat in het tot uitdrukking brengen van zijn identiteit. Meditatie, rituele dans, lucide dromen en trance zijn daar ook een onderdeel van.

"Mijn heidense geloof en wereldbeeld vallen zeker samen met mijn otherkin-identiteit," legt hij uit. "Ik geloof dat onze werkelijkheid kan worden beschreven met behulp van Plato's allegorie van de grot: wij zijn gevangen in ons eigen lichaam, en ons vermogen om de werkelijkheid waar te nemen is onvolmaakt en onvolledig omdat die werkelijkheid door ons vlees moet dringen."

Eric, die zich identificeert als een weerwolf, vertelt me dat de meeste otherkin die in de media worden vertegenwoordigd extreem zijn, in vergelijking met de rest van de gemeenschap. "Ze gebruiken de media om te pronken of om aandacht te krijgen," vertelt hij. "Ik bedoel, de meesten zou ik niet eens als otherkin beschouwen. Ze snappen de bedoeling gewoon niet echt." Hij gelooft dat ongeveer de helft van de otherkins zich identificeert om spirituele redenen, terwijl het voor de anderen neurologisch is. "Met neurologische redenen bedoel ik dat het een persoonlijkheid is die vanaf de geboorte verbonden is met de hersenen." "Ik was eigenlijk nooit een normaal kind," legt Eric uit. "Vroeger hield ik tegen mijn ouders al vol dat ik een hond was." Dit ging door tot hij een jaar of tien was, en hij besefte dat zijn vrienden zich niet hetzelfde voelden over hun lichaam als hij. "Ik had een heel gewoon gesprek met een vriend over lichaamsdelen die voelden alsof ze niet bestonden," vertelt hij me. "Ik had geen idee dat de meesten ze niet voelden. Ik zocht op wat dit soort dingen kon veroorzaken en uiteindelijk stuitte ik op de term otherkin." Eén van de eerste vragen die bij mensen buiten de gemeenschap opkomt als ze horen over otherkins, is of ze seks hebben met dieren. Eric vertelt dat dit een beledigende aanname is: "Dat is walgelijk en illegaal." Riviera, die een otherkin-Faceboekgroep beheert, vertelt dat voor hem en veel andere otherkins het dier, seksualiteit, en genderidentiteit drie losstaande dingen zijn. "Seks met dieren wordt even serieus behandeld en net zo verafschuwd als in de rest van de samenleving," legt hij uit. Binnen de otherkin-gemeenschap komen veel psychische problemen voor. "Veel otherkins die niet met een psychische stoornis worstelen, zijn ouder en hebben op deze leeftijd meestal een duidelijke identiteit gevonden. Ze zijn zich bewust van wie ze zijn en het is voor hen niet nodig om er nog online over te praten."

Dat geldt ook voor de zeventienjarige Miranda, die lid is van Riviera's Facebookgroep en zich identificeert als hond. "Ik denk non-stop na over mijn identiteit. De meeste dieren hebben gemeenschappelijke kenmerken, wat het moeilijker maakt voor mij om te zien wie ik echt ben," vertelt ze. "Terwijl ik meer kennis en ervaring opdoe, hoop ik dat ik duidelijkheid zal vinden over mijn ware ik." De discussie over transgenderisme en otherkin is een gebied dat Miranda graag zou willen zien groeien. "Het lijkt erop dat veel mensen uit de transgendergemeenschap denken dat otherkin een grappige variant is op transgenderisme, en veel van hen haten het," vertelt ze. "Dat is andersom natuurlijk niet het geval, aangezien veel van ons in de LGBT+ gemeenschap zitten." Riviera is zowel otherkin als transgender. "Veel mensen denken dat otherkins zich transseksualiteit toe-eigenen, en dat is iets wat mij als transgender een beetje frustreert." "Als een groot deel van de wereld vijandig is, of botweg moordlustig, maakt het niet meer uit als iemand je aanspoort om zelfmoord te plegen omdat je transseksueel bent of omdat je een otherkin bent – het resultaat is hetzelfde."

Riviera vertelt dat de grootste misvatting over de gemeenschap is dat er niet op ze wordt neergekeken. Maar pesten en intimidatie komen maar al te vaak voor. "De voortdurende stortvloed aan haatmail begint erg vermoeiend te worden," vertelt Riviera. Na vijftien jaar in de gemeenschap, hoopt hij dat de wereld zich meer opeen zal stellen voor de manier waarop mensen zichzelf willen identificeren. "De andere grote misvatting is dat het gaat om een sekte, een waanidee, of iets dat heel schadelijk is," vertelt Riviera. "Het is geen keuze. Ik weet niet hoe mensen kunnen beweren dat het een soort fantasie is. Voor de meesten is het gewoon een deel van hun persoonlijke zoektocht naar hun identiteit."