IT'ers vertellen over de weerzinwekkende dingen die ze op computers tegenkomen

IT'ers zijn eigenlijk een soort goden van onze generatie. Je brengt misschien wel negentig procent van je dag online door, maar als één van je drie apparaten het begeeft, ligt je lot in handen van Dylan van IT.

Je rent met je kapotte telefoon naar Dylan, terwijl je als een gek de belfies die je gisteravond maakte verwijdert – en stilletjes vreest dat ze misschien nog steeds ergens diep in je telefoon of laptop staan opgeslagen. Dylan, die toegang heeft tot al je e-mails en iChats, en misschien binnenkort wel tot je gedachten. Dylan, die alles ziet maar er niet over spreekt. Of toch wel?

We vroegen een paar IT'ers of ze ons konden vertellen over de smerigste dingen die ze op de apparaten van mensen vonden. En omdat verhalen over mensen van zestig die het draadje niet in hun telefoon kregen niet zo grappig zijn, richtten we ons op de verhalen die het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen.

Een klant, chirurg van beroep, vroeg ons of we z'n harde schijf konden vervangen. Ik begon z'n bestanden naar een externe schijf te kopiëren, om ze vervolgens op de nieuwe harde schijf te zetten, en toen zag ik een aantal video's met een "ondeugende" preview. Het waren niet één of twee filmpjes; het was een hele collectie amateurseksvideo's – sommige gedownload van het internet, andere van hemzelf en z'n vrouw.

Na een paar minuten kwam de chirurg weer naar de winkel, samen met een collega Hij wilde hem wat beelden laten zien van een operatie, dus ik pauzeerde het overzetten van de bestanden en liet hem de computer gebruiken. Hij zocht de video op en drukte op play, maar hij had niet in de gaten dat het filmpje nu in een afspeellijst stond met de filmpjes die ik net had bekeken. Toen z'n eerste video was afgelopen, begon de volgende automatisch te spelen – een video waarin z'n vrouw hem vingerde.

We waren met z'n vieren in de kamer: de twee artsen, ikzelf en een collega van me. Er viel een doodse stilte, terwijl het gezicht van de chirurg steeds witter werd en hij iets mompelde. Toen klapte hij z'n laptop dicht en stormde hij de kamer uit. M'n collega en ik staarden elkaar aan, terwijl de ander dokter daar geschokt stond – met z'n mond open en z'n handen op z'n wangen.

– Marco

Op een dag kwam de zoon van de baas – een jongen van een jaar of twintig – ons kantoor binnenlopen. Hij was heel aardig en vroeg vriendelijk of we zijn bestanden naar een externe harde schijf konden kopiëren en z'n laptop konden formateren. We doen dat soort dingen normaal gesproken alleen voor personeel, maar voor hem maakten we een uitzondering en ik ging meteen aan de slag.

Terwijl ik door z'n bestanden bladerde – wat ik handmatig deed, omdat hij daarom had gevraagd – vond ik een bestand met de titel "4ME". Ik dacht dat het een overblijfsel was van een programma, dus klikte ik erop om te checken wat het was en het vervolgens misschien te verwijderen. Het was echter iets heel anders. Ik kwam terecht in een soort kwaadaardig dagboek: een Worddocument vol met angstaanjagende gedachtes. Natuurlijk liet ik het meteen aan m'n collega zien, en binnen een paar minuten stuurde onze hele afdeling stukjes van het dagboek naar elkaar door. We konden gewoon niet stoppen, maar hoe meer we het erover hadden, hoe banger we werden.

Het document bestond uit tientallen pagina's aan vervloekingen en fantasieën over hoe hij zijn familie en vrienden pijn deed. Hij wenste ze allemaal de dood of een verschrikkelijke ziekte toe – en hun kinderen ook. Toen hij terugkwam om z'n laptop op te halen, zei niemand iets. Ik heb 'm zijn computer gewoon teruggegeven, en hoopte dat hij zo snel mogelijk weg zou gaan.

– Andrea

Het was een routineklusje, de klant was een vrouw voor wie we al eerder hadden gewerkt. Ze kwam binnen op het afgesproken tijdstip en liet haar laptop bij ons achter. Ze vroeg ons of we alles konden controleren en – als dat nodig was – updates konden installeren. Ze liet de laptop in de tas.

Toen ik klaar was met wat andere klusjes, pakte ik haar laptop erbij. Ik deed de tas open, pakte haar computer en greep naar de oplader. Maar wat ik in de tas voelde was duidelijk iets anders. Het was een lange, geribbelde cilinder.

In de tas zat een dildo met een vibratiefunctie, en een klein flesje glijmiddel. Toen ze terugkwam om de laptop op te halen, zei ze niks – net als ik, natuurlijk. Ze is sindsdien nooit meer teruggekomen.

—Federico

Ik haalde een keer een laptop uit elkaar om de harde schijf te vervangen. In de behuizing vond ik een lege condoomverpakking. Ik heb geen idee hoe die daar terecht is gekomen, maar het was wel de oorzaak van het probleem, aangezien het plasticje de ventilator van de CPU vertraagde, waardoor de computer oververhit raakte.

—Andrea

Dinsdagen zijn het ergst. Ik weet niet waarom, maar ze beginnen altijd slecht. Zo kregen we een keer een telefoontje van een kliniek omdat hun hele netwerk eruit lag – van de medische apparatuur tot het reserveringssysteem.

We probeerden uit te zoeken wat er was gebeurd door in te loggen op de server, en we kwamen erachter dat het internet normaal functioneerde, maar het intranet niet. Omdat we al hadden gecheckt of de fysieke apparaten het deden, gingen we ervanuit dat het probleem niet in de structuur lag, maar in iets dat op de server gestreamd werd.

Om een lang verhaal kort te maken: één van de werknemers in de kliniek had de gewoonte om porno te kijken tijdens het werk en had uiteindelijk een virus gedownload dat 25 computers infecteerde. Toen we de dokter confronteerden, zei hij: "Het was niet de bedoeling. Het internet zit vol met troep die zichzelf installeert!" Het ding is alleen; dit bewuste programma kon alleen handmatig worden geïnstalleerd.

— Filippo