Er waren 1700 agenten en een tank nodig om 31 Weense krakers uit een pizzeria te krijgen

De kraakbeweging in Wenen bestond jarenlang uit een paar afgeragde punkcommunes, waarvan de meeste door de overheid werden gesubsidieerd of op z’n minst werden gedoogd.

Dat was tot gisteren, toen het enige echte kraakpand in Wenen – de Pizzeria Anarchia – werd ontruimd. Er waren 1700 agenten, 12 uur en een waterkanon nodig om de 31 krakers weg te jagen. Pizzeria Anarchia mag dan misschien niet meer bestaan, maar het verhaal achter de ontruiming is een enorme flater voor de lokale politie en een goed voorbeeld van hoe vastgoedondernemingen schaamteloze trucjes uithalen om gewone burgers voor hun karretje te spannen.

Het pand ontstond in 2012, nadat een groep anarchisten was uitgenodigd om in een voormalige pizzeria te komen wonen – door niemand minder dan de eigenaar van het pand zelf. Een paar weken geleden kregen de krakers alsnog een brief waarin hun uitzetting werd aangekondigd. Volgens de krakers waren deze maatregelen deel van een groter plan van de eigenaar van het gebouw om de andere huurders uit het pand weg te jagen, en zo vervolgens de huur stevig te kunnen verhogen.

“We waren door de eigenaars uitgenodigd om hier te komen wonen,” vertelde een van de krakers ons. “Ze zeiden dat ze een soort maatschappelijk project wilden opstarten in het pand. Ze beweerden dat het pand volledig leeg stond en dat we er een half jaar konden blijven. Al gauw kwamen we erachter dat er nog een paar huurders in het pand woonden en dat de eigenaar van plan was om die huurders weg te jagen doordat wij te veel geluidsoverlast en problemen zouden veroorzaken. Toen we dat doorhadden, bundelden we onze krachten met de huurders en namen we samen het hele pand over. Het doel was om dit soort meedogenloze vastgoedondernemingen  de kracht van de gewone burger te laten zien.”

Nadat we hadden uitgelegd wat we wilden doen, kregen we toestemming om te overnachten met de krakers en hun aanhangers in de Pizzeria Anarchia. De sfeer was rustig – zelfs best vrolijk. Naast drank en wiet was er ook wat gevoos, terwijl anderen al bezig waren om het gebouw van barricades te voorzien tegen het naderende politiegeweld.

“Het is moeilijk om een plek te vinden waar je kan blijven,“ legde een van de aanhangers ons uit. Deze mensen woonden hier met toestemming van de eigenaar, wat in eerste instantie perfect leek. Alleen nu werden ze voor de zoveelste keer ontruimd.

Rond vijf uur ’s ochtends werd er harder aan de barricades gewerkt, en werd er niet veel meer gesproken. De politie arriveerde kort daarna, maar bleef tot onze verbazing op afstand. Om iets voor tienen begonnen ze dichterbij te komen, om vervolgens door de krakers passief en vredig te worden begroet – met een paar verf- en verenbommen, dat wel. Dankzij de grondige voorbereiding van de krakers en de gigantische barricades bij de twee deuren, kostte het de politie een hele dag om het gebouw te bestormen en de 31 krakers op te pakken.

Alle pers was tijdens de operatie door de politie verbannen (wat een overtreding van de perswet is, want er waren geen oorlogsmisdaden of zware gevechten gaande) maar we wisten een dakterras van een vriend die vlakbij woonde te bereiken, totdat een tank het hek kapot ramde. Op dat moment begonnen mensen zich serieus af te vragen hoe een paar krakers deze hele politiemacht wist buiten te houden met niks meer dan wat opgestapelde meubels.

De avond viel en de politie wist eindelijk het pand binnen te dringen en naar de derde verdieping te klimmen om daar het laatste groepje krakers te arresteren. Het was een van de grootste operaties van de afgelopen jaren. De kosten moeten nog worden bepaald.

Meer VICE-artikelen over krakers vind je hier:

Kraken anno 2014: de staat wint altijd

De staat verspilde wat belastinggeld aan me door me een dag in de gevangenis te stoppen

Het eerste kraakpand van Istanbul