Ik liet me invriezen om mooier en gezonder te worden

Ik was vijftien jaar lang verslaafd aan drank en cocaïne en zorgde niet bepaald goed voor mezelf. Nadat ik afkickte, sloeg ik door naar het andere uiterste. Ik liet een spierstimulator om m'n dijen wikkelen om een paar centimeter kwijt te raken, rende een uur lang heen en weer tussen een sauna en een ijskoude douche om te ontgiften, en liet m'n lichaam scrubben tot de vellen erbij hingen om een gladdere huid te krijgen. Kortom, ik doe wel vaker extreme dingen in de hoop dat ik er gezonder en knapper van word.

Zo belandde ik een paar weken geleden bij een cryotherapiekliniek in West Hollywood. Cryotherapie is een schoonheidsbehandeling waarbij je in een capsule of een vrieskamer staat die twee tot vier minuten lang gekoeld wordt tot minimaal 125 graden onder nul. Een paar minuten in extreme vrieskou kost tussen de dertig en zestig euro, afhankelijk van waar je woont. Ik was in goed gezelschap: atleten zoals Koby Bryant, LeBron James en Floyd Mayweather gebruiken allemaal cryotherapie om sneller te herstellen van spierpijn en blessures, en veel Amerikaanse acteurs en beroemdheden posten ook regelmatig foto's op Instagram waarop ze in een vrieskamer staan. Cryotherapie was eind vorig jaar veel in het nieuws nadat een 24-jarige schoonheidsspecialiste in Nevada stikte in een cryokamer, doordat de zuurstofniveau in de capsule maar vijf procent was. Toch lijken de behandelingen onverminderd populair te zijn.

Als je je afvraagt waarom iemand zich in godsnaam zou invriezen: de vermeende voordelen van cryotherapie lezen als een boodschappenlijstje van snelle oplossingen voor alle fysieke en mentale problemen die een mens kan hebben anno 2016. Volgens voorstanders van cryotherapie versnelt het je stofwisseling, verbetert het je bloedsomloop, slaap je er beter door, verbetert het je sportprestaties, gaan je serotonineniveaus omhoog, en gaat het veroudering tegen. Als je veel drinkt, vet eet, en bang bent voor rimpels, lijkt cryotherapie dus de ideale – en makkelijkste – manier om je leven te beteren (of in ieder geval de gevolgen van je ongezonde levensstijl wat in te perken).

Dit is hoe het werkt: de vrieskamer wordt gekoeld met vloeibare stikstof. Hierdoor koelt je huid razendsnel af, waardoor je in veel kortere tijd hetzelfde vermeende resultaat (een strakkere huid) krijgt dan wanneer je bijvoorbeeld een ijsbad zou nemen. Als in je in een ruimte staat waar het 125 graden onder nul is, raakt je lichaam een beetje in paniek. Er komen allerlei overlevingsmechanismen in actie, en je lichaam gaat keihard z'n best doen om de vitale functies die je nodig hebt om in leven te blijven draaiende te houden. Omdat je lichaam door de temperatuur denkt dat je in een ijzig meer bent gevallen of dat je met een vliegtuig bent neergestort in de Alpen tijdens een sneeuwstorm, stuurt het signalen naar het zenuwstelsel dat er extra bloed naar verschillende delen van je lichaam moet worden gepompt. Doordat je lichaam bakken met energie verbrandt om warm te blijven, versnelt volgens voorstanders van cryotherapie je stofwisseling en verbrand je veel calorieën.

Hoewel cryotherapie vooral de afgelopen twee jaar steeds populairder is geworden, bestaat het al sinds de jaren zeventig, toen het in Japan werd gebruikt om reumatoïde artritis te behandelen. In 2008 liep de Amerikaanse arts Jonas Kuehne coschappen bij een Duits ziekenhuis, en zag daar hoe cryotherapie gebruikt werd om patiënten sneller te laten herstellen van operaties. Toen hij weer terug was in Amerika, opende Kuehne samen met zijn echtgenote en zijn broer de kliniek Cryohealthcare. Inmiddels zijn er een aantal vestigingen in Californië en wordt er binnenkort een kliniek geopend in New York.

Toen ik aankwam bij hun kliniek in Hollywood, rilde ik al van de zenuwen. "O, maak je geen zorgen," zei de vrolijke receptioniste die me begroette. Een schoonheidsspecialiste nam mijn bloeddruk op. Ik staarde naar een tijdschrift dat naast me in een rekje stond en deed alsof het heel normaal is dat je bloeddruk wordt opgenomen voordat je een schoonheidsbehandeling ondergaat. "Ben je alleen gekomen?" vroeg het meisje dat m'n bloeddruk opnam. Ik knikte.

Ik zat een paar minuten in de wachtkamer te kijken naar de koude stoom die onder de deuren uitkwam. Daarna werd ik naar een kleedhokje gedirigeerd. De schoonheidsspecialist zei dat ik me moest uitkleden, en een badjas, kniesokken, een gezichtsmasker en een muts aan moest trekken. Ik trok de spullen aan en probeerde niet te veel na te denken over wat ik zo ging doen. Ik stapte uit het kleedhokje, deed m'n badjas uit, en stapte de ijskoude vrieskamer in.

Ik ademde diep in en herinnerde mezelf eraan dat de schoonheidsspecialiste had gezegd dat ik me na de eerste dertig seconden prima zou voelen. Ik wil haar niet gelijk een leugenaar noemen, maar de eerste dertig seconden waren verschrikkelijk – en de negentig seconden daarna ook. Maar het was tegelijkertijd ook wonderbaarlijk. Mijn lichaam voelde alsof het in een enorme beker Slush Puppy gedropt was – zelfs mijn ingewanden en hart voelden koud – en ik voelde mijn hartslag omhoogschieten. Omdat ik best vaak en intensief sport, heb ik eigenlijk altijd last van spierpijn. Maar gedurende die paar minuten in de vrieskamer voelde ik geen pijn, totdat ik door de kou na een minuut een scherpe stekende pijn in mijn achterhoofd begon te voelen.

Terwijl ik daar stond en door het kleine raampje in de deur naar buiten tuurde, inademend door mijn neus en uitademend door mijn mond zoals de schoonheidsspecialist me had opgedragen, was ik best trots op mezelf. Ik ben een enorme koukleum: als er op een warme zomerdag een briesje opsteekt trek ik al een dikke trui aan. En toch stond ik hier. Maar ik moet wel toegeven dat het de langste twee minuten van m'n leven waren.

In door de neus, uit door de mond. In door de neus, uit door de mond. Na wat een eeuwigheid leek, hoorde ik een robotstem uit een speaker komen. "Nog dertig seconden." "Nog vijftien seconden." "Drie, twee, een." De deur ging open, en ik stapte triomfantelijk naar buiten.

Ik voelde me high en bijna onoverwinnelijk. Nadat ik me weer had aangekleed vroeg ik aan de schoonheidsspecialiste wat ik de komende dagen kon verwachten. Ik zou vijfhonderd tot achthonderd calorieën verbranden, zei ze. Ik zou ook iets voelen dat vergelijkbaar is met de 'runner's high' die marathonlopers krijgen. "Ik kan aan de manier waarop je lacht zien dat je het al voelt," zei ze. Ik keek in de spiegel – ze had gelijk.

De volgende dag was ik niet meer high, maar wel nog steeds enthousiast over de behandeling. Ik sprak af met Robin Keuhn, de broer van Jonas en medeoprichter van Cryohealthcare, om erachter te komen wat ik nou precies had meegemaakt – en of het nou klopte dat ik een aantal honderd extra calorieën aan het verbranden was. "Jazeker," zei hij. "Als het lichaam zo'n soort schok te verduren krijgt, duurt het minimaal 48 uur voordat het lichaam weer teruggaat naar z'n normale staat."

Dat klinkt misschien eng, maar tot nu toe heeft niemand nog aan kunnen tonen dat dit nadelige effecten kan hebben. De grootste criticus van cryotherapie is een onderzoeker aan de universiteit van Portsmouth in Engeland die Joseph Costello heet. Uit een van zijn onderzoeken bleek dat cryotherapie spierschade niet daadwerkelijk vermindert. Helaas reageerde hij niet op de meerdere e-mails die ik hem stuurde.

Vijfhonderd calorieën is niet verschrikkelijk veel. Kuehne zegt dan ook dat hij niet denkt dat cryotherapie significant gewichtsverlies kan veroorzaken. "De mensen die hier komen proberen vaak op verschillende vlakken gezonder te worden." Cryotherapie draait natuurlijk niet alleen maar om het uiterlijk. Kuehne zegt dat een sociaalmaatschappelijk werker regelmatig met een groep mensen die aan depressie lijden naar de kliniek komt om te kijken of de behandeling hen kan helpen met hun psychische problemen.

Wanneer ik Kuehne vraag wat hij vindt van het verhaal van de vrouw die stierf in een vrieskamer in Vegas, antwoordt hij: "Dat werd helemaal verdraaid in de media. Ze was na sluitingstijd de kamer in gegaan en gebruikte de machine zonder toezicht. Dat moet je nooit doen." De media, zegt hij, meldden dat ze opgesloten zat in de capsule, maar de deuren van de vrieskamer gaan nooit op slot, maar worden dichtgehouden met een magneet. Met meer dan twee miljoen behandelingen in veertig jaar, is dit de eerste keer dat er iets negatiefs gebeurd is," zegt hij.

Ik moet toegeven dat ik overweeg om een maandlidmaatschap af te sluiten bij Cryohealthcare – voor driehonderd euro per maand kan je onbeperkt gebruik maken van hun vrieskamers. Is dat omdat ik me radicaal anders voel nadat ik het een keertje heb geprobeerd? Nou, nee. Het is omdat ik ijdel of optimistisch of idioot genoeg ben om te geloven dat als ik regelmatig cryotherapie onderga, ik uiteindelijk een heel ander (en knapper) mens zal worden. En daar heb ik best een paar honderd euro en een beetje kou lijden voor over.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.