Ik probeerde een chimpansee te kopen op het internet

Mensen zijn eindeloos gefascineerd door dieren. Ben je ooit op het internet geweest? Wist je dat er op dit moment zo'n 225.000 video's van babyhertjes op YouTube staan? Dit is bewijs dat dieren ons altijd zullen blijven boeien en dat altijd vragen zullen blijven stellen als "kunnen we echt communiceren met dolfijnen?" of "waarom zijn geiten altijd zo gespannen en negatief?"

Maar er zit ook een keerzijde aan onze eeuwige diereninteresse. Een donkere kant van de mens die verder gaat dan die keer dat die Britse mevrouw een kat in een kliko deponeerde. Hiermee bedoel ik de kleine minderheid die ernaar verlangt om hun huis te decoreren met stukjes dode bedreigde diersoorten.

Een recent onderzoek door het Internationale Fonds voor Dierenwelzijn wees uit dat er 33.000 beschermde dieren of stukjes dieren te koop zijn op het internet. In het Verenigd Koninkrijk werd ivoor het meest aangeboden, wat natuurlijk vreselijk is, maar ook best wel saai. Een olifantentand zal (hopelijk) niet tegen je been opspringen als je thuis komt van je werk.

De spannendere items die je online kunt kopen, zijn bijvoorbeeld chimpansees, tijgers, orang-oetans, beren en gorilla's die zindelijk zijn. Ik zou niet weten wat iemand met een chimpansee als huisdier zou moeten en alle documentaires die ik heb gezien over mensen die primaten in hun huis hielden, eindigden op dezelfde manier: met bloed, tranen en een telefoontje naar de dierenbescherming.

Toch wilde ik kijken hoe makkelijk het is om aan een chimpansee te komen. Volgens het onderzoek waren deze dieren te koop op "openlijk toegankelijke websites", dus het deepweb viel bij deze af.

Het eerste veelbelovende resultaat dat ik tegenkwam was babieschimpanzee.webs.com, een site die er een beetje uitziet als een Myspace-pagina van een Greenpeace-activist, los van het hele "apen te koop" gedoe (ik weet niet zeker hoe Greenpeace daar tegenaan kijkt). Ik leerde hier wat handige tips voor de apenhouder. "Werk aan een goede relatie met je huisdieren door zachtjes tegen ze te praten. Noem het beest vaak bij zijn of haar naam, zoals Sandra, Sandra, SANDRA haha."

Ik stel me zo voor dat zoiets in werkelijkheid ongeveer zo gaat: "Goedemorgen Sandra, waarom schreeuw je zo naar me, Sandra? Hé, laat papa's hand even los - haal je handen uit mijn ogen. Jezus, laat mijn gezicht los SANDRA haha."

Helaas was dit niet de site die ik zocht. Ondanks dat de eigenaar zijn contactgegevens niet minder dan zes keer op de site vermeldde, kreeg ik op geen van mijn e-mails een reactie. Het was ook wel verontrustend dat deze ogenschijnlijk betrouwbare bron chimpansees (die tot de mensapen horen) als apen bestempelde. Op naar de volgende.

Mercattel is een Spaanstalige website die zo mogelijk nog onbetrouwbaarder overkwam dan babieschimpanzee.webs.com, alhoewel dit in de context van mijn missie alleen maar veelbelovend was.

Op de site wordt van alles aangeboden, zoals "legale abortusklinieken", iemand die een spreuk kan uitspreken waar je de "lottorij" mee wint en iets wat een "superkrachten magische wonderring" heet, wat dat ook moge zijn. Dus het leek me dat als ik ergens een importklare illegale primaat zou kunnen kopen, het hier zou zijn.

De dierenafdeling van de website had onder andere Afrikaanse slakken (de soort dat huizen op kan eten en mensen meningitis geeft) en gouden adelaars, maar ik was op zoek naar iets harigers, dus ik klikte op de apencategorie en vond dit:

Deze advertentie had alles wat ik zocht. Wie wil er geen "bijna menselijk" huisdier dat, als ik het verkooppraatje moet geloven, erg weinig verzorging nodig heeft? Als ik op vakantie zou gaan, zou mijn nieuwe huisgenoot dus volledig zonder mij kunnen overleven op wat gevonden chipskruimels en al het andere eten dat ik regelmatig eet. En als ik nu nog niet overtuigd was, zou de gratis kooi, de gratis leren band én de omgangsinstructies mij zeker over de streep helpen.

Maar ondanks de "levend bezorgd"-garantie vertelde de verkoper me dat ik wel naar Koeweit moest reizen om de aap op te halen. Dit was een beetje een dure en gevaarlijke grap en ik had niet superveel zin om een levende chimpansee door de vliegveldbeveiliging proberen te smokkelen met wat chipjes in mijn sokken, dus helaas moest ik dit aanbod afslaan.

Ik raakte een beetje gefrustreerd, dus ik besloot om onder het pseudoniem Dr. Zaius alles was grootser aan te pakken. Ik reageerde op alle apenadvertenties op global-free-classified-ads.com, waaronder deze nogal verontrustende advertentie:

Er nam al snel een zekere Rose contact met me op die zei dat ze twee kleine penseelaapjes had. Dat was niet helemaal wat ik zocht - deze apen zijn legale huisdieren in Engeland, wat het toch een stuk minder leuk maakt - maar ik werd een beetje moe van mijn moedeloze speurtocht, en besloot op het aanbod in te gaan.

Het goede nieuws: Rose wilde niet eens geld voor de aapjes. Het enige wat ze vroeg was de belofte dat mijn familie en ik goed voor "haar baby's" zouden zorgen. Vreemd genoeg leek het haar niet uit te maken dat ik zei dat ik helemaal geen familie had en de diertjes voornamelijk voor "entertainment en huisbewaking" wilde gebruiken.

Nadat ze me de namen vertelde (Danny en Melly), kwam Rose snel ter zake. Ze had naast mijn onmogelijke belofte ook 525 euro nodig voor de verzending, die ik via Western Union aan haar priester Leroy McGahee moest overmaken. Alles leek perfect in orde, dus ik zette door.

Alles wat ik nu nog nodig had was iets van bewijs dat Danny en Melly daadwerkelijk schattig, veilig en bovenal echt waren. Ik mag dan dom genoeg zijn om twee babypenseelaapjes via het internet op te speuren, maar ik geef niet zo maar mijn maandelijkse huur aan een vreemde zonder enig visueel bewijs, ook al is het dan een priester.

Mijn verzoek was om een foto van twee apen met een bordje met "Dr Zaius" erop. Rose was wat huiverig en kwam met allerlei excuses. Eerst zei ze dat Danny en Melly bij eerwaarde Leroy waren en dat hij de foto niet kon maken. Toen zei ze dat ze het te druk had met haar werk op de spoedeisende hulp om aan mijn enige eis te kunnen voldoen.

Ze zei zelfs dat ze niet eens genoeg tijd had om haar babyaapjes te voeden. Dit baarde me zorgen: in wat voor staat zouden de beestjes dan zijn wanneer ze op mijn drempel arriveerden als ze niet eens tijd had om ze eten te geven? In een laatste poging om Rose tot actie te dwingen, dreigde ik haar aan te geven bij de dierenbescherming.

Kort daarna ontving ik dit:

Ik wist niet zeker of ik me nu trots, blij of beledigd moest voelen. Dit was duidelijk een belediging van mijn intelligentie. De gedachte dat "Rose" met dollartekens in haar ogen ergens in een internetcafé had zitten ploeteren op een afbeelding in MS Paint gaf me al genoeg voldoening. Ik bedankte Rose voor haar foto maar zei dat ik toch maar geen penseelaapje wilde. Ik heb sindsdien niets meer van haar gehoord.

Dus wat heb ik geleerd van mijn wilde ervaringen in de online dierenhandel?

Het eerste is dat er een enorm gat in de markt is voor gewetenloze webdesigners.

Daarnaast is het op zich best een goed teken dat iemand mij probeerde op te lichten, want als één van de 33.000 advertenties bullshit is, gok ik dat er best wat meer niet echt zijn. Ik bedoel te zeggen dat er hopelijk minder mensen zijn die beschermde dieren verkopen dan dat ik in eerste instantie had verwacht.

Tot slot wil ik je nog even waarschuwen als je nu toch online naar apen wil shoppen: het internet is een jungle.