Artykuł pojawił się oryginalnie na VICE Romania.W czasie komunizmu basen był tym miejscem, w którym przeciętny mieszkaniec Bukaresztu mógł pozwolić sobie na odpoczynek w letni weekend. Po upadku ustroju w 1989 r. przybyło nowych możliwości schłodzenia się podczas upałów, ale większość z nich (np. prywatne baseny) dalej była dostępna jedynie dla bogatszej części społeczeństwa. Mimo to, baseny publiczne zaczęły popadać w ruinę. Dzisiaj spotkać można nad nimi głównie przedstawicieli ubogiej rumuńskiej klasy robotniczej, której nie stać na żaden inny odpoczynek podczas wakacji.
Reklama
Poniższe zdjęcia są częścią P'afară, projektu, który łączy w sobie elementy urbexu i antropologii. Lokalni artyści i fotografowie mają ująć publiczne baseny w Bukareszcie najlepiej, jak tylko potrafią. Skupiłem się na tatuażach, ponieważ w moim odczuciu jest to najbardziej indywidualna forma ekspresji.Niektóre tatuaże pochodzą z lat 90., inne są dosyć świeże — ich wiek można określić po technice, w jakiej nakładany był tusz. Wśród nich są krzyże, imiona osób z rodziny, portrety najbliższych. Właściciele zwykle chętnie opowiadali o historii, która kryła się za tatuażem, dzielili się również pomysłami na kolejne projekty.
