WE WAREN IN BERLIJN EN GAVEN EEN PEER AAN CARIBOU

Eerder deze maand gingen we naar Berlijn, omdat worst, bier en het Berlin Festival ons daar een goede reden voor gaven. Zoals dat wel vaker gaat op een festival traden er ook artiesten op, zoals Caribou, die we graag wilden interviewen. Dat mocht, dus we gaven hem als dank een peer cadeau.

Vice: Hallo Dan! Wat vind je van Berlijn?
Dan: Ik ben hier al vaker geweest, maar ik heb eigenlijk nog nooit echt de tijd gehad om de stad zelf te bezoeken. Nu gaat dat ook niet lukken, vrees ik.

Je komt zelf uit Canada, maar je woont in Londen.
Ja, ik ben daar voor mijn studie naartoe gegaan en ik had er zo naar mijn zin dat ik er ben blijven wonen.

Want vind je dan zo leuk aan Londen?
Hmm, geen idee eigenlijk. Het is er best deprimerend. Zelf zie je er niet echt depressief uit.
Ja, ik weet het. Ik heb dit jasje gekregen van een vriend, die ook mijn artwork maakt.

Is die soms homo?
Ja. Hij vond het een beetje te gay voor een gay. En ik ben nu gewoon een heteroman in een regenboogjas. Het is een statement voor gelijke rechten!

Echt?
Nee, eigenlijk niet.

Je hebt wiskunde gestudeerd. Het lijkt niet echt logisch om dan opeens muziek te gaan maken.
Ik heb altijd al muziek gemaakt, maar ik dacht dat het onmogelijk zou zijn om die muziek ook daadwerkelijk uit te brengen. Eigenlijk was ik ook best gelukkig toen ik gewoon wiskundeles gaf.

Heb je muziek nodig om je diepe gevoelens enzo te uiten?
Hmm, nee. Ik ben niet zoals Kurt Cobain. Ik creëer liever gevoelens dan dat ik ze uit. Meestal ben ik zelf verbaasd over het resultaat.

Ik las ergens dat je voor Swim in totaal 600 tracks opgenomen hebt. Is dat zo of heeft een of andere schlemiel dat verzonnen?
Dat klopt inderdaad. Maar dat zijn vooral nummers waar ik met een bepaald idee aan begonnen ben, maar die ik nooit afgemaakt heb.

Ik vind 'Odessa' werkelijk geniaal. Mijn vader trouwens ook: die luistert het altijd in de auto. Maar dat terzijde. Ik vroeg me dus af of je ooit in Odessa geweest bent.
Nee, ik had die naam gelezen in een boek en ik vond het zo'n leuk woord dat ik het gekozen heb als titel. Ben jij wel in Odessa geweest?

Ja.
Hoe is het daar?

Uh, nogal vreemd. Een beetje een cultuurshock. De mannen dragen er naveltruitjes. En strings.
Dat klinkt interessant… Misschien dan maar goed dat ik er nooit geweest ben.

Misschien wel ja. Zeg, je gebruikt ook veel samples uit oude nummers. Wat is je favoriete plaat aller tijden?
Hmm, dat is een moeilijke vraag. Daar moet ik even over nadenken.

Oh gelukkig, want ik was bang dat het een enorme clichévraag zou zijn.
Mensen vragen vaak wat mijn lievelingsnummer is, maar naar mijn favoriete plaat eigenlijk nooit. Ik denk dat het Spiritual Unity van Albert Ayler is. Die plaat is zo anders dan alles dat ik ken. Niemand heeft ooit zoiets gemaakt. Het is vreemd, maar nog steeds melodieus. Niet alleen abstract geblaas.

Je eerste release heette People Eating Fruit. Van welk fruit houd je het meest?
Ik denk van mango.

Ah shit. We hadden gegokt dat het een peer was, dus we hebben een peer voor je.
Dat lust ik ook hoor. Bedankt!

INTERVIEW: COBY HOUNJET
FOTO: ELINE LAFFUT