SOLAR 2010 WAS ZO BEELDSCHOON DAT WE ER GRAAG WAT WOORDEN AAN VUIL MAKEN

Afgelopen weekend bezocht ik voor de eerste keer Solar Weekend in Roermond, en dat was zo intens fantastisch dat ik de komende nachten nostalgisch in plastic bekertjes ga plassen met 'I'll Be Missing You' op de achtergrond. Kijk niet zo vuil, lees liever dit verslag waarin nauwelijks een flauwe grap over Limburg wordt gemaakt.

Solar heeft een strandcamping aan een groot meer, wat de hemel is voor romantische mensen die graag zwemmen in liters jongensurine en te lang opgehouden meisjesplas. Het beste aan het festival is dat de camping niet alleen de plek is waar je aan het einde van de dag je ruggenwervel pest op een anorectisch matje. Als het reguliere festivalprogramma afgelopen is, zijn er overal krankzinnige feestjes waar iedereen je hartsvriend is en je het oeuvre van Alice DeeJay featuring spuitconfetti in je oog leert herwaarderen.

Eigenlijk valt Solar het beste te omschrijven als een uit de hand gelopen naschoolse opvang met een speeltuin en een knutselclub. De uitspraken 'voor ieder wat wils' en 'overal zijn liefhebbers voor' zijn waarschijnlijk in Roermond uitgevonden, aangezien Vato Gonzalez-snolletjes op Solar samen met Joy Orbison-adepten bij Boys Noize, L-Vis 1990, Zwart Licht, de rollerdisco en de schlagertent hangen.

Er waren veel notoire dj's.

Er was een belollyde wand die mijn onverdeelde fascinatie twee dagen lang wist vast te houden. Ik bedoel, wie heeft die stokjes in die gaatjes gestoken en voor welk uurloon? WIE?!

Maar ook een warm bad…

…met ernaast een knul die gewillig je perineum afdroogde met een roze handdoek.

Ik weet niet waarom, maar ik vind dit een heel gezellige foto die bovendien goed bij het voorgaande kiekje kleurt.

Onze festivalhymne was 'Ruffneck Rules The Artcore Scene', een beukplaat uit de tijd dat ik nog Schatten van de Aarde spaarde. Hier zie je een gast compleet flippen op dat nummer. En hieronder nog een vrolijke gabber om het af te leren.

Voor liefhebbers van jochies met ontblote bovenlichamen waren het paradijselijke omstandigheden.

Oh, en dit was onze Limburgse campingbuurman. Hij had onze tent verplaatst, vermoedelijk omdat de beste man een voortuin nodig had om zijn spiermassa elke ochtend honderd keer in op te drukken en zijn neus te poederen met proteïne.

Op de camping was een duistere dubstepcaravan met oranje kussentjes, waarin elke nacht dikke dubstep en UK garage werd gepompt.

Het lijkt misschien alsof hier de eerste festivaldode valt, maar eigenlijk staan deze mannen gewoon snoei- en snoeihard te moshen op Sidney Samson. Geintje.

Ook deze meisjes hadden ontegenzeggelijk de tijd van hun leven.

Ik zag dit gedurende de twintig seconden dat ik even was vergeten dat ik op een festival in Limburg vertoefde.

De geruchten gaan dat deze knaap het wel kon waarderen.

En anders deze wel.

Trouwens Döner Company, jullie bedrijfskleding zuigt. Als jullie eruit zouden zien als de concurrent hierboven zou ik elke dag Lahmacun bij jullie bestellen.

Terwijl het compleet gek ging bij de Fakkelbrigade vroeg ik Guus terloops of hij even een vis wilde nadoen. Hij deed het nog ook.

Deze mannen stonden om drie uur 's nachts op straat met een pan kebab. Ze werden daarmee de leveranciers van een comfortabel staaltje onvoorzien levensgeluk.

Harde muziek was na half twee eigenlijk verboden op de camping. Elke keer als de beveiliging eraan kwam om het leukste feest van de wereld te verpesten bleek dat ze eigenlijk liever fotograaf van het gebied tussen twee benevelde vrouwenbenen waren geworden. We accepteerden die ambitie als lauwe halve liters Euroshopper bier.

Het aller-, allermooiste aan een festival blijft het omgeven worden door vertrapte braadworsten bij het wakker worden. Ik mis het.

Solar, vriend, je moet de groeten hebben van mijn zwarte festivalgat.

Goede vriend en allround winnaar van het leven Boudewijn Bollman was trouwens ook bij Solar, en zijn foto's kun je hier bekijken.

GIDI HEESAKKERS

MET EEN BIG UP VOOR EWOUT LOWIE, MEREL VAN GILS EN MILOU HAUTUS