We vroegen een econoom wat er gebeurt als alle vrouwen vrij krijgen bij ongesteldheid

Ongesteld zijn is kut. En het is nog kutter als je naar je werk moet en een gesprek met Tjerk van marketing moet voeren terwijl je stekende pijn in je baarmoeder hebt, die volgens de wetenschap "bijna net zo erg is als een hartaanval.''

Maar het is niet zo makkelijk om dit toe te geven aan je baas. Je ziek melden omdat je aan het bloeden bent is op zijn minst een beetje ongemakkelijk, en aan de andere kant een taboe en bijna ongepast om over te praten. Daarom heeft het bedrijf Coexist in Bristol vorige week aangekondigd dat ze hun vrouwelijke werknemers de mogelijkheid geven om thuis te blijven als ze ongesteld zijn. Dit is niet vernieuwend, want Japan doet al zeventig jaar lang aan ongesteldheidsverlof, en Nike in Amerika biedt vrouwen ook al de kans om maandelijks een keer thuis te blijven.

Maar wat zou er gebeuren als alle werkende vrouwen vrij kregen om hun baarmoeder een keer per maand wat rust en liefde te gunnen? Zou de wereldeconomie dan bezwijken? Zou de aandelenmarkt instorten? Of zou de vrouw – zoals Karen Bradly gelooft – op de werkvloer weer worden gezien als het zwakkere geslacht wegens onze hel die de maandelijkse periode heet? We vroegen het aan Hyun-Jung Lee, hoogleraar arbeidsverhoudingen en organisatiegedrag bij LSE.

VICE: Hoi meneer Lee. Ten eerste, hoe denkt u zelf over een menstruatiebeleid op de werkvloer?
Lee: Ik kom oorspronkelijk uit Zuid-Korea, waar vrouwen het recht hebben om een dag per maand vrij te krijgen als de menstruatiepijn ondraaglijk wordt. Daar is dat normaal, omdat ze in een strenge werkomgeving leven. Mensen zijn om acht uur 's ochtends op hun werk, maken een werkdag van twaalf uur en volgens traditie vragen veel bedrijven ook nog of je zaterdag tot in de middag komt werken. Veel werknemers moeten daar volledig voor hun werk gaan.

Heeft Engeland eigenlijk wel een menstruatiebeleid nodig?
Nou, het is niet noodzakelijk, omdat er in dit land al veel ruimte is voor flexibiliteit op de werkvloer. Veel mensen melden zich ziek – toevallig is mijn assistent er vandaag niet, omdat ze zich niet lekker voelde. Als werknemers iets meer flexibiliteit krijgen, kan dat positieve gevolgen hebben voor het gehele welzijn van je personeel. Mensen kunnen thuis net zo productief – en misschien wel productiever – zijn dan op kantoor, zonder allerlei afleidingen van collega's.

Dus kan een menstruatiebeleid de werkvloer productiever maken?
Ja, Virgin Group en Netflix hebben bijvoorbeeld een beleid waar je onbeperkt voor alles vrij kan vragen. Ik weet dat dit niet geloofwaardig klinkt, maar zo'n beleid bevestigt wel dat werknemers die menselijk behandeld worden, meer verantwoordelijke beslissingen zullen nemen. Ik vroeg aan het hoofd van de HR-afdeling van Virgin hoeveel dagen zij in een jaar vrij nam, waarop ze antwoordde met: "Niet zo veel.'' Door te weten dat ze vrij kan vragen wanneer ze wil, motiveert het een en ander en zet het belang van het werk in perspectief. Niemand wil in een omgeving werken waar je constant het gevoel krijgt dat mensen je in de gaten houden. Het gevoel dat je wordt bekeken, heeft alleen maar negatieve gevolgen voor je productiviteit.

Maar wat als mensen thuis niet kunnen werken? Is een menstruatiebeleid dan wel zo aannemelijk?
Ik snap de uitdaging, omdat je bij een menstruatie niet kan voorspellen wanneer het begint. Dus met alle respect kan het wel zorgen voor een onzekere arbeidsverdeling. Maar als je op je werk aan het lijden bent, is het vanzelfsprekend dat je alsnog niet productief bent. Het is ook een pijn die als het ware aanstekelijk is. Als je aan het lijden bent, functioneer je niet optimaal en collega's zien dat je niet aan het werk bent. Dit kan een negatief effect hebben op de moraal van de andere werknemers.

Wat zou het voor gevolgen hebben voor de economie van een land, als alle vrouwen de mogelijkheid krijgen vrij te nemen wanneer ze ongesteld zijn?
Eén dag in de maand niet op je werk verschijnen, zou volgens mij geen financiële gevolgen hebben. Daar komt dus nog eens bij dat vrouwen ook, mits ze werk dat dit toelaat, thuis kunnen werken. Als je op papier naar dit beleid kijkt, dan denk je misschien van wel, omdat een aanzienlijk deel van het personeel een extra vrije dag kan opnemen, wat het bedrijf veel geld kan kosten – maar dat is alleen gebaseerd op het economische model. Als je rekening houdt met de positieve gevolgen, zoals de invloed op de gezondheid op het werk, geluk en productiviteit, zou het niet echt uitmaken.

Zouden meer bedrijven in Engeland een menstruatiebeleid moeten invoeren?Zeker, maar bedrijven moeten stilstaan bij hoe belangrijk de manier is waarop je zo'n beleid invoert. De werknemers met een hogere functie moeten er zeker van zijn dat het een positief beleid is, dat waarschijnlijk zorgt voor een flexibelere werkomgeving waar alle werknemers meer waardering hebben voor het werk dat ze doen.

Ik zeg dit omdat het een gevoelig beleid is. In werkelijkheid nemen vrouwen in Zuid-Korea deze dagen niet vrij, omdat het nog steeds erg beschamend is om aan te geven dat je ongesteld bent. Vrouwen moeten nog steeds met mannen concurreren op de werkvloer, dus het zou voor veel vrouwen ongewenst zijn om een extra vrije dag te nemen en het lijkt alsof je privéleven belangrijk is dan je werk.

Hoe groot is de kans dat zo'n beleid door heel Engeland wordt ingevoerd?
Ik denk dat dit een erg revolutionair idee is. Iets dat veel tijd kost om in te voeren en op te nemen in de Engelse werkcultuur. Er is daarnaast ook een kwestie van gendergelijkheid, want als het beleid alleen invloed heeft op vrouwen, wat heeft het dan voor gevolgen voor vrouwen. Hoe worden gezien op de werkvloer? Een groot deel van de vakbonden zal er alsnog problemen mee hebben, waardoor het overleg lang zal gaan duren.