We vroegen Parijzenaren hoe ze denken dat hun leven verandert na de aanslagen

Op vrijdag 13 november sloeg de terreur toe in Parijs, en daarmee in het hart van de westerse samenleving. Een serie aanvallen van IS vond plaats in het tiende en elfde arrondissement van de Franse hoofdstad. Daarbij vielen op zijn minst 129 doden en 352 gewonden.

De terroristen hadden voetbalfans en feestgangers als doelwit - de gemiddelde Fransman aan het eind van een lange werkweek dus. De zaterdagochtend was erg zwaar. We werden allen wakker met de schrijnende realisatie dat de avond ervoor geen droom was. Desondanks gaat het leven door. Zaterdagmiddag ging ik de straat op, om mede-Parijzenaren te vragen hoe ze denken dat ons leven hierdoor verandert.

VICE: Denk je dat je leven veranderd is door de aanvallen?
Steeve: Ik volgde de gebeurtenissen nauwgezet. Het was verschrikkelijk, er zijn geen andere woorden voor. Aangezien sommige publieke plekken gesloten moeten blijven, zullen mijn gewoontes iets veranderen. Ik moet mijn culturele leven grotendeels op pauze zetten. Het zet je wel aan het denken. Vandaag besloot ik de stad in te gaan, in plaats van thuis te blijven. Ik vind het belangrijk om je leven zo normaal mogelijk voort te zetten.

Misschien moeten we dat allemaal doen?
Ja, maar dat is niet makkelijk. Alles verandert door wat er gebeurd is, of we dat nou willen of niet. Misschien weerhoudt het ons niet van het zien van onze vrienden, of een drankje met ze te doen. Maar dat doen we niet op dezelfde plekken, laat staan in dezelfde stemming.

Vermijd je nu sommige delen van de stad?
Niet echt. De overheersende gedachte die ik heb, is dat ik niet bang moet zijn.

VICE: Hoe ervoer je de gebeurtenissen van vrijdag?
Yadira: Ik komt uit Cuba, maar ik werd wel heel verdrietig toen ik zag wat er gebeurde. Ik woon nu twee maanden in Parijs, en dit is de eerste keer dat ik zoiets verschrikkelijks meemaak.

Verandert je leven door wat er gebeurde?
Ja, zeker. Vandaag wilde ik naar de Tuilerieën met mijn vriend. Maar ik blijf nu toch liever in het noorden van Parijs, voor de veiligheid.

Ben je nu bang?
Ja. Ik ben bang om op straat te zijn. Zelfs overdag. Ik wilde wat frisse lucht, maar ik ga snel naar huis. Ik denk dat het binnenkort wel makkelijker wordt om je leven normaal te leven, maar nu neem ik liever geen onnodige risico's.

VICE: Hoe voel je je, na de aanslagen van vrijdag?
Ambrose: Het is verschrikkelijk. Ik voel me raar. Ik begrijp nog niet wat er gebeurd is. Ik woon in het gebied waar de aanslagen plaatsvonden, maar vrijdagavond was ik in het negende arrondissement. Ik keek voetbal met vrienden.

Het is vast gek om weer naar huis te gaan?
Ja, de hele omgeving heeft een trauma. Ik moet zeggen dat ik me daar niet helemaal op m'n gemak voel. Ik heb een slecht voorgevoel.

Denk je dat je dagelijkse routine verandert?
Nee, ik denk het niet. Ik wil normaal leven. Het is beter om dat gewoon te doen, denk ik. Anders betekent het dat ze gewonnen hebben.

VICE: Hoe voel je je?
Benjamin: Kut. De wereld is een fucked up plek. Ik vraag me af wat voor effect dit heeft op de verkiezingen van 2017.

Ga je er anders door leven?
Ik maak me geen zorgen om mijn veiligheid of mijn gezondheid, dus ik gedraag me zoals ik altijd doe. Ik heb weinig zin om te gaan feesten, maar dat komt door de algehele sfeer in Parijs, niet uit angst.

VICE: Hoe ervaarde je de aanslagen van vrijdag?
Dominique: Het dodental blijft stijgen. Ik voel me totaal niet veilig.

Verander je je dagelijkse routine?
Ja. Ik besteed meer aandacht aan de plekken die ik bezoek. Ik vermijd grote plekken, en plekken waar veel mensen samenkomen. Ik ga ook wat minder snel naar buiten.

Nu ben je ook buiten?
Ik twijfelde of ik dat moest doen, en ik ga zo naar huis. Ik ben in ieder geval voorzichtig, tot de noodtoestand is ingetrokken. Ik ga vanuit thuis werken, en ik ga alleen naar buiten als het moet.

VICE: Hoe was de vrijdagavond voor jou?
Étienne: Er zijn geen woorden voor. Het is walgelijk. De slachtoffers deden gewoon een drankje op het terras of bij een bar. Ik ben nog in shock.

Zullen je dagelijkse gewoontes veranderen?
Ik verander mijn gewoontes niet, anders winnen ze. Als we in angst leven, spelen we mee met hun spel, en dat zou jammer zijn.

Zijn je weekendplannen niet veranderd?
Alle openbare culture plekken zijn gesloten, dus ik kan niet alles doen wat ik wil. Los daarvan ga ik zaterdag wat drinken met vrienden, ja. Natuurlijk is onze stemming anders, maar ik denk dat het belangrijk is om je leven niet radicaal te veranderen. Dat denk ik nu, misschien verandert dat nog. We zullen zien.

Waar was jij vrijdagavond?
Noémie: Ik was in een café dicht bij Rue Bichat, waar een van de beschietingen plaatsvond. Ik zat op het terras, en de eigenaar zei dat we allemaal naar binnen moesten komen. We moesten uren binnen blijven. Daarna liep ik naar Republic, en een politieagent greep me vast en trok me een ander restaurant binnen. Daar moest ik ook een tijdje blijven. Uiteindelijk kon ik naar huis.

Je bevond je dus in het epicentrum van de gebeurtenissen.
Ja. Ik eet elke week wel bij Le Petit Cambodge. Je moet meestal drie kwartier wachten op een tafel, en dan drink ik een biertje bij Carillon. Beide plekken zijn aangevallen. Ik had daar kunnen zijn. Het is verschrikkelijk wat hier gebeurt. Ik voelde me altijd veilig in Parijs, maar nu is alles anders.

Zul je je dagelijkse leven veranderen?
Nee, dat wil ik niet. Ik ga vanavond wat drinken met een vriend. Niets feestelijks natuurlijk, maar ik vind het belangrijk om naar buiten te blijven gaan. Ik hoop dat de bar open is.