Od disco po Berghain – zdjęcia, które pokazują, jak na przestrzeni lat zmienił się clubbing

Artykuł oryginalnie ukazał się na GARAGE

W 1967 wydział architektury na Uniwersytecie Florenckim huczał od śmiałych, radykalnych planów na… kluby nocne. Po tym, jak Manilo Cavalli, Francesco oraz Giancarlo Capolei otworzyli pierwsze tego typu miejsce w Rzymie w 1965; profesor Leonardo Savioli zaczął prowadzić zajęcia o designie klubów disco, nazywanych wtedy „piperami”. To był początek włoskiego ruchu Radykalnego Designu, kwestionującego kapitalizm, monotonię codziennego życia i oddzielenie ekologii od społeczeństwa. „Szczerze mówiąc, wydaje mi się, że kluby to były jedyne miejsca, którym pasowały ich projekty”, stwierdził o Radykalnym Designie Sumitra Upham, jeden z kuratorów wystawy z 2015 roku na Londyńskim ICA (Instytut Sztuki Współczesnej) w wywiadzie dla „The Guardian”.

To, że niewystarczająco poważnie traktujemy kwestię designu w klubach, brzmi jak stwierdzenie, za które można być w takim klubie wyśmianym. Wystawa Night Fever: Designing Club Culture 1960-Today w Vitra Design Museum w Renie jest jednak mocnym argumentem, że to prawda. Od Space Electronic, przestrzeni pełniącej funkcje disco, szkoły architektury i ogrodu warzywnego zaprojektowanego w 1969 roku przez Gruppo 9999 do murali Keitha Harringa w klubie Area w NYC i sytuacjonistycznych korzeni nazwy klubu Hacienda – wszędzie znajdziemy zaskakująco dużo korelacji pomiędzy klubami, sztuką i akademią. W niedawno porzuconym projekcie nowego budynku dla londyńskiego Ministry of Sound firma Rema Koolhaasa, OMA, zaproponowała, by część budowli przesuwała się w górę i w dół w zależności od tego, czy klub jest otwarty lub zamknięty; jak widać radykalny design klubów wciąż ma się dobrze.

Gdyby nie udało się wam dotrzeć na wystawę do Niemiec, 22 maja do sprzedaży trafia książka, która ją uzupełnia. W innym wypadku przewiń sobie kilka zdjęć poniżej, co pozwoli ci przeżyć ten niesamowity kawałek historii clubbingu.

Zobacz zdjęcia: