Co mówi o tobie każdy element odzieży, jaki nosisz

W porządku, zacznijmy od czegoś, co przybliży ci zamysł tekstu. Otóż okazuje się, że istnieje coś takiego jak „bluzka dla współprowadzącej podcastów”. Oto opis ze strony Modcloth, sklepu internetowego, który ją sprzedaje:

W sumie nie mija się z rzeczywistością – ta bluzka rzeczywiście krzyczy: „ludziska, pamiętajcie, że na naszym Patreonie pojawiły się nowe nagrody!”. Aż słychać prowadzącą, która niezwykle wolno czyta z Wikipedii szczegóły morderstwa sprzed 20 lat. Taki opis jednak sprawia, że człowiek zaczyna myśleć o innych ubraniach, prawda? O rzeczach, które nosimy na co dzień i o tym, co one mówią o nas jako o osobie. W takich chwilach uświadamiamy sobie, że nasze wybory odzieżowe wpływają na to, jak postrzegają nas inni; każdy kapelusz, każda koszulka, każde akcesorium i każdy but mówi światu: hej, świecie. To właśnie ja.

Oto, kim jesteś na podstawie tego, co nosisz.

„O, dobry wieczór, panie władzo! Zapraszam, zapraszam! Dilerzy są w sypialni na piętrze. Nikt ich nie zaprosił, sami przyszli! Serio! Och, do diaska, upuściłem portfel, który dostałem od taty… tata jest w wojsku, nawiasem mówiąc…”

Wybaczcie, ale zasadniczo nie sposób spędzić więcej niż jednego dnia w okolicach wydziału kulturoznawstwa i nie wpaść na taką dziewczynę. Ma własną stronę, na której sprzedaje ręcznie haftowane hasła zagrzewające do walki z patriarchatem. Opanowała charakterystyczny, lekko ironiczny uśmiech, specjalnie z myślą o samojebkach i zdjęciach grupowych. W barze zawsze siedzi z płaszczem na kolanach. I Boże, czy ona…? Tak, znowu mówi o Harrym Potterze. Nosz kurwa. „Zgredek był uciskany” – mówi. Halo, ktoś ma ochotę na kolejną kolejkę? Ktokolwiek? Po prostu dajcie mi jakiś pretekst, żebym mógł odejść od stolika. Czy postawić komuś piwo?!

Tutaj w sumie wyśmiewam się z samego siebie, bo dokładnie tak wyglądają moje okulary. Jednak za każdym razem, gdy je zakładam, czuję, że miejsce doktora Jekylla zajmuje pan Hyde. Przy czym w moim wypadku pan Hyde nazywa się Konstanty, mieszka w najpopularniejszej dzielnicy miasta (nieprawda) i ciągle czuje niepohamowaną potrzebę opisywania piw jako „pachnące chmielem” lub „mające metaliczny posmak”. To jedyne określenia, jakie znam, a pan Hyde niestety nie posiada własnej wiedzy.

Z takimi dziewczynami bardzo łatwo się pisze, bo wystarczy, że powiesz „pieseł” i raz na kilka dni będziesz wysyłał jej zdjęcia uroczych zwierzątek.

√ Jego snapy są przeważnie kręcone w pustych wagonach kolejek podmiejskich, ponieważ dojazdy z Katedry Mody na Wydziale Wzornictwa ASP do domu jego rodziców na obrzeżach miasta zajmują półtorej godziny. Mimo to jego opis na Tinderze zawiera tylko emoji pinezki i słowo „Warszawa”.
√ Raz miał atak paniki w wesołym miasteczku.
√ Każde święta spędza ze swoimi rodzicami w Dubaju.
√ Na ostatnie urodziny dostał 3 tysiące złotych.
√ [ Długie nagranie niewyraźnych dźwięków z palarni w klubie] „To gabber, ziomy!” Spoiler: to nie był gabber.

Kiedy usłyszał, że nie wszyscy studenci żyją na jego poziomie, nie był w stanie w to uwierzyć. Jak to, nie mieszkają w kupionych przez rodziców mieszkaniach w centrum miasta? No to gdzie mieszkają? Pod miastem? A to pewnie jeżdżą taksówkami, prawda? Nie? Komunikacją miejską? I tak codziennie? Boże! Rząd powinien coś tym zrobić!

Za kilka lat, po półtorarocznych wakacjach (no co, przecież studia męczą), dostanie ciepłą posadkę w firmie tatusia, kupi sobie mercedesa i będzie chodził jedynie do barów, o których piszą na Pudelku.

„Moja współlokatorka naprawdę źle się czuje, a wasza sypialnia jest dokładnie pod jej pokojem, więc czy moglibyście wyłączyć tę piosenkę, której praktycznie u nas nie słuchać, ale i tak jej przeszkadza? Mam numer faceta, od którego wynajmujecie mieszkanie – nie, nie powiem skąd – i nie zawaham się do niego napisać, wielokrotnie, wyolbrzymiając agonię, która wiąże się ze słyszeniem nawet najcichszych dźwięków. Będę go nękać, dopóki nie będzie miał innej możliwości, jak was wyeksmitować i zatrzymać depozyt. Wszystko jasne? Następnym razem dwa razy się zastanówcie, zanim w niedzielę włączycie radio o 16”.

Kojarzysz tych znajomych znajomych, których raz na jakiś czas spotykasz i z którymi postanawiasz wspólnie wynająć mieszkanie? No więc siedzicie sobie w barze i przeglądacie oferty. Gdy zauważają ładny apartament w śródmieściu, pytają: „więc jaki jest twój budżet na miesiąc? Cztery, pięć?”. Nagle zdajesz sobie sprawę, że nie mówią o pięciu stówkach, tylko o pięciu tysiącach MIESIĘCZNIE. Zaczynasz rozumieć, że oni nigdy w życiu nie płacili czynszu, ponieważ ich tata po prostu przelewał kwotę prosto na konto właściciela. W końcu mówisz, że zamieszkasz w komórce pod schodami, ponieważ „nie potrzebuję tak dużo miejsca, naprawdę!”, ale w rzeczywistości liczysz, że dzięki temu mniej zapłacisz. Mimo to i tak najniższa oferta, jaką słyszysz, to półtora tysiąca miesięcznie. Wiesz, czego to kwestia?

To wszystko przez ich dres. Oni nigdy nie gotują, tylko każdej nocy zamawiają sobie przez Uber Eats sushi albo coś hinduskiego. Gdy w ich mieszkaniu robi się brudno, wynajmują ekipę sprzątającą, a sami spędzają noc w hotelu. Kiedy ich szykowne mamusie przynoszą im w prezencie świeczki za 500 złotych, zamiast postawić je na półce i czcić przez najbliższe kilka miesięcy, te potwory je zapalają. Bogaci ludzie to kompletni wariaci.

Dziwny typ, który kilka godzin po tym, jak o siódmej rano skończyliście imprezę z praktycznie przepalonymi nozdrzami, wrzuca na Instagram eleganckie zdjęcie z Muzeum Sztuki Nowoczesnej, na którym ma na sobie dzierganą czapeczkę i spokojnie podziwia obrazy. Jak on to robi???

√ Reklamuje seminaria dotyczące transakcji giełdowych, o których jesteś prawie pewny, że stanowią część złożonej piramidy finansowej.
√ Komentuje zdjęcia na Instagramie Belii Hadid, jak gdyby ona naprawdę miała go zauważyć.
√ „Ile za seks? Lol. Wiesz, jestem miłym facetem”. [ Mija kilka sekund] „Nawet nie jesteś taka ładna. Siódemka odrzuca solidną dyszkę, to często się nie zdarza”. [ Mijają dni, gdy nagle o 4 w nocy wibruje ci telefon] „URODA PRZEMIJA, WIESZ? MILI FACECI ZBYT CZĘSTO SIĘ NIE ZDARZAJĄ”.

Na każdej imprezie jakiś pijany kolega robi mu tatuaże cyrklem i atramentem z długopisu. Większość z nich przedstawia memy, o których za kilka miesięcy nikt nie będzie już pamiętał. Wali byki ortograficzne, jakich mało, ale twierdzi, że to taki styl. Spędza całe dnie w lumpeksach, szukając odpowiednio ironicznie brzydkiego dresu. I chociaż mieszanka wódy i gabberu sprawia, że rzyga dalej, niż widzi, nadal pędzi na każdy Wixapol.

Wrzuca dwa prawie identyczne selfie zrobione przy specjalnej lampie do samojebek, które i tak w jakiś sposób zbierają po ponad tysiąc polubień. Siedzi do 3 nad ranem przeglądając memy na Instagramie, ale nie wie, dlaczego przez cały czas jest zmęczona. Robi zrzuty ekranu wszystkich rozmów, które w przyszłości będzie mogła wypomnieć podczas kłótni. Ot, taki typ.

√ Spóźnia się godzinę na swoją zmianę w kawiarni, w której kawa chodzi za 17 złotych, a na parapetach stoją umierające roślinki.
√ W jego pokoju nie ma ani jednego abażuru, tylko wiszą gołe żarówki.√ Na urodziny daje ci obrazy, które z wrodzonej uprzejmości będziesz musiał ze sobą targać podczas najbliższych trzech, czterech przeprowadzek.

Mój redaktor dał mi pozwolenie na dokładnie dwie złośliwości na temat kolegów z pracy, bo inaczej do reszty mnie znielubią. Dobrze, oto one: nikt z nas nie wie, kiedy dokładnie dostaniemy wypłatę, a wodę w naszej diecie zastępujemy piwem z Tesco. Proszę, przyślijcie pomoc.

„Moi drodzy, zbiórka nie wygląda za dobrze (mamy 600 złotych z potrzebnych 50 tysięcy), a do tego tylko sześcioro z was pojawiło się na planowaniu, które sama zorganizowałam. Czy możemy zacząć to traktować nieco poważniej? Prawdziwe organizacje charytatywne zaczynają mnie cisnąć, czy naszej Sprawie naprawdę pomogą nasze bawełniane torby i napisanie na Twitterze do Trumpa, żeby się pierdolił. (Swoją drogą, nadal nie jestem pewna, którą Sprawę wybrać). Jeśli potwierdzicie udział, MUSICIE przyjść na spotkanie. Nadszedł czas na walkę z systemem!”.

Dzień po śmierci Lil Peepa wrzucił na Instagram czarnobiałe filmiki, na których uronił jedną, męską łzę, oraz powoli zapalił świeczkę. Teraz, sześć tygodni po tym, jak przestał odpowiadać na twoje wiadomości, wysyła ci o 3 w nocy zdjęcie swojego nowego tatuażu i pyta, czy może ci wylizać.

„Nie, nie możemy użyć mojego konta, nikt nie przyjmuje moich kursów. Zrób to ze swojego, oddam ci, jak dotrzemy na miejsce. Nie, tym razem na pewno nie ucieknę od ciebie i nie schowam się w tłumie na tym rejwie”.

√ Świętuje swoje urodziny przez cały miesiąc.
√ „Tylko INTERESUJĄCY faceci. NIE zapraszaj mnie na drinka, bądź oryginalny! Wymyśl jakąś AKTYWNĄ randkę!”.
√ Naprawdę kończy kolorowanki dla dorosłych.

Co robili ci faceci, zanim na rynek weszły waporyzatory? Ktoś to pamięta? Kiedyś przecież chodzili do szkoły. Czym się zajmowali? Kim byli? Jedno wiem na pewno – kiedyś znałem takiego kolesia, rozmawiałem z nim, nawet chodziłem do barów. A teraz? Potrafi tylko wypuszczać wielkie kółka z dymu i popychać je dłońmi w kierunku jakiejś lampy z laserami, podczas gdy dwie smutne dziewczyny się temu przyglądają. Nosi wielkie, kolorowe bluzy z kapturem i zawsze lekko pachnie gumą balonową (jego ulubiony smak liquida). Ale kim on był, zanim to wszystko się zaczęło? Czy ktokolwiek to wie?

Dzień po wypłacie: „Uber Uber Uber Uber! Szama w dostawie! Uber Uber Uber Uber! Szama w dostawie! Uber Uber Uber Uber!”.
Trzy dni po wypłacie: [siedzi na Allegro przez bite półtorej godziny] „Co myślisz o tej bluzie za dwa koła?”.
Osiem dni po wypłacie: „Chłopaki, musimy znaleźć jakieś tańsze lokum. Bank ciągle mi wysyła SMS-y na temat odsetek za debet”.
Dwadzieścia dni po wypłacie: [wpisuje w Google: „czy można sprzedać swoją krew?”] „Stary, mogę od ciebie pożyczyć chińską zupkę? Jak odmówisz, to chyba naprawdę umrę”.

Szczerze mówiąc, większość mojego budżetu na ubrania przeznaczam na stare koszulki piłkarskie, których nawet nie noszę. Proszę, w żadnym razie nie traktujcie mnie poważnie.

Artykuł pierwotnie ukazał się na VICE UK

Więcej na VICE: