Sexy straatschoffies: klaarkomen in je trainingsbroek is een ding

Foto’s van een shoot voor de Trackies-website, blijkbaar dé plek voor mannen die bevlekte trainingsbroeken en sportschoenen hartstikke geil vinden. Alle beelden zijn van Picsbygaz.com, met dank aan Trackies.com. 

Diep weggestopt in de opgerekte endeldarm van de gayfetisjscene van nu, vind je de Britse arbeidersklasse: jochies in goedkope sporttenues als seksueel lustobject. Trainingsbroeken, sportschoenen, petjes en gouden kettingen zijn geërotiseerd door de zogenaamde scallyfetisjisten. Deze seksuele kledingfetisj komt voort uit de happy hardcore clubscene van de jaren negentig. De term ‘scally’ was oorspronkelijk een denigrerende term voor jongens uit de arbeidersklasse, inmiddels is het een geuzennaam geworden voor een schoffiestijl die gefetisjeerd wordt in bepaalde kringen binnen de gay scene.

Op homopornowebsites zoals Sketboy.com en Sneakersex.net vind je filmpjes van jongens die eruitzien als plaatselijke dorpsdealers die elkaars sportschoenen met sperma volspuiten. Inmiddels bestaan er behoorlijk wat homodatingwebsites -waaronder Trackies.com- die volstaan met profielfoto’s van kaalgeschoren gasten met halve literblikken bier in de hand en een pitbull aan de voeten.

Phil Hamill, oprichter van Trackies.com, ziet de trend als een logische volgende stap in de culturele evolutie: “Homofetisjisme is altijd verbonden met straatcultuur en eerdere generaties. Jonge homo’s zien die subculturen om zich heen opkomen en worden hierdoor gevormd. Later gaan ze de kleding dragen die daar bij hoort, in een seksuele context, en zo wordt het een fetisj.

Hoewel de fetisj een kleine niche lijkt te beslaan, de scene is niet beperkt gebleven tot in Engeland. Ook hier in Nederland wint de stijl aan populariteit, net als in Frankrijk, Duitsland, en Italië. In de Amsterdamse Kerkstraat wordt elke twee maanden een scallyfetisjparty gehouden: Ladz. Trackies is een erg populaire scallyfetisjwebsite, de bijbehorende Facebookpagina heeft meer dan 22.000 likes. De site staat vol met beelden van goedgevulde trainingsbroeken en half ontblote mannenlijven. Specifieke sportkledingmerken en de manier waarop de kleding gedragen wordt, speelt een grote rol. De broekspijpen moeten in de sokken zitten en wie zich daar in de Britse scallyscene niet aan houdt, kan een stomend potje seks ook wel vergeten. De merken en verschillende draagstijlen verschillen van land tot land. Zo is het straatschoffiefetisjisme bij ons in Nederland afgeleid van de gabbertijd uit de jaren negentig, waardoor de Air Maxjes weer flink in populariteit zijn toegenomen.

Kleding en mode hebben een extra dimensie binnen homokringen, omdat het ook functioneert als ijkpunt en als symbolische verwijzing. In de jaren zeventig en tachtig werden zakdoeken op een bepaalde manier gedragen om daarmee aan te geven of je top of bottom was. In Engeland worden trainingsbroeken evenveel gedragen als jeans, wat ervoor zorgt dat scallyfetisjisten zich wel moeten onderscheiden door hun imago heel precies te stylen. De stijl wordt door de gayscene overgenomen en verfijnd: iemand moet precies de goede sportschoenen dragen, de sokken gaan over de pijpen van de trainingsbroek. Het moet makkelijk aan je te zien zijn dat je een scallyfetisjist bent en je erotische bevrediging uit de kleding haalt. Phil is er duidelijk over: “Als ik met iemand bezig ben, is dat volledig gekleed. Ik laat mijn trainingsbroek niet eens tot over mijn knieën zakken, die moet juist zo hoog mogelijk opgetrokken blijven. Volledig naakte mannen winden me ook niet op.”

Ook Niall, een jongen die ik op Trackies vond en wiens naam ik om privacyredenen heb veranderd, denkt er net zo over: “Ik houd mijn kleding aan tijdens het rukken. Ik spuit erin of eroverheen, of ik nu alleen ben of samen met iemand anders.” Het likken van sportschoenen en sokken is een wijdverspreid fenomeen, en in Duitsland (wát een verrassing) is het vrij normaal om op de grond te gaan liggen en jezelf als deurmat te laten gebruiken.

Vieze geurtjes zijn ook onderdeel van de ervaring, zo staat Trackies vol met foto’s van mannen die hun neus begraven in smerige sportschoenen, en schijnt een spermalucht in de slaapkamer de fetisjisten flink op te winden. Een jongen die me aansprak op de website, vroeg me een week lang niet te douchen voordat we zouden afspreken, omdat hij hield van stinkende sokken en kaaskoppiemels, dat is volgens hem ‘fucking mannelijk: de geur van een echte man’.

De obsessie met ‘echte mannen’ blijkt een terugkerend thema: scallyfetisjisme wordt geassocieerd met fixatie op mannelijkheid en dus ook op mannelijke kleding. “Het is een samensmelting van de mannelijkheid uit de arbeidersklasse en het verlangen naar authenticiteit. De jongens uit de arbeidersklasse worden gekenmerkt door die echtheid”, legt Murray Healy, auteur van Gay Skins: Class, Masculinity and Queer Appropriation uit. “Ze zijn ongetemd, zoals ‘echte mannen’ worden gezien.”

Het blijft echter vaak bij een rollenspel. De meeste fetisjisten hebben een gewone kantoorbaan, en scallyfetisjisme biedt ze een uitlaatklep om even iemand anders te zijn. Juist omdat het een rollenspel is, is het belangrijk de fantasie hoog te houden en de stijl tot in de puntjes eigen te maken. Niet alleen met kleding wordt die fantasie ingevuld, ook seks is er een belangrijk onderdeel van. “Ik heb nooit seks in een bed”, zegt Alex Taylor, de advertising director van Trackies. “Ik ontmoet gewoon iemand in een kroeg, drink een paar biertjes en neuk gewoon in het wc-hokje. Ik ken ook jongens die niet eens met anderen neuken, ze trekken zichzelf alleen af in het bijzijn van de ander. Dit doen ze omdat ze denken dat hetero’s het ook zo aanpakken.”

De obsessie met masculiniteit en heteroseksualiteit in de gayscene, zorgt soms zelfs op homodatingwebsites voor een homofobisch tintje, zoals duidelijk wordt op de profielpagina van een jongen die verkondigt dat hij een hekel heeft aan ‘die glitterflikkers in hun skinnyjeans’.  Volgens hem moeten mannen mannen zijn: “Ik ben dan wel bottom, maar ik geen fucking sub-bitch”.

Murry verklaart deze fetisjering van masculiniteit als een hysterische reactie op mogelijke beschuldigingen van verwijfdheid en de angst niet mannelijk genoeg te zijn. Ironisch genoeg omschrijven de meeste gebruikers van homodatingwebsites zich als bottom. Scallyporno is behoorlijk gewelddadig en denigrerend van aard en Trackies staat vol met subs (bottoms) die gedomineerd willen worden. In de tijd dat ik zelf lid was, kreeg ik verzoeken van jongens om ze in elkaar te slaan, te verkrachten of zelfs te ontvoeren. Dat ging me een beetje te ver.

Over de psychologie achter het geweld en de vernedering die met het scallyfetisjisme gepaard gaan, wil ik niet te snel mijn conclusie trekken. Als er iets is dat ik geleerd heb, is het wel dat de menselijke seksualiteit gecompliceerd en volkomen irrationeel is, en dat ik geen scallyfetisjist ben.