We rookten een paar jointjes met The Gaslamp Killer

Het was Raymonds eerste interview ooit, dus ging er traditiegetrouw iets mis met de voicerecorder. 

Ik heb een grondige hekel aan dj's die uren met minieme variaties op dezelfde beat doormijmeren. Wat The Gaslamp Killer op het podium doet is gelukkig precies het tegenovergestelde. De platen die hij draait struikelen over zichzelf heen en springen van Led Zeppelin via zijn eigen spookachtige beats naar de nieuwste tracks van z'n Brainfeader-vriendjes.

Vanaf het moment dat hij contact met me opnam om bovenstaande foto te gebruiken voor op de achterkant van zijn nieuwe album groeide het verlangen om een keer met hem een jointje te roken. Op Pitch kreeg ik die kans. Ik fotografeer, maar had nog nooit een interview gedaan. Dit werd mijn vuurdoop.

Het rode lichtje van de voicerecorder moest niet knipperen maar continu branden, bedacht ik me veel te laat. Met als resultaat dat het hele interview niet was opgenomen. Gelukkig is The Gaslamp Killer de beroerdste niet en hebben we het interview een paar jointjes en een bord eten verder gewoon overgedaan. Oh, en ik maakte natuurlijk een paar foto's.

VICE: Wat wil je het publiek laten ervaren als je optreedt?

The Gaslamp Killer: Ik wil ze iets leren, ze meenemen op een reis. Maar ze ook laten voelen dat ze zichzelf kunnen zijn, zichzelf kunnen verliezen in het moment.

Wat is de beste avond die je ooit hebt gehad?

Dat waren er veel, maar als ik er specifiek één moet noemen, dan zeg ik de laatste keer in Paradiso met Kutmah, tijdens 5 Days Off. Eén van de beste responsen van een publiek ooit, zeker weten. Andere die ik me herinner waren in Athene en Johannesburg. Sommige crowds worden helemaal gek en sommige zijn wat meer gereserveerd.

Je zei net op het podium dat het publiek jou voedt en jij hen.

Fuck yeah. Ik heb nu zo fucking veel energie. Ze vertrouwen mij om hen ergens mee naartoe te nemen. En als ze de hele tijd bij me blijven, dan heb ik ze ergens naartoe gebracht, weet je, dan heb ik ze gegeven waar ze om vroegen. Anders lopen ze weg. Wie gaat er nou in het publiek staan haten? Als je de muziek niet goed vindt, ga dan weg. Ondertussen zitten er toch wel 5.000 mensen tegen de speakers aangeplakt.

Heb je ooit zoiets meegemaakt met een andere dj of muzikant, een ervaring die je hiernaartoe heeft geleid?

Ik ging naar rock & roll-concerten, naar allerlei concerten eigenlijk, en toen zag ik een keer een rave-dj. Ik voelde zijn muziek niet zo maar ik zag hem controle hebben over de hele ruimte. En ik dacht: that’s it! Niemand in mijn omgeving bespeelde een instrument; iedereen skateboarde of surfte.

Dus dj’en was de meest logische keuze voor je?

Ja.

Hoe oud was je toen je begon?

Ik was 12, 13.

Wat voor muziek draaide je toen?

Reggae, hiphop, jungle. Ik was altijd bezig met het mixen van verschillende genres, maar ik kende er toen niet zoveel. En ik kon de platen niet krijgen, ze waren moeilijk te vinden. Maar nu kan ik gewoon denken aan een liedje en hem downloaden. Ik kan nu fucking alles draaien.

Probeer je een donkere kant van jezelf los te laten via je muziek?

Iedereen heeft een donkere kant. En sommige mensen weten hoe ze het moeten uiten. Leef met die demonen zonder dat je je afreageert op andere mensen of een slecht persoon wordt. Je kunt woede in je hebben, want iedereen heeft dat, maar je hoeft er niet naar te handelen. Het is iets wat je onder controle houdt door te sporten, gezond te eten, een beroep te hebben en gedragsoefeningen te doen. Je neemt zo iedere voorzorg om je een beter persoon te voelen, zodat je de donkere kant dan niet zoveel voelt. Ja, ik heb ook een donkere kant, maar ik laat woede en depressieve shit achter me en focus me op het positieve.

Word je rusteloos als je een paar weken niet draait?

Ja, ik ben een fucking workaholic.

Je zei dat het erg belangrijk is dat deze show in Amsterdam de beste werd van al je shows, waarom? 

Ja natuurlijk. Deze stad is mijn favoriete stad in Europa. Parijs, Athene, Barcelona, Londen — Amsterdam is de beste stad van al die shit. Ik voel gewoon een connectie met de mensen hier. Ze snappen het, ze snappen mijn muziek. Ze snappen mij.

Interview en Foto's door Raymond van Mil