Lichtjes, Charlotte Gainsbourg en het perfecte geluid. Vice ging Air checken in de Melkweg. Helaas was het beleid van de avond "No Photos, no audio, no video". Vandaar dus ook geen geweldige concertfoto bij deze recensie. Niet dat wij concertfoto's
überhaupt geweldig vinden. De nieuwe Max in de melkweg heeft ruimte voor zo'n 1500 man en is derhalve goed gevuld en superrumoerig wanneer de openingsact (gevoelige jongen met gitaar, de nummers waren niet bepaald memorabel, dus weet ik zijn naam ook niet meer) zijn set begint. Over ondankbare kutklusjes gesproken.Maar ondanks het luide geklets van een uitverkochte zaal kan je - ook vanaf ver achter in de zaal - het getokkel en gekweel van deze arme ziel goed verstaan. Veel 'oudere jongeren' vanavond. Ik vang gesprekken op van veertigers die trouw het cultursupplement van de Volkskrant oplepelen aan hun gezelschap. "Ken je The Arcade Fire? Dat is vast iets voor jou!" Het is een volstrekt andere wereld.
Dan begint de band. Air is zo'n act dat eigenlijk geen concerten zou moeten geven. Daar is de muziek te kabbelend en incidenteel voor. Maar ze hebben nou eenmaal hitsingles en verplichtingen jegens label en fans. En misschien vinden zij het gewoon tof om op te treden. Muzikaal gezien was er niets mis met het geheel, alles klinkt perfect. Het bandgeluid is warm en uiterst beschaafd. Op het eind verschijnt niemand minder dan Charlotte Gainsbourg op het podium, de moeder aller zuchtmeisjes en vrucht van de lendenen van God. Ze deed cool, zong zachtjes in de microfoon en wist zo op de valreep alsnog wat bloed te pompen in het optreden en een niet nader te noemen deel van het lichaam.
ARIE HAAN
überhaupt geweldig vinden. De nieuwe Max in de melkweg heeft ruimte voor zo'n 1500 man en is derhalve goed gevuld en superrumoerig wanneer de openingsact (gevoelige jongen met gitaar, de nummers waren niet bepaald memorabel, dus weet ik zijn naam ook niet meer) zijn set begint. Over ondankbare kutklusjes gesproken.Maar ondanks het luide geklets van een uitverkochte zaal kan je - ook vanaf ver achter in de zaal - het getokkel en gekweel van deze arme ziel goed verstaan. Veel 'oudere jongeren' vanavond. Ik vang gesprekken op van veertigers die trouw het cultursupplement van de Volkskrant oplepelen aan hun gezelschap. "Ken je The Arcade Fire? Dat is vast iets voor jou!" Het is een volstrekt andere wereld.
Dan begint de band. Air is zo'n act dat eigenlijk geen concerten zou moeten geven. Daar is de muziek te kabbelend en incidenteel voor. Maar ze hebben nou eenmaal hitsingles en verplichtingen jegens label en fans. En misschien vinden zij het gewoon tof om op te treden. Muzikaal gezien was er niets mis met het geheel, alles klinkt perfect. Het bandgeluid is warm en uiterst beschaafd. Op het eind verschijnt niemand minder dan Charlotte Gainsbourg op het podium, de moeder aller zuchtmeisjes en vrucht van de lendenen van God. Ze deed cool, zong zachtjes in de microfoon en wist zo op de valreep alsnog wat bloed te pompen in het optreden en een niet nader te noemen deel van het lichaam.
ARIE HAAN