Lieve god, laat dit niet waar zijn

Pony voor (inzet) en na. Foto’s met dank aan Borneo Orangutan Survival Foundation

We kwamen dit artikel onlangs weer tegen in ons archief en baby jezus huilde bloed met ons. Omdat gedeelde smart halve smart is, repost:

Dit is Pony. Pony is een orang-oetan uit een klein dorpje in Borneo, waar ze het regenwoud kappen voor palmolie die aan het buitenland wordt verkocht. Daar wordt er lippenbalsem, roomijs, chocola en meer van gemaakt. Pony was behalve een orang-oetan ook een aapprostituee. Ja, dat lees je goed.

VICE: Vertel ons eens wat over Pony.

Michelle Desilets (directrice van de Borneo Orangutan Survival Foundation): Pony is een orang-oetan uit een hoerendorp in Borneo. We vonden haar geketend aan de muur, liggend op een matras. Ze was helemaal kaal geschoren.

Ik moet bijna huilen.

Zodra er een man in haar buurt kwam, draaide ze zich om en maakte ze bepaalde bewegingen. Ze werd gebruikt als seksslaaf. Ze was een jaar of zes, zeven, toen we haar redden. Een hoerenmadam hield haar al heel erg lang in gevangenschap. De madam weigerde haar vrij te laten omdat iedereen van Pony hield en omdat Pony voor een groot deel van haar inkomsten zorgde. Ze dacht ook dat Pony geluk bracht, omdat ze altijd winnende lotnummers koos.

Realiseerden de klanten dat ze het met een orang-oetan zouden doen?

Oh zeker, ze kwamen er speciaal voor. Je kon ook een mens kiezen als je wilde, maar het was een unicum voor de meeste mannen om seks te hebben met een orang-oetan. Ze werd elke dag geschoren, haar huid zat onder de pukkels en was erg geïrriteerd. Muggen zogen haar leeg en de beten gingen ernstig ontsteken omdat ze er constant aan krabde. Ze was ontzettend dik en ze was opgedirkt met sieraden. Het was afgrijselijk om te zien.

Sieraden?

Ze deden haar ringen en kettingen om.

Hoe hebben jullie haar daar weg gekregen?

We zijn er meer dan een jaar mee bezig geweest. Elke keer als we het dorp en de lokale politie bezochten, werden we overweldigd door dorpelingen die haar simpelweg niet op wilden geven. Ze bedreigden ons met geweren en gifmessen. Uiteindelijk hadden we 35 politiemannen, gewapend met AK-47’s en andere wapens, nodig om Pony mee te kunnen nemen. Het is gefilmd door een lokale televisieploeg en op de achtergrond van de film, terwijl we Pony ontketenden, hoor je de madam hysterisch huilen en krijsen: “Ze nemen mijn schatje mee, dit kunnen jullie niet doen!” In Indonesië is geen wetgeving tegen dit soort praktijken, dus deze mensen zijn niet vervolgd voor hun daden.