Er is een soort Facebook voor superrijken en inschrijven kost 7.000 euro

UPDATE: vlak na publicatie van dit artikel bleek de site om onbekende redenen offline te zijn. 

Superrijke mensen houden van heel veel geld. Er is echter één ding waar ze nog meer van houden, en dat is praten over heel veel geld met andere mensen die ook heel veel geld hebben. Om die reden bestaan er golf- en countryclubs, en nu dus ook een online sociaal netwerk voor superrijken. Het kost 9.000 dollar om je in te schrijven (zo’n 7000 euro), en dan kun je een jaar gebruik maken van de diensten van de site. Voor het jaar dat daarop volgt hoef je nog maar een slordige 3.000 dollar te lappen (2330 euro). Het heet Netropolitan, en je kunt er keuvelen over ‘fine wine, fancy cars, and lucrative business decisions without judgement’. Dat klinkt eerder als een gekarikaturiseerde versie van het rijkeluisbestaan, dan als realiteit. Dit sociale netwerk is het geesteskind van James Touchi-Peters, de voormalige dirigent van The Minnesota Philharmonic Orchestra die aardig wat knaken binnen heeft gedirigeerd. De grootste voordelen van de website zijn – behalve de exclusiviteit – het ontbreken van advertenties en de streng gewaarborgde privacy van de gebruikers. Als je eenmaal betaald hebt, heb je wél weer toegang tot die gegevens.

Ik belde James op de ochtend nadat Netropolitan eindelijk de lucht in was gegaan, om te kijken of deze site nou echt een goed idee is, of gewoon een slinkse truc om middenklassers 7.000 euro uit hun portemonnee te kloppen.

VICE: Dus jullie hebben Netropolitan gisteren gelanceerd. Hoe werd de site ontvangen?
James Touchi-Peters: Het ging onze verwachtingen ver te boven. Ons businessmodel is redelijk uniek, en daarom verwachtten we wel wat aandacht, maar niet zó veel als nu het geval is.

Cool. Wat is er zo bijzonder aan dat model? Wat gaat het verschil maken?
Het idee ontstond tijdens een van de vele reizen die ik voor mijn werk maak. Ik wilde graag mensen die zijn zoals ik spreken en ontmoeten. Ik weet dat dit arrogant klinkt, maar ik ben orkestdirigent en moest dus vroeg of laat onder ogen zien dat ik een vrij apart leven leid. Het is simpelweg niet zoals dat van iedereen. Toen ging ik zoeken of er online misschien een plek was waar ik kon socializen met mensen die in hetzelfde schuitje als ik zitten. Ik kon niets vinden en toen ben ik research gaan doen. Ik vond het vrij choquerend dat het betaalmodel van bij een club horen – een model dat al honderden jaren bestaat – online nog niet bestond. Daar schrok ik wel van, en toen ben ik het zelf maar gaan doen. En dan kom je op 9.000 dollar uit. Waarom niet 50.000?
We hebben twee jaar getobd over deze kwestie. Dit was onze gedachtegang: we wilden een bedrag vaststellen dat hoog genoeg zou zijn om de meeste mensen buiten onze doelgroep af te schrikken. Tegelijkertijd moest het niet té hoog zijn, omdat mensen nog niet bekend zijn met dit businessmodel.

Er waren gek genoeg ook mensen die het inschrijfgeld alsnog veel te laag vonden. De bedragen die dergelijke clubs in het echte leven vragen is vele malen hoger. Toen kwamen we op 9.000 dollar uit. Ik las dat er nogal veel nadruk op privacy ligt. Hoe weet ik dan wie van mijn superrijke makkers ik ga treffen op Netropolitan? Of tik ik 9.000 dollar af om te ouwehoeren met willekeurige superrijken?
Min of meer wel. Je kunt een ander persoon ook geen vriendschapsverzoek sturen, maar wel volgen. Dit houdt het open en bevordert spontane ontmoetingen, en zo praat je niet alleen maar met mensen die je al kent.

Aha. Over welke soort rijkelui hebben we het eigenlijk? Ik zat zelf te denken aan miljardairs die eigenlijk een hekel hebben aan andere miljardairs. Welk inkomen vind jij net nog op het randje?
Ik moest in mijn onderzoek rekening houden met wereldwijde welvaart. Ik heb wat cijfers voor je: één op de tweehonderd mensen verdient meer dan een miljoen dollar per jaar. Dat is 1,5 procent van de wereldbevolking. In de VS ligt het anders. Daar is het één op de vijftig personen. Dat hele gedoe over die 1% klopt dus niet, want ze bedoelen eigenlijk 2%. Maar goed, ik dwaal af. We hebben besloten onze doelgroep op te splitsen in twee delen: je hebt de working rich, omdat het grootste gedeelte van die groep dag in dag uit aan het werk is en weinig tijd heeft om hun sociale netwerk te onderhouden. Daarnaast heb je nog een groep rijke mensen die in kleine stadjes of dorpen woont en daardoor moeilijk in contact komt met andere rijken. Netropolitan overbrugt dus zo een fysieke afstand.

Oké, maar het gaat dus eigenlijk gewoon om miljonairs.
Ja, dat klopt. En je hebt wereldwijd zo’n 30 miljoen mensen die jaarlijks meer dan een miljoen dollar verdienen. Ik zag een gat in de markt. Niemand had dat functionerende  offline businessmodel van netwerken onder rijken ooit vertaald naar online. Voor mij was het een no brainer.

Kan een persoon zijn of haar account deleten en het inschrijfgeld teruggestort krijgen?
We storten niets terug, onder geen beding. Dit is om te voorkomen dat mensen zich inschrijven, even gaan rondkijken, eventueel de boel opjutten en hier vervolgens zonder financiële schade vanaf komen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. We gaan het als volgt doen: als je eenmaal ingeschreven staat kun je ervoor kiezen om het jaar erop contributie te betalen. Je kunt dit ook niet doen, maar dan word je geschorst. Als je dan weer betaalt, na bijvoorbeeld een jaar geschorst te zijn geweest, kun je de draad gewoon weer oppakken. Met andere woorden: als je eenmaal lid bent, ben je eigenlijk voor altijd lid, zolang je maar betaalt. Alleen terugstorten doen we niet. Ik nam even een kijkje op ‘de achterkant’ van jullie site en het lijkt erop dat ie gebouwd is in WordPress. Ik weet niet of jullie gebruikers zich daar druk om maken, maar is dat wel veilig genoeg? Is dat niet een beetje onder jullie stand?
Ik kan geen commentaar geven over het platform dat we gebruikt hebben, maar we zijn extreem zelfverzekerd wat de beveiliging betreft.

Dit is een screenshot van de achterkant van de site. Nerds onder ons zien meteen dat dit WordPress is. Hoe kom je aan een leeftijdsgrens van 21 jaar? Ik bedoel, rijk is rijk. Heb je niets gehoord over de ‘Rich Kids’ op Instagram?
Ja die ken ik wel. Maar de reden voor die leeftijdsgrens is puur juridisch. Met 21 jaar en ouder ben je namelijk niet meer minderjarig. Op die manier kan er gecommuniceerd worden over drank ofwel fysieke toenadering, zonder te vrezen voor juridische sancties. Hoe lang hebben jullie aan de site gewerkt voordat ie eindelijk live stond?
Ik heb twee jaar research gedaan om te kunnen bepalen of het concept wel levensvatbaar zou kunnen zijn. De technische ontwikkeling ervan duurde nog eens twee jaar. Al met al een proces van vier jaar dus. Hoe kijk je aan tegen pornografische content? Wordt het toegestaan als mensen dickpics gaan sturen?
We hebben er nog niet mee te maken gehad, maar ik denk niet dat we het zullen toestaan. Pornografie kan intimiderend overkomen, dus waarschijnlijk zullen we ertegen optreden. Maar so far, so good.