WE SPRAKEN IEMAND DIE STEVIG BAALT VAN SERVETJES

Toen een vriendin me een paar weken geleden vertelde dat ze een jongen had ontmoet die nooit afval buiten zette, doemden bij mij gelijk een paar beelden op. Helaas is de visuele content van mijn hersenpan niet zo makkelijk te delen, dus vond ik op de vuilnisbelt die het internet is wat plaatjes ter illustratie.

[caption id="attachment_21060" align="alignnone" width="600" caption="Als je de twijfelende man met een gasmasker wegdenkt is dit wat ik me voorstelde."]

[/caption]

Optie 1) De knaap in kwestie leeft als een zwijn en spaart al zijn afval op in een kamer die bedekt wordt door een dikke laag teennagels, mandarijnenschillen en beschimmelde etenswaren. Met vochtplekken op de muren en moddervette ratten die elke dag een marathon wandelen over het aanrecht.

[caption id="attachment_21064" align="alignnone" width="400" caption="Zijn shirt is gemaakt van hennep en zonneschijn."]

[/caption]

Optie 2) Mijn vriendin bedoelt geen jongen, maar een neo-hippie die plastic erger vindt dan Satan, huilt zodra hij de vleesafdeling van de supermarkt in het vizier krijgt en iedereen die een kauwgom op straat spuugt een vuilniszak noemt. Op zijn bord is uit principe alleen dat wat uit de grond groeit welkom. De rest is zielig. Sokken van geitenwol? Nee, dat is te zielig voor de geit. Hij draagt gevlochten plantaardige vezels rond zijn voeten. Of sandalen. Of niks.

Er bleek een derde optie te zijn. Arjen Ulrich (28) oogt niet anders dan andere ex-skaters van zijn leeftijd. Het enige opvallende is dat hij op zijn baanfiets in zijn rechterhand een rieten mand meezeult. Een bruine rieten mand, gevuld met canvas zakken, die op hun beurt weer gevuld zijn met meegebrachte plastic tasjes en tupperware-achtige bakjes. Hij heeft namelijk afgelopen augustus besloten om niets meer te kopen wat in een verpakking zit. Wat niet eens zo'n heel gek idee is als je bedenkt dat de gemiddelde Nederlander per jaar tussen de zes- en zevenhonderd kilo afval produceert. Sindsdien heeft hij naar eigen zeggen maar drie vuilniszakken gevuld.

Hoewel ik er van te voren vanuit ging dat ik een freak zou ontmoeten die de 'groene' hype naar een nieuw hoogtepunt getild heeft, viel dat uiteindelijk wel mee. In plaats van een extremist die zijn ideeën aan de rest van de onwetende wereld wil opleggen, bleek hij een intelligente dude die gewoon wat bewuster omgaat met vuilnis. Bovendien was zijn huis brandschoon. Arjen kan je eigenlijk niet anders dan bewonderen om zijn aanpak van persoonlijke afvalproductie. Ik sprak met hem af om te vragen hoe hij het afvalloos leven volhoudt. En om zijn prullenbak te controleren.

VICE: Hoe begin je nou aan zo'n soort project?
Arjen Ulrich: Het was een zondag in augustus vorig jaar, ik zat gewoon thuis. Mijn koelkast zat vol, ik had afwasmiddel, zeep en shampoo in huis dus ik dacht gewoon: ik begin morgen. En dat deed ik.

Maar hoe kom je er nou bij om zoiets te gaan doen?
Ik woonde een paar jaar geleden met wat andere jongens in een studentenhuis in Delft. We maakten heel erg veel zinloos afval en dat stoorde me. Ik merkte ook dat steeds meer producten in de supermarkt, en dan vooral groenten, per stuk in plastic verpakt begonnen te worden. En al dat plastic verdween thuis, op honderd meter van de supermarkt, meteen in de vuilnisbak. Dat zette me aan het denken. Ik bedacht dat het best mogelijk moest zijn om zonder, of vrijwel zonder afval te leven.

Ben je nu dan niet de hele dag bezig met boodschappen?
Nee. Op zaterdag ga ik naar de markt en daar haal ik dan eten voor bijna de hele week. Ook ga ik dan langs de kaasboer en de slager voor broodbeleg, en bij de bakker voor brood. Daar neem ik zelf bakjes en tasjes voor mee. Die tasjes heb ik al sinds ik begonnen ben! Ze kennen me bij de meeste plekken waar ik kom al, dus dan hoef ik niet eens meer te vragen of ze het niet willen inpakken. Ik ben er in totaal hooguit een uurtje aan kwijt.

[caption id="attachment_21016" align="alignnone" width="600" caption="Verse pindakaas lijkt op de eerste ontlasting na een blindedarmontsteking."]

[/caption]

Is het niet verschrikkelijk duur om als 'afvallige' te leven?
Valt mee. En je krijgt er ook wel echt wat voor terug. Ik eet alleen maar verse producten eigenlijk. Zelfs verse pindakaas. Mijn moeder zei nog laatst tegen me dat ik er heel gezond uitzie, en zo voel ik me ook. Eigenlijk had ik me voorgenomen om het vol te houden tot het einde van vorig jaar, maar ik vond het leuk dus ik ben er maar mee doorgegaan.

Zijn er ook dingen die je mist omdat je ze niet onverpakt kan kopen?
Ja, heel gek, maar suiker is nergens te krijgen zonder verpakking. En wijn. Maar daar ben ik ondertussen aan gewend geraakt.

Ga je dan niet gewoon naar vrienden toe om alles zonder zorgen te kunnen eten en drinken?
Nee joh, ik nodig ze liever hier uit. Ik vind het leuk om te laten zien hoe het ook kan. Toen ik net begon was ik trouwens extremer dan nu. Ik weigerde bijvoorbeeld bierflesjes bij vrienden thuis omdat er een kroonkurkje opzat. Maar je moet een balans vinden. Ik ben een beetje als een niet-zo-strenge vegetariër: als ik bij andere mensen ben weiger ik niets, maar ik koop zelf gewoon niks met een verpakking.

Mag ik dat even in je prullenbak checken?
Haha, ga je gang.

Ha! Plastic!
Ja er zijn wel een aantal dingen die ik wel moet kopen in verpakking. Tandpasta bijvoorbeeld. Ik wil later nog wel een gebit hebben. Afwasmiddel heb ik nog over van voor ik begon, maar dat zal ik ooit moeten kopen. En ja, Wc-papier dus. Maar het is wel Eco wc-papier.

[caption id="attachment_21015" align="alignnone" width="600" caption="Eco wc-papier dus."]

[/caption]

Speel je nooit vals? Koop je niet stiekem wel eens een blikje cola ofzo?
Nee, dan zou ik er net zo goed meteen mee kunnen stoppen.

Ik merk wel eens dat sommige mensen die veel sporten neerkijken op dikke mensen die dat niet doen. Doe jij dat ook, maar dan met afval?
Is dat zo? Nee, ik voel me niet beter dan de rest. Ik zou dit ook niet aan andere mensen willen opleggen, ik wil ze hooguit bewust maken dat je ook zo kan leven. Zonder al te veel extra moeite. En ik hoop dat ik er wat mensen mee aan kan steken. Volgens mij zijn mijn vrienden zich tegenwoordig meer bewust van de dingen die ze kopen.

Heb je nog dieptepunten gekend in je leven zonder afval?
Nee, niet echt. Maar vorig weekend was wel een slecht weekend. Ik ging eten bij een Griek en daar hadden ze van die papieren placemats die ze na het eten meteen weggooien. Ik legde ze uit wat ik doe en vroeg of ze die wilden weghalen, dat begrepen ze wel, maar toen kreeg ik bij het eten toch een servetje! Mensen denken vaak niet eens meer na over dat soort dingen. Zoals die papieren schijfjes onder je theekopje, terwijl er een schoteltje onder staat. De dag na de Griek ging ik naar een snackbar gerund door Vietnamezen, en die begrepen het volgens mij niet. Ik kreeg mijn frikadel in een plastic bakje, ook al had daar niet om gevraagd. Daar baalde ik dan wel van.

Snap ik. Ik wil het woord 'lifestyle' in mijn leven zo veel mogelijk mijden, maar heb je al een naam voor die van jou?
Nee, ik vind de naam niet zo belangrijk. Het gaat uiteindelijk om het idee.

Klopt. Maar slimme mensen zeggen wel eens 'nomen est omen'. Zijn er nog anderen die leven zoals jij?
Ik ken alleen een gezin in Engeland ergens die ook zonder afval leven. Daar heb ik via de mail wel eens contact mee. En via Twitter ontdek ik steeds meer mensen die soortgelijke initiatieven hebben.

Ja. Dit schiet me net te binnen: wat dacht je van non-afvalisme?
Haha. Ik heb wel al een website, zonderafval.nl, dus misschien moet het maar iets in die trend worden.

Ik zou er nog even over nadenken, maar bedankt voor je tijd.
Geen probleem. Ik fiets wel even met je mee; ik moet naar de molen om meel te halen.

ALEJANDRO TAUBER