FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

​Wat we kunnen leren van het Adformatie-stuk over wat merken kunnen leren van de dood van Prince

Het artikel 'Wat merken kunnen leren van Prince: Marketing- en PR-lessen van His Royal Badness' gaat wel echt heel ver.

Foto door Scott Penner via Flickr

Prince is dood. Dat is, in ieder geval voor een hoop mensen, erg, maar veel meer dan "hij is helaas dood, en wat schreef hij toch een mooie liedjes" kun je er eigenlijk niet over zeggen. Of toch wel?

Je kon het gisteravond bijna horen: het geluid van de contentmolen die als een handgedreven startmotor loeiend op gang werd gebracht. "Jongens, Prince is dood, vreselijk, maar wat kunnen we ermee doen?" schalde het over redacties op radio, televisie en internet.

Advertentie

Er was een interview met iemand die wel eens bij een concert van Prince was geweest, iemand kende een 41-jarige vrouw uit Dordrecht die Angelique heet en een keer op de piano van Prince had gezeten en iemand zette de game op zijn kop en haalde herinneringen op van de keer dat Prince bij een concert van hemzelf was geweest. De redactie van de DWDD was compleet in paniek over wat te doen met het nieuws, en de NOS besloot dat de mening van Jet Bussemaker over het overlijden van Prince niet ongehoord mocht blijven. RTV Noord-Holland publiceerde een stuk over een Amsterdamse fotograaf die Prince een paar keer ontmoette. En er was het vlammende artikel over het verdriet van "Prince-a-holic Jürgen Koevoets uit Etten-Leur."

Toch was dit allemaal nog niks, want ergens daartussendoor, onweerstaanbaar aangetrokken door de loeiende contentsirenes, publiceerde Adformatie het volgende artikel:

Wat merken kunnen leren van Prince: Marketing- en PR-lessen van His Royal Badness

Naast bizar (en best grappig) is het ook een vrijwel perfecte illustratie van waar we aanbeland zijn als het aankomt op media die reageren op niet-te-negeren nieuws. Nieuws in de categorie 'we moeten hier iets mee, maar hoe relateren we het in godsnaam aan wat we normaal gesproken doen.'

En als de dingen die je normaal gesproken doet dingen zijn als "Volume Coca-Cola stijgt met 2%, maar valuta-effect doet omzet dalen," kom je terecht bij een probleem dat enkel opgelost kan worden met iets wat in Amerika de 'hot take' genoemd wordt: een invalshoek verzinnen die een origineel lijkende draai geeft aan nieuws waar je eigenlijk geen moer over kan zeggen. Het tot nieuws verheffen van gebeurtenissen rondom het daadwerkelijke nieuws.

Nou kan het natuurlijk best dat de schrijver zo veel passie koestert voor marketingstrategie en funky muziek dat dit uit hem vloeide als een gitaarsolo van de overledene, maar toch denk ik stiekem dat dit niet het geval is. Dat de vraag "Jongens, valt er nog een marketinghaak te breien aan Prince?" daadwerkelijk heeft geklonken en onironisch is beantwoord met een volmondige "Joe, ik typ wel ff iets!"

Behalve dat de armoede van zoiets direct op je ogen slaat, gaat het bovendien om de dood van een mens, iemand die naast een ster met talloze fans ook nog gewoon een persoon was. Dat maakt het toch wel een beetje schrijnend. Ik bedoel, niemand zou moeten sterven voor een artikel waarin je dood gebruikt wordt om marketinglessen aan op te hangen, toch? En zeker geen marketinglessen waarin je wordt vergeleken met Trijntje Oosterhuis.

Tijdens het schrijven van dit artikel waren er volgens Google de afgelopen 24 uur bijna vijfduizend artikelen geschreven over de dood van Prince. In het Nederlands! Over de wereld was dat aantal 488.000. En dat is nog maar het begin. De emotionele retrospectieven moeten nog komen. De mensen die zeuren om de hoeveelheid aandacht die gegeven wordt hieraan. De onvermijdelijke anekdote van Ivo Niehe. En, helaas, stukken die vergelijkbaar zijn met "Wat merken kunnen leren van Prince."

Er zijn twee lessen die we kunnen leren van de lessen die merken kunnen leren van Prince. 1) We hebben met zijn allen zo'n behoefte hebben gecreëerd aan meer duiding, meer informatie en meer ervaringen van mensen uit Etten-Leur, dat dit soort stukken bestaansrecht hebben gekregen en 2) dat ik veel te veel aandacht heb gegeven aan iets nietszeggends en daarmee bijdraag aan de bullshittrog waar we met z'n allen zo dankbaar uit slobberen. Ik ga bier drinken. RIP Prince.