WE WAREN BIJ EEN GEMOEDELIJK FEESTJE DEMONSTRATIETJE TEGEN HET KRAAKVERBOD

Een hoop mensen vinden dat krakers stinken, niet werken en dreadlocks hebben. Vaak klopt dit ook wel, en wellicht is mede om die reden kraken per 1 oktober definitief verboden. Een enigszins discutabel plan, gezien het feit er nul betaalbare woningen zijn in Amsterdam, tenzij je een misdaad begaat. Zoals kraken, na 1 oktober. Zonder kraken waren clubs als Doornroosje in Nijmegen en Paradiso in Amsterdam er ook niet geweest. Oh, en huur betalen ís ook helemaal niet leuk. Afgelopen zaterdag werd er bij wijze van protest op de Dam geslapen, iets dat eind jaren '60 zo gewoon was als het beledigen van homo's nu. Jan en Ewout deden hun meest krakers-achtige outfit aan en zetten een tent op, onder hetzelfde mom waaronder eigenlijk de hele Damslaap-demonstratie werd gehouden: meedoen is belangrijker dan daadwerkelijk het kraakverbod tegenhouden middels een effectieve actie.

Ewout had behoorlijk zijn best gedaan om er uit te zien als een kraker. Hij had zelfs zijn hondje Toffie meegenomen. Die schoenen moest hij ooit verplicht aanschaffen voor zijn baan als dozenverzamelaar in een soort distributieloods bij Schiphol. Het was zo kut dat hij het één dag heeft volgehouden. De schoenen kostten vrijwel het salaris van die dag. Die kogelhulzen ging hij vroeger altijd zoeken met een vriendje van hem, op de hei ergens bij Ermelo, waar soldaten oefenden. Wellicht ironisch te noemen is dat dat vriendje als soldaat in Irak is gesneuveld.

Jan had het bij een CCCP-trui gehouden en een sjaal die op mysterieuze wijze in zijn kast terecht was gekomen. Zijn vintage lakschoenen had hij nog wel aan, wat zijn cover toch een beetje verried, net als zijn pakje filtersigaretten, wat shag had moeten zijn.

Deze jongen zat levenloos onder zijn parka. Wellicht mediteerde hij en zweefde hij drie centimeter boven het natgeregende natuursteen. Wie weet?

Door deze knakker zagen we plotseling de ernst in van het hebben van geen woning.

Dit is een breiende clown, terwijl op TV Goede Tijden, Slechte Tijden te zien is. Althans, een foto van de voltallige cast. We vonden dit een relatief spannende aflevering, maar we volgen het dan ook al een tijdje niet meer.

Toffie bleek een echte krakershond te zijn, met name toen hij nat regende en het onmogelijke waarmaakte door nog ruiger te gaan ruiken dan hij al deed. Niet te harden, maar hij voelde zich nergens onwelkom.

Punk all over the place. Een meerwaarde, als je bedenkt dat overdag de Dam volstaat met roerloze mannen in Darth Vader- en Neptunus-pakken.

Praktisch gezien bleek een tent op de Dam opzetten nog lang niet makkelijk. We waren vooral vergeten dat er op de Dam niet echt de zachte, stevige, perfecte haring-aarde ligt waar de doorgewinterde kampeerder doorgaans een tent van in zijn broek krijgt. (Die woordgrap moest even uit ons systeem.)

Een ding dat opviel was dat krakers graag bordjes, spandoeken en jasjes met anti-kapitalistische leuzen uit de sien dragen en verspreiden. Je kan dus zeggen dat ze van de technieken van moderne marketing gebruik maken, zij het op een wat povere, ineffectieve manier. Althans, als we als definitie van effectief hanteren dat je boodschap effect heeft, want het kraakverbod gaat gewoon door. Dat het grootste gedeelte van Nederland niet echt begrijpt waar kraken voor staat heeft deels te maken met het hoogtij vierende rechts-populisme, maar de kraakscene zou wellicht ook eens meer hand in eigen boezem moeten steken. Kom op jongens, een betere wereld begint bij een netter geschreven spandoek.

Neem dan de boodschap van de Bijenkorf. Hebtember. Hoe verzin je het.

Dit is een rij voor de WC die iemand had geknutseld, waarvoor niets dan lof.

Wat bedoelen ze precies met DIY? Dat niemand hem voor je gaat vasthouden? Dat je kunt roepen wat je wilt als je gepoept hebt, maar dat er echt geen kraker komt om je billen af te vegen? In elk geval, het was een prima plek om te schuilen, ondanks de wat bedompte lucht. En ook meisjes versieren ging er prima, althans, het lukte Ewout met verve.

Veel leuker dan een vliegje, wel minder strategisch geplaatst.

Niet hygiënisch, wel fotogeniek.

Op sommige momenten was er opeens een déjà vu naar Lowlands-camping 3. Maar dan zonder Limburgse buurman in een 3VOOR12-shirt die de hele dag naar The Whitest Boy Alive luistert.

Ewout sympathiseerde erg met de krakersbeweging. Wel vertelde hij dat pas toen hij dronken was en er twee krakersmeisjes achter hem aan bleken te zitten.

Aan de rand van de samenleving, aan de rand van de Dam, en dan nog tot de minderheid behoren. Deze twee jongens zitten waar ze voor staan.

Krakers en trucjes met vuur is als natte hondjes en stank. Het is altijd in meer of mindere mate aanwezig (Sorry Toffie).

De kraakbeweging kent veel overeenkomsten met iedere willekeurige religie als het gaat om symboliek. Feit blijft echter dat dit twee middelgrote meloenen op twee kussentjes zijn.

De aanwezige politie was redelijk laconiek, op een paar hardhandige arrestaties van wildplassers na. Enigszins opmerkelijk: er werd op straat gedronken en muziek gemaakt dat het een lieve lust was, en hier en daar een snuif pep door de gepiercete neusgaten genuttigd, maar wildplassen ging blijkbaar veel te ver. Urine is natuurlijk een opstapje naar het zwaardere werk: het begint bij wildplassen en het eindigt met drie dode bejaarden in je achtertuin.

Hier werd het een beetje duister. De DJ draaide Killing in the Name of van Rage Against The Machine en deze clown stond daar in een Oost-Europese taal over heen te rappen.

Fuck…

…you…

…I…

…won't…

…do…

…what…

…you tell me etc.

Net zwanger en dan het onwetende kindje al direct dit predikaat geven. Niet ELKE BLANKE IS BIJ VOORBAAT EEN CRIMINEEL, OK?

Deze luchtalarmsirene stond naast onze tent te loeien, wat ons uiteindelijk deed besluiten om NIET de nacht op de Dam door te brengen in een tent. Dat, en het feit dat het koud was en er een warm bed in een huurhuis met CV op ons wachtte.

EWOUT LOWIE & JAN VAN TIENEN