THE BENELUX WIL DAT DE JONGENS IN HET PUBLIEK HUN BINAS EENS EEN KEER OPZIJ LEGGEN

Wij moeten altijd een beetje huilen van de Nederlandse muziekindustrie, die onze hond jaren geleden overreden heeft. We hoopten hardnekkig dat de comeback van Ray en Anita onze tranen zou komen drogen, maar dat bleek te veel gevraagd. Het is nu aan The Benelux: een vierkoppige band die op het Amsterdamse label NON Records naar eigen zeggen 'elektronische muziek op akoestische instrumenten' maakt. Gidi Heesakkers sprak het goedlachse heerschap over Vader Abraham, moleculair koken en tietuhhhhh.

Vice: Moeten jullie bij de Nederlandse muziekindustrie ook altijd denken aan die keer dat je bloedpoepend en galkotsend in de coniferen van de buurvrouw lag, balend dat het niet de tuin van een willekeurig Di-rect lid betrof?
Jaap: Nou ja, de middelmatigheid regeert.
Milan: Ik weet niet hoe dat komt. Misschien omdat er in andere landen meer activiteit is. Als er niet zoveel is, dan is de kans dat er iets goeds uitkomt ook niet zo groot.
Sven: Qua DJ's doen we het hier juist wel heel goed, maar qua rockbandjes is de Nederlandse muziekindustrie nogal in zichzelf gekeerd.
Jaap: We willen ons daar met The Benelux aan onttrekken. Niets lijkt op onze muziek, dus in dat opzicht hebben we weinig te verliezen. Iedereen heeft een bassist, wij niet. Het is leuk om te bekijken hoe het anders kan, en onze inschatting is dat NON Records daar een toffe rol in kan spelen.

Vice: Hoe zouden jullie aan Vader Abraham uitleggen wat voor muziek jullie maken?
Milan: Dat is toch die gast van het Smurfenlied? En hij schrijft de tune voor het Nationaal Songfestival.
Jaap: Hij heeft ook seksplaten gemaakt met "Ik doe hem in je gleuf" en die dingen. Dus wat ik zou zeggen is eh… Bram, ouwe viespeuk. Ik mag je wel Bram noemen hè? Bram, wij maken house maar dan op een gitaar. En we maken bubbling op een trompet. Doordat het repeteert komt het elektronisch over, maar het is akoestisch ingespeeld. Dat maakt ons zo opwindend. Daar hebben wij helemaal geen vunzige teksten voor nodig, Bram!
Milan: Bij ons zit de vunzigheid meer tussen de regels door.

Vice: Als jullie geluid een driegangenmenu zou zijn, wat zouden we dan eten?
Sven: Vooraf… een biertje.
Jaap: Het is fusion.
Milan: Moleculair koken.
Jaap: Ja, dat is het!
Milan: Het voorgerecht is vegetarisch, gebakken asperges…

Vice: Gebakken asperges, ik dacht altijd dat je die dingen alleen kon koken.
Jaap: Kijk, dat is precies de vraag: gebakken asperges, kan dat? Een band zonder bassist, kan dat? Het essentiële ingrediënt ontbreekt.
Sven: Ik denk dat we patat met zonder mayonaise zijn.

Vice: Gaan jullie de Nederlandse muziek redden?
Jaap: Nee! Stel je voor dat we dat nu zouden beloven, dan moeten we dat ook echt doen en workshops gaan geven over hoe het wél moet enzo. Dan gaat het mis. We hebben geen haast, we hoeven niks. Die rust geeft ons de ruimte. Wij hebben maar één taak, en dat is het komende jaar nog twee keer zo goed worden en zoveel mogelijk mensen raken met onze muziek.
Milan: We spelen op de openingsavond van NON Records op 19 maart in de Melkweg. Dan komt als het goed is onze EP uit. Daarna gaan we verder met het opnemen van meer nummers.
Jaap: Weet je wat opvallend is? Bij onze optredens staan de meisjes altijd te dansen en de jongens vanaf de kant onze techniek uit te checken. Als zij ook gaan dansen, dan zijn we tevreden.
Milan: Ja, leg die Binas opzij jongens!

Vice: Misschien hadden jullie tieten moeten hebben.
Jaap: Nou, we wilden eerst wel een vrouwelijk bandlid. Dat vonden we wel een leuk idee. Maar ja, zo'n meisje breekt de band op hè, want die gaat dan met de drummer en dan wordt de rest jaloers. We hebben wel een nummer geschreven over een band die overweegt een meisje als zangeres te nemen, maar niet kan beslissen welke kleur haar ze moet hebben.
Milan: Ik zou ook niet kunnen kiezen welke cupmaat, hoor.

GIDI HEESAKKERS
BEELD VAN NON RECORDS