Ook uit zijn handschrift blijkt dat Joran van der Sloot een psychopaat is

Begin deze week las ik een brief. Een handgeschreven brief van knuffelcrimineel Joran van der Sloot aan de media. Op het papiertje krabbelt Joran dat hij spijt heeft van zijn daden, dat hij non-stop nadenkt over zijn zonden en mediteert over waarom hij toch in godsnaam Stephany Flores heeft vermoord. Met Stephany is ook iets in hem gestorven. Maar Joran zou Joran niet zijn als hij in diezelfde brief ook om begrip vraagt voor zijn penibele situatie. “Ik zit nu drie jaar in de cel en ik ben pas geleden 25 jaar geworden. Met mijn huidige straf zit ik nog 25 jaar in de cel. Ik wil een familie, een baan en misschien wel carrière maken.” En tja, dat gaat een beetje lastig vanuit de Castro Castro-gevangenis in Lima, Peru. Ik wilde weten wat er schuilgaat achter Jorans gekrabbel. Zou zijn handschrift iets onthullen over zijn twisted persoonlijkheid, over hoe berekenend hij is? Ik belde met de Nederlandse Orde van Grafologen, maar die wilde niet meewerken. Iets over ethische bezwaren: kennelijk heb je de toestemming van de auteur nodig. Flauw. In andere landen worden ethische principes gelukkig wat makkelijker opzij geschoven. Ik vond drie ‘handwriting experts’ uit Amerika en Engeland die de brief wilden analyseren. Natuurlijk streepte ik eerst even Jorans naam weg, evenals twee verwijzingen naar de moord op Stephany Flores. Wel zo eerlijk. Dit is wat de scherpe dames hadden te zeggen over de ‘mystery writer’:

Kathi McKnight, certified master graphologist “Ik focus me meer op hoe hij (of zij) schrijft, dan wat hij schrijft. Het handschrift in de brief vertoont meestal een licht verticale helling, wat duidt op zelfbeheersing, objectiviteit, redenerend vermogen en een gereserveerd karakter. Maar wie beter kijkt, ziet in zijn schrift soms een onverwachte ruk naar rechts, wat emotionele uitbarstingen en impulsiviteit verraadt. Op die punten in de brief uit de schrijver dan ook warmte en de behoefte aan contact met anderen. Echter, het persoonlijke voornaamwoord ‘I’ is vaak met een buiging naar links geschreven, dus wat er echt in hem omgaat is voor de buitenwereld volstrekt onduidelijk. Zijn t’s laten woede zien, en de precies geplaatste puntjes op de i laten zien dat de schrijver een geheugen als een olifant heeft. De andere lettervormen laten zien dat hij veel behoefte heeft aan controle, en dat die behoefte eerder bevredigd moet worden dan de hang naar intimiteit.”

Margaret White, one of Britain’s leading graphologists “Aan het handschrift is heel duidelijk te zien dat de schrijver een lastige band heeft met de vaderlijke kant van zijn familie, en dat hij moeite heeft met grenzen. De schrijver is tijdens de eerste ontmoeting misschien aardig en attent, maar hij gelooft dat mensen volgens zijn regels en verwachtingen moeten leven. Hij wil niet gestoord worden in zijn plannen en duldt geen tegenspraak. Tijd en ruimte zal hij nooit delen, zijn eigen behoeftes gaan altijd voor. Door zijn omgeving te manipuleren en te verleiden, geeft de schrijver anderen de indruk dat hij zich prima houdt aan maatschappelijke waarden en normen. He can talk the talk. Maar zijn obsessieve, geheimzinnige en tegendraadse karakter verhinderen hem om woord bij daad te voegen. He can’t walk the walk. De schrijver doet er alles aan om zijn eigen behoeftes te bevredigen, en zal nooit accepteren dat zijn zelfverzekerdheid door anderen wordt ondermijnd.”

Sheila Lowe, court-qualified forensic handwriting examiner “Interessant. Als de afzender ‘I’m sorry’ schrijft, zijn de m in de ‘I’m’ en de s in ‘sorry’ meer naar links gebogen dan de andere letters, wat duidt op een innerlijk conflict. Diep van binnen meent hij waarschijnlijk niet wat hij schrijft. Sterker nog, de helling van zijn letters varieert regelmatig, wat duidt op veel conflicterende gevoelens. Tel daar de variaties in lettergrootte bij op, en je hebt iemand met een slecht ontwikkeld ego. Hij weet niet wie hij is, of waar hij thuishoort. Ook belangrijk is de ruimte tussen de woorden. Dit is geschreven door iemand die emotioneel en sociaal geïsoleerd is. Mensen die de letters g en y als een soort wiegje schrijven—zoals je op school wordt geleerd—zijn vaak onzeker en onrustig, al laten ze dit niet merken aan anderen. Het kleine, dik gedrukte handschrift is afkomstig van een berekenend persoon, die ver vooruit plant. Hij neemt de tijd voor zijn taken, en raakt dan ook erg geïrriteerd als je hem daarbij stoort.” Conclusie: De dames zeggen niet echt wereldschokkende dingen. De analyses bevestigen de perceptie die wij allemaal van Joran hebben. Logisch, want ook al heb ik zijn naam en die van het slachtoffer weggestreept, uit de brief blijkt vrij duidelijk dat het om een sick fuck in de bak gaat. Kathi, Margaret en Sheila hoefden zich alleen in te leven. Maar om toch spannend te eindigen, hier nog een laatste observatie van Kathi: “Ik vraag me af of hij een ontsnapping aan het plannen is.” Ongetwijfeld, maar dat zal Joran waarschijnlijk niet op papier uitstippelen.