Met huid en haar

Als je dit seizoen voor de slijm-doordrenkte, kwaadaardige, brandwondenslachtoffer, moordenaar-look gaat, moet je even een kijkje nemen naar de maskers van Nader Sadek. Nader is geboren in Egypte en woont en werkt nu in New York, waar hij tientallen masker maakt. Dit doet hij voor iedereen die z'n publiek bang wil maken tot Attila Csihar - zanger van Mayhem and Sunn O))). Nader schrijft ook zijn eigen muziek, verzorgt spectaculaire optredens, ontwerpt t-shirts, creëert vele niet-masker-gerelateerde kunstobjecten en doet daarnaast ook nog iets met design. Een man van overvloede, dus gingen wij even een praatje met hem maken over zijn werk.

 
VICE: Hoi Nader. Waarom ben je begonnen met het maken van maskers?
Nader Sadek: Ik ben opgegroeid in Egypte, waar het steeds conservatiever werd. Dit leidde ertoe dat de meeste vrouwen gesluierd over straat gingen, wat best ongewoon is als kind. De meesten droegen een hidjab, wat slechts hun haren bedekte, maar gedurende de jaren '90 begonnen steeds meer vrouwen nikaabs te dragen, waardoor ze volledig bedekt waren. Natuurlijk lopen er in Egypte niet alleen maar gesluierde vrouwen rond, maar het werd steeds populairder, wat ook weer veel over de cultuur zegt. Mijn ouders zijn Christelijk, dus ik zag ook dat de nonnen een soort sluier droegen, dus het was niet per se iets Islamitisch. Het zegt gewoon veel over de Egyptische cultuur. Wat, het bedekken van het gezicht?
Ja, waarom zouden we onszelf moeten bedekken? Waarom verbergen we ons voor elkaar? Waarom vertrouwen we elkaar niet? Het is duidelijk dat de maskers iets bedrieglijks hebben. Is het een reflectie van ons innerlijk of iets wat we zouden willen zijn? Ik was altijd geïntrigeerd door het mysterie om een sluier of masker. Zelfs als het bedoeld is om iets te bedekken, creëert het zo ook een nieuwe dualiteit.

Steve Tucker van Morbid Angel draagt een van Naders maskers in de video "Suffer (In The Flesh)". Maar hoe kom je van dat alles bij het maken van maskers voor metalbands? Dat lijkt mij een grote stap.
Ik verhuisde van Caïro naar New York en vervolgde daar een project dat ik in Egypte was begonnen, genaamd Faceless. Toen ik in Egypte was, had ik de complete metallook - lang, dik haar dat over mijn gezicht hing, een grote sik, zwarte Deicide shirts etc. - en ik intimideerde de mensen tot het punt waar ze niet in bepaalde buurten durfden te komen omdat ze dachten dat ik een rondhangende satanist was. Toen ik naar New York verhuisde, wilde ik met diezelfde provocatie experimenteren. Ik verkleedde me als een vrouw met een nikaab en ging rondhangen bij Times Square, Herald Square en in Victoria's Secret. Daar hadden de winkelmedewerkers geen idee wat ze met me aan moesten. Het was allemaal erg ongemakkelijk.

Attila Csihar. Wederom nog geen maskers.
Haha, nee. Maar ik heb een serie tekeningen gemaakt, gebaseerd op mijn ervaringen. Dat heeft ertoe geleid dat ik wilde werken met maskers, imago en zelfprojectie. Kijk, daar gaan we.
Ik ontmoette later onder andere Attila Csihar, zanger van Mayhem en Sunn 0))). Ik was geïnteresseerd in het maken van mallen van gezichten om deze te bewaren als een soort souveniertje.

 
Whoh, diep. Van wiens gezichten heb je mallen gemaakt?
Ik maakte vooral mallen van mijn vrienden, mijn moeder en wat familieleden. Daarna ook van Steve Trucker, voormalig frontman van Morbid Angel, Trym, de drummer van Emperor en Stephen O'Malley van Sun O))), via wie ik Attila ook leerde kennen. We praatten veel over maskers en ik bood hem aan om iets voor hem te maken. Hij was niet helemaal overtuigd omdat hij niet een soort Halloween, Slipknot-achtig masker wilde, of iets wat te herkenbaar was. Mijn maskers zijn wat abstracter en emotioneel, dus ik maakte er een voor hem die hij tijdens een optreden droeg. Hij was razend enthousiast en vroeg me gelijk er nog tien te maken. Dat is hoe het allemaal is begonnen. Cool. Veel van je maskers zien er heel demonisch uit of dat het lijkt alsof je je huid van je gezicht af kunt pellen. Waarom?
Ik weet het niet, ik laat de chemicaliën hun werk doen. Ik hou altijd de persoon in gedachte, dus meestal wordt het een interpretatie van die persoon. Een goed voorbeeld daarvan is een masker dat ik maakte van Attila's eigen gezicht, wat hij daarna bedekte met typische zwart-metallic verf, die je nu in iedere metalband ziet terugkomen. Ik denk dat het een fantastische zet was, omdat mensen er nog verwarder door raakten. Ik beschadigde het nog meer om het er wat gehavender uit te laten zien. Toen hij de verf aanbracht kwamen de littekens die we hadden gemaakt nog beter naar voren waardoor mensen niet wisten of hij nou wel of niet een masker op had.

Dat klinkt toepasselijk kwaadaardig. Heb je ooit vrolijke maskers gemaakt?
Haha, ik ken niemand die vrolijk is en geen enkel vrolijk persoon heeft me ooit gevraagd een masker te maken. Alhoewel, ik heb een masker gemaakt voor Andrew WK - die altijd alleen maar aan het feesten is - en hij wilde een extreem realistisch masker van zijn gezicht met exact dezelfde stoppels en moedervlekken. Dit ging zo ver dat ik elke haar op zijn kin individueel moest aanbrengen. Conceptueel gezien vond ik het een fantastisch idee omdat het voor een video was genaamd 'I'm A Vagabond', waarin de tekst suggereert dat mensen hem nooit helemaal zullen begrijpen. Dus het feit dat hij een masker droeg van zijn eigen gezicht was een perfecte manier om dat symbolisch gezien over te brengen.

Een mal van Naders moeder uit zijn Paradox Complex project. Heb je ooit gedacht aan de seksuele kant van maskers? Ik sprak laatst een jongen die geil werd van het dragen van maskers van vrouwengezichten.
Nee, maar dat doet me denken aan een aflevering van 'Tales From The Crypt', waarin een vrouw mannen ontmoet op Halloween feestjes, ze verleidt en daarna seksuele handelingen met ze verricht. Omdat het Halloween is, denkt de jongen dat ze een masker draagt en probeert deze eraf te trekken. Het blijkt haar echte gezicht te zijn die eruit ziet als een Halloweenmasker. Best wel duister en bizar.

Nader voor en na zijn Faceless project. Ik kan me voorstellen dat sommige van jouw maskers het goed zouden doen binnen de mode-industrie. Volg je mode of sommige mode-ontwerpers een beetje?
Ja. Soms ben ik nieuwsgierig en ga ik wat dingen opzoeken, of blader ik even door een modetijdschrift. Als ik iets zie wat me aantrekt probeer ik het te onthouden zodat ik er later meer over kan opzoeken, maar ik vergeet altijd wat het was. Ik ben dan meer geïnteresseerd in de gebruikte materialen, helmaal voor vrouwenschoenen. Sommige ontwerpers hebben zo'n extreem hoog budget te besteden dat ze allemaal verleidelijke materialen kunnen gebruiken.

Attila Csihar.
 
Heb je ooit overwogen om bijpassende kleding bij de maskers te maken?
Ja, ik heb twee pakken gemaakt - een voor mezelf en een voor Rune van Mayhem. Hoewel ik niet zeker weet of hij het ooit zal dragen, aangezien het in de juiste setting getoond moet worden. Ik draag mijn pak meestal tijdens mijn eigen optredens. Het is een combinatie van een militair commandantenpak en een elegant koninklijk pak die ik verknipt heb en door een kleermaker weer in elkaar heb laten zetten. Het illustreert een soort denkbeeldige dictator. Ik draag het alleen met het haarmasker dat ik gebruik bij de hoofdrol in mijn "In The Flesh" conceptueel album/video.

Carmen van Ava Inferi. Hoe belangrijk zijn de maskers voor jou en jouw eigen muziek en optredens?
Ze zijn heel belangrijk. Ze helpen bij het voltooien van de personages die ik probeer te zijn in een video of een optreden. Ik denk dat het voor iedere muzikant belangrijk is dat hun imago een verhaal vertelt. Ik vind die band Portal uit Australië erg goed. Hun geluid en voorkomen is zo uniek en alle bandleden dragen een soort zwarte panty-achtige maskers, die hun gehele gezicht bedekken. De zanger draagt een ketting met een klok, wat goed klopt omdat volgens mij tijd een belangrijk element is binnen de death metal. Leuk. Dus, het ultieme masker?
Ik zou dolgraag maskers maken van levend weefsel - levend, ademend, gekloond weefsel. Ik wil uiteindelijk beelden maken van gekloond menselijk en dierlijk weefsel dat gevoed wordt met voedingsstoffen en zo in leven wordt gehouden. Ik zou ook graag machines, zoals een automotor, omzetten in een motor gemaakt van vlees, spier en bot, dat gevoed wordt door de benodigde voedingsstoffen voor spieren om zo de motor te laten draaien. Dat klinkt als het meest fantastische en goorste ooit, gecombineerd in één.