Splashh maakt dromerige surfpopliedjes over meisjes, vakantie en meisjes

Foto door Rebecca Smeyne.

Splashh is net terug van een tour door de Verenigde Staten, heeft een album vol gruizige zomeranthems opgenomen en speelt aanstaande woensdag op ons Festival Guide lanceringsfeestje in Amsterdam, en vrijdag op de editie in Utrecht. Ik belde drummer Jacob op terwijl de band van een optreden op het Great Escape Festival in Brighton naar de plaatselijke Wagamama liep, en stelde in een kwartiertje zo veel mogelijk vragen over drugs, Beyoncé en obsessieve fans.

VICE: Hoi Jacob. Vertel eens: waarom die extra ‘h’ in jullie naam?

Jacob Moore: Er zijn al een paar bandjes die onder de naam Splash optreden, waaronder een Duitse punkband, een hiphop-act uit Letland en een gospelgroep uit Detroit. De extra ‘h’ is dus om verwarring—en een rechtszaak—te voorkomen.

Klopt het nou dat jullie uit drie verschillende landen komen?

Ja. Sasha en ik komen uit Nieuw-Zeeland, Toto uit Australië en Thomas uit Engeland.

Splashh (v.l.n.r.) Toto, Thomas, Sasha en Jacob.

Jullie spelen pas een jaartje samen, maar hebben al een album opgenomen, in alle uithoeken van Engeland en Australië gespeeld en net een tour door de VS achter de rug. Is dat niet een beetje overweldigend?

In het begin wel. Een week nadat onze eerste nummers waren uitgekomen, stonden we al in de NME en The Guardian. De Engelse pers is nogal hypegevoelig: als je een beetje kunt spelen word je gelijk uitgeroepen tot de redding van de rock ‘n roll, maar een paar weken later gaan de media alweer door naar het volgende bandje. Gelukkig hebben we rond december een korte pauze gehad en zijn we teruggegaan naar Australië en Nieuw-Zeeland. Daar hebben we de tijd gehad om te repeteren, nieuwe nummers te schrijven, ons album op te nemen en in de zon te chillen.

Er worden nogal wat verschillende labels op jullie muziek geplakt, zoals psychedelic pop, surf punk, 90s revival fuzz pop, dream punk en—mijn persoonlijke favoriet—summerpunk surfadelica. Wat vinden jullie het beste passen?

We houden wel van drugs, dus psychedelische pop werkt wel. Maar als ik onze muziek zou moeten beschrijven, zou ik zeggen dat we ergens tussen rock en pop inzitten, tussen heavy en licht. We maken dromerige en nostalgische nummers, maar we zijn geen watjes.

Zijn drugs belangrijk voor jullie creatieve proces?

De meeste nummers zijn geïnspireerd door meisjes. En drank.

Heb je nog sterke tourverhalen?

Veel van onze fans zijn nog erg jong, dus wat dat betreft houden we het netjes, zeg maar. We hebben in ieder geval nog niet veel tieten gesigneerd. We zijn wel een keer geflashed door twee chicks toen we in Australië optraden.

Wat gaan jullie deze zomer doen?

Ons album komt in juni uit, en we staan op een paar festivals, zoals Benicassim, Leeds, Reading en Best Kept Secret Festival. Beyoncé staat trouwens ook op Leeds—het is altijd al een droom van me geweest om een keertje met haar op te hooken.

Aanstaande woensdag staan jullie op onze Festival Guide Launch in Amsterdam, en vrijdag op die in Utrecht. Hebben jullie er een beetje zin in?

Jazeker. Volgens mij is het de eerste keer dat we in Amsterdam spelen, maar ik ben er wel al eens geweest. Een paar jaar geleden was ik met vrienden in Amsterdam, en toen ben ik op de laatste dag hopeloos verdwaald. Ik kon het hostel niet meer vinden, en was ook m’n tas kwijt. M’n vrienden zijn toen zonder mij naar het vliegveld vertrokken, terwijl ik urenlang rondjes reed in de tram en aan vreemden probeerde uit te leggen hoe het hostel er ongeveer uitzag. We hopen dat het dit keer weer zo’n avontuur wordt.

Beyoncé staat niet op Leeds dit jaar, maar Splashh speelt wel op onze Festival Guide Launches, aanstaande woensdag in Amsterdam en vrijdag in Utrecht. Volg de links om je in te schrijven.