QUINCY JONES IS DE OPA VAN JE DROMEN EN SPUIT ANEKDOTES OVER MICHAEL JACKSON IN PLAATS VAN BLOEMBOLLEN

Het was het mooiste mailtje dat we ooit gekregen hebben. AKG, fabrikant van geluidsapparatuur, nodigde ons uit om naar het Ritz Hotel in Parijs te komen en daar een half uurtje Quincy Jones te vousvoyeren. Op voorwaarde dat we iets over de koptelefoons van AKG zouden vermelden waaraan hij onlangs zijn naam verbonden heeft. Prima. Geen probleem. Elke kans om nog een laatste druppel zweet van Michael Jackson met onze poriën te verenigen grijpen we graag aan. Nathalie toog naar Parijs om Quincy de hand te schudden.

Quincy Jones is de godfather van de jazz en R&B en produceert, schrijft en componeert al zestig jaar albums voor onder anderen Michael Jackson, Miles Davis, Ray Charles, Aretha Franklin en Frank Sinatra en werd daarmee 79 keer genomineerd voor een Grammy en mocht er een recordaantal van 27 op zijn schoorsteenmantel schuiven. Een ontmoeting met hem zou betekenen dat ik nog slechts één zweterige handdruk verwijderd zal zijn van Oprah Winfrey, Nelson Mandela, Bob Dylan, Usher en zo ongeveer elke andere held op aarde.

Hij hangt onderuitgezakt in een grote roze bank versierd met vele tierelantijntjes. "Hou je van techno?' is het eerste dat de nogal goedlachse en inmiddels 77-jarige Quincy Jones, vraagt wanneer ik zijn suite binnen wandel. 'Absoluut niet,' is mijn antwoord. 'Goddank, ze waren bijna in de meerderheid' zegt hij lachend terwijl hij wijst naar de ober, het PR-meisje en zijn dochter die de kamer ook bevolken. Wanneer ik toegeef dat ik liever naar R&B luister, begint hij te stralen. Hij pakt met twee handen mijn hand vast, trekt me naar zich toe en omhelst me hartstochtelijk. 'Dat is fantastisch!' buldert hij met de zwaarste stem die ik ooit gehoord heb. Die handdruk neemt niemand me ooit nog af.

Naast hem zit een van zijn dochters; Kenya. "Weet je, ik heb zes dochters en maar één zoon. En ik kan je vertellen; dat zijn een hoop meisjes," zegt hij niet zonder trots. Waarna hij vertelt dat zijn oudste dochter al 57 is en de jongste, Kenya, pas zeventien. Ze heeft net besloten dat ze journalist wil worden en is daarom met haar vader meegekomen naar Parijs om interviews bij te wonen. De rest van het gesprek brengt ze aan haar mobieltje gekluisterd door.

Hij vraagt me mijn naam. Als ik "Nathalie" antwoord, begint de enorme stroom aan anekdotes over de groten der aarde, die hij onophoudelijk oprakelt; "Ohhhh, ik zat vorige week nog op een boot met Natalie Cole (jazz-zangeres en dochter van Nat King Cole), ik heb me erg vermaakt!". Even later vraagt hij naar m'n verjaardag, waarna hij opsomt wie er op dezelfde dag als hij (14 maart) jarig zijn. Als ik vertel dat ik mijn verjaardag deel met George W. Bush duikt hij ineen, slaat hij de handen voor zijn gezicht en kermt hij "aiiiii!" Waarna hij zich weer opricht voor een volgende anekdote: "Ik was laatst in China met zijn vader, en dat is wél een leuke man!" Goed, hier is het interview.

Vice: U heeft met zo ongeveer elke grote muzikant op aarde samengewerkt, hoe herkent u een echt talent?
Quincy Jones: Ach, dat is mijn gave. Dat heb ik van bovenaf gekregen. Ik heb geen rijbewijs, ik kan niet autorijden, maar ik heb wél Oprah Winfrey ontdekt. En ik heb Will Smith gevonden. Net als James Ingram, The Brothers Johnson, Lesley Gore en meer sterren. Het gaat gewoon vanzelf. Ik herken talent van dertig kilometer afstand. Ik produceerde The Color Purple, zo is Oprah begonnen, wist je dat? En The Fresh Prince of Bell Air met Will. Hij was eigenlijk een rapper, iedereen was doodsbang voor hem en niemand durfde hem te laten acteren. Maar ik wist dat hij het kon. Je kunt best verschillende dingen tegelijk doen. Ik componeer en produceer albums, ik maak filmmuziek en ben ook nog veel bezig met goede doelen. Dat is m'n ding.

Wat is het beste album dat u heeft gemaakt?
Dat is moeilijk. Hoe kan ik nou kiezen tussen Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Count Basie, Ray Charles, Aretha Franklin, Michael Jackson en Frank Sinatra? Die zijn toch allemaal fantastisch?

En Thriller dan? Het best verkochte album allertijden?
Ik vind Off The Wall eigenlijk een beter album. Dat zit 'm in de selectie van liedjes. Het selectieproces is altijd fascinerend. Ik heb me door 800 liedjes geworsteld om Thriller te maken. Daar heb ik een truc voor. Eerst kies ik objectief de negen beste liedjes. Daarna kies ik de vier liedjes die relatief het zwakst zijn. Die vier haal ik eruit en vervolgens voeg ik weer vier liedjes toe die sterker zijn dan al het andere op het album. Als je dat doet, krijg je een ijzersterk album. Zo zijn The Lady in My Life, P.Y.T., Beat It en Human Nature op Thriller beland. En die liedjes in combinatie met Billy Jean en Thriller hebben voor een extreem populair album gezorgd. Waar het uiteindelijk allemaal om draait is intuïtie. Iedereen die zegt dat hij weet hoe hij meer dan honderdmiljoen platen kan verkopen, liegt. Dat valt niet te voorspellen, je moet gewoon op je gevoel vertrouwen. Ik probeerde eens een keer wat mensen te helpen in Ethiopië (hier doelt hij op de best verkochte single aller tijden; We Are The World, waarvoor hij in 1984 zo'n beetje elke beroemdheid op de aardkloot optrommelde, red.). Ik had geen idee hoe het zou uitpakken.

Is uw werkwijze erg veranderd in de afgelopen zestig jaar?
Ik weet nog wel hoe we met Frank Sinatra een album opnamen, dan zong hij live met een complete band achter zich, dat waren nog eens tijden. Soms doe ik dat nog steeds hoor. Veel muzikanten proberen instrumenten na te bootsen met de computer, maar het zal nooit echt muziek worden. Ik ben blij dat je niet van techno houdt, dat is toch geen muziek?! Het is alleen maar herrie. Kenya, honey, wie luistert er bij ons in de familie eigenlijk naar techno? Tina, toch? Rashida in elk geval niet. Kenya zelf luistert naar Tokyo Hotel, wat moet ik daar nou mee?

Is het belangrijk voor u om op de hoogte te blijven van de laatst technologische ontwikkelingen?
Ha, op de hoogte blijven? Sterker nog, ik heb die technieken gecreëerd! Echt waar, in 1953 waren wij de eersten die een bas van Fender gebruikten. En zonder dat instrument zou er geen rock'n'roll bestaan. En ook geen Motown. Ook lieten instrumentenmakers als Robert Moog me nieuwe synthesizers uittesten. Ze vroegen zich af waarom zwarte muzikanten nooit synthesizers gebruikten. Dat komt doordat je er geen toonhoogtes mee kunt verbuigen, zei ik, en als dat niet kan, dan wordt het nooit funky. En het moét funky zijn! Dus toen voegden we er een pitch bend aan toe, waardoor het wel kon. Sindsdien gebruikt iedereen dat. Verder heeft mijn beste vriend de computer uitgevonden en was hij een van de godfathers van het internet, dus ik zit er altijd bovenop hoor.

Kijkt u nooit op bijvoorbeeld Myspace of Youtube om nieuwe talenten te zoeken
Nee, nooit. Maar maak je geen zorgen hoor; ik vind ze sowieso wel. Ik heb er onlangs weer vier of vijf gevonden waarmee we nu aan het opnemen zijn, en ze zijn ongelofelijk goed.

Heeft u spijt van bepaalde dingen in uw carrière?
Nee, je moet je fouten koesteren. Hoe meer fouten je maakt, hoe beter je wordt. De pleisters zitten tot aan mijn nek, maar ik heb veel geleerd. Ik ga je een levensles meegeven: je moet je vak heel goed onder de knie krijgen, je moet er alles van weten. Je gevoel heb je al, maar kennis moet je zelf zien te krijgen.

Wat voor spannende projecten staan er nog op stapel?
O meisje, ik ben bezig met vier albums en negen films! Ik hou erg van Braziliaanse carnaval, daar maken we nu een 3D-film over, met Billy Friedkin, de regisseur van The Exorcist. Ik heb al eens met hem samengewerkt in 1966. Hij is de beste. Ik ga ook een film maken over Alexander Pushkin, de Russische schrijver, dat probeer ik al voor elkaar te krijgen sinds 1987.

"Wordt het niet tijd dat je iets over het product vraagt?" suggereert het PR-meisje lieflijk. Oja. Ik vraag Quincy naar zijn motivaties om samen te werken met AKG. "Harman, het bedrijf waar AKG onder valt, zit net als ik al zestig jaar in het vak," legt hij uit. "We hebben dezelfde filosofie, we willen 3D geluid dat klinkt alsof je naast de artiest in de studio staat. Ik gebruik die koptelefoons al zeker veertig jaar, daarom heb ik aan het ontwerp ook niet veel veranderd. De kleuren heb ik wel gekozen: zwart, wit en limegroen. Limegroen doet me denken aan het leven, dat is toch prachtig?"

Meer informatie over Quincy's koptelefoons vind je hier.

NATHALIE WOUTERS